The Great Hunger - Cruachan

We are alone in this cursed land, left to die like starving dogs

Our crops have failed us yet again;

nothing grows in this desolate bog

I hold my daughter in my arms.

She is too weak to stand or walk

Her face is gaunt, her belly empty;

she cannot see, she cannot talk

What money I had has all been spent, on bread and milk and bloody rent

They take from us all that we have, these bastards that from Hell were sent

My wife is dead.

My home is lost, all around me dead and dying

I grip my child, I hold her tight.

I must go on, I must keep trying

To the harbour is where I plan to go, to escape the land I love so dear

The English are the rulers here.

They eat their fill.

The have no fear

I look to the heavens and shout aloud «What has poor Ireland done?»

The world looks on and sees us starve, dying one by one

My strength has failed, I can’t go on.

Beside my daughter I lay

Some bread or corn could save her life.

All I can do is pray

I hold her hand and wipe a tear as I watch a new day dawn

My daughter seems so peaceful now;

to heaven she is gone

We zijn alleen in dit vervloekte land, achtergelaten om te sterven als uitgehongerde honden

Onze gewassen hebben ons opnieuw in de steek gelaten;

er groeit niets in dit verlaten moeras

Ik houd mijn dochter in mijn armen.

Ze is te zwak om te staan ​​of te lopen

Haar gezicht is mager, haar buik leeg;

ze kan niet zien, ze kan niet praten

Welk geld ik had, is allemaal uitgegeven, aan brood en melk en verdomde huur

Ze nemen alles van ons af wat we hebben, deze klootzakken die uit de hel zijn gestuurd

Mijn vrouw is dood.

Mijn huis is verloren, overal om me heen dood en stervend

Ik grijp mijn kind vast, ik houd haar stevig vast.

Ik moet doorgaan, ik moet blijven proberen

Naar de haven is waar ik van plan ben te gaan, om te ontsnappen aan het land waar ik zo van hou

De Engelsen zijn hier de heersers.

Ze eten hun buik vol.

Ze hebben geen angst

Ik kijk naar de hemel en roep hardop: "Wat heeft arm Ierland gedaan?"

De wereld kijkt toe en ziet ons verhongeren, één voor één sterven

Mijn kracht heeft gefaald, ik kan niet verder.

Naast mijn dochter lig ik

Wat brood of maïs kan haar leven redden.

Het enige wat ik kan doen is bidden

Ik houd haar hand vast en veeg een traan terwijl ik naar een nieuwe dag kijk

Mijn dochter lijkt nu zo vredig;

naar de hemel is ze weg