Exiles - Cruachan

Loneliness was all she knew

Because of her God sent beauty

Evil and carnage were sure to ensure

Her death was Conchobars duty

The high king Conchobar would not dare

So he did her away from his people

Deirdre will live and grow up fair

Then marry me in my temple

(18 yrs. Later)

She was disgusted by Conchobar

And vowed she would not be wed

I love only the man who bears the colours-

Black white and blood red

I know such man!, her aide explained

But Deirdre could only hope

Uisneach’s sons were led to the forest

With Naoise, she would elope

No place was safe for the four exiles

They left Eireann with heavy hearts

But to see her face and see her smile

Gave the brothers strength to depart

In Albas' hills they made their home

And began a simple life

Local hatred had suddenly grown

Men wanted her as a wife

Conchobar dreamed of Deirdre his true love

He longed for the touch of her skin

His duties neglected, his life so affected

Why did she leave the court of the King?

After some time he explained he was wrong

Or so we were led to believe

This sorrowful song I have sung for too long

Naoise agus Deirdre I now forgive

Naoise always longed to go back home

When he heard the news he wept

The brothers prepared for the journey ahead

With Fergus Mac Roth they all left

The exiles returned to the King alone

And knew there was something not right

Conchobar made his plans be known

The brothers took up the fight

The exiles fled to the sorrowful forest

Foloowed by the king’s men

Deirdre was hidden but they needed rest

They could not fight again

Naoise smelt death and he quietly said-

Please Deirdre stay where you are

A belt of a sword and the brothers fell dead

Deirdre smelt blood on the air

(Conchobar:)

Cannot you see, I did this for you

Our wedding can now take place

They left for Fern Mag, as the cold wind blew

In a chariot she felt deaths embrace

I am Deirdre, for a short time alive

To end life be evil, 'tis worse to survive

From the chariot she fell to her death

To be with Naoise, to smell his sweet breath

Eenzaamheid was alles wat ze kende

Vanwege haar zond God schoonheid

Kwaad en bloedbad zouden er zeker voor zorgen

Haar dood was Conchobars plicht

De hoge koning Conchobar zou niet durven

Dus hij deed haar weg van zijn volk

Deirdre zal eerlijk leven en opgroeien

Trouw dan met me in mijn tempel

(18 jaar later)

Ze walgde van Conchobar

En zwoer dat ze niet zou trouwen

Ik hou alleen van de man die de kleuren draagt-

Zwart wit en bloedrood

Ik ken zo'n man!, legde haar assistent uit

Maar Deirdre kon alleen maar hopen

De zonen van Uisneach werden naar het bos geleid

Met Naoise zou ze weglopen

Geen enkele plaats was veilig voor de vier ballingen

Ze verlieten Eireann met pijn in hun hart

Maar om haar gezicht te zien en haar te zien glimlachen

Gaf de broers kracht om te vertrekken

In de heuvels van Albas hebben ze hun thuis gemaakt

En begon een eenvoudig leven

Lokale haat was plotseling gegroeid

Mannen wilden haar als vrouw

Conchobar droomde van Deirdre zijn ware liefde

Hij verlangde naar de aanraking van haar huid

Zijn taken verwaarloosd, zijn leven zo beïnvloed

Waarom verliet ze het hof van de koning?

Na een tijdje legde hij uit dat hij het bij het verkeerde eind had

Of zo werden we ertoe gebracht te geloven

Dit treurige lied heb ik te lang gezongen

Naoise agus Deirdre Ik vergeef nu

Naoise verlangde er altijd naar om terug naar huis te gaan

Toen hij het nieuws hoorde, moest hij huilen

De broers maakten zich klaar voor de reis die voor ons lag

Met Fergus Mac Roth vertrokken ze allemaal

De ballingen keerden alleen terug naar de koning

En wist dat er iets niet klopte

Conchobar maakte zijn plannen bekend

De broers gingen de strijd aan

De ballingen vluchtten naar het treurige bos

Gevolgd door de mannen van de koning

Deirdre was verborgen maar ze hadden rust nodig

Ze konden niet meer vechten

Naoise rook de dood en hij zei zachtjes:

Alsjeblieft Deirdre blijf waar je bent

Een gordel van een zwaard en de broers vielen dood neer

Deirdre rook bloed in de lucht

(Conchobar:)

Zie je het niet, ik heb dit voor je gedaan

Onze bruiloft kan nu plaatsvinden

Ze vertrokken naar Fern Mag, terwijl de koude wind blies

In een strijdwagen voelde ze de dood omhelzen

Ik ben Deirdre, voor een korte tijd in leven

Om een ​​einde aan het leven te maken, is het erger om te overleven

Van de wagen viel ze tot haar dood

Om bij Naoise te zijn, om zijn zoete adem te ruiken