Tempo Zero - Confronto

Amanheceu, tempo zero, despertei do estado cataléptico

Da janela do barraco o primeiro olhar

Flutua a poeira na rua vermelha de terra e de barro

Um homem sorri ainda morto, mas pode ver

Desde a aurora não me submeto mais, nem respiro mais ilusão

Imagens não me vendem a mentira

A midia não me engana mais

Brilha o sol negro da manhã capitalista…

Aqui: periferia, vale do odio…

Nada mudou ou melhorou

Restaram desemprego e solidão

Dos antigos o corpo apodrece e dos escravos as palmam sangram

Todos como eu.

Pobre eu sou!

Miserável eu sou!

Carne putrefata!

Para eles (Estado) nada sou!

Jà lucram sem meu sangue

Agora é impossivel sorrir e inutil chorar

Muitas sáo as vozes.

Ouço hinos…

Louvor.

Oram a ti, Senhor, Imagem na cruz

Es branco como o opressor, meu demonio usurpador

De um povo eras a esperança que a tempestade levou…

De repente olho ao redor: somos milhares

Com gritos de odio empunhamos as foices e os fuzis

Já não temos nada a perder e se tão sádico foi o seu Deus

O nosso pecado será a igualdade

Não existindo mais belas ilusões, como un câncer

O odio infectou o cerne e a alma nos despertando para um novo amanhecer

Não há benção, inferno ou redenção

Dageraad, tijd nul, ik werd wakker uit de cataleptische toestand

Vanuit het shack-venster de eerste blik

Stof drijft op de rode straat van aarde en klei

Een man lacht nog steeds dood, maar hij kan zien

Sinds de dageraad onderwerp ik me niet meer, ik adem geen illusie meer

Afbeeldingen verkopen me de leugen niet

De media bedriegen me niet langer

De zwarte zon van de kapitalistische ochtend schijnt...

Hier: periferie, vale do odio...

Er is niets veranderd of verbeterd

Werkloosheid en eenzaamheid bleven

Van de ouden rot het lichaam en de handpalm bloedt

Allemaal zoals ik.

Arm ben ik!

Ellendig ben ik!

Rottend vlees!

Voor hen (staat) ben ik niets!

Nu al winst maken zonder mijn bloed

Nu is het onmogelijk om te glimlachen en het is nutteloos om te huilen

Er zijn veel stemmen.

Ik hoor gezangen...

Loven.

Bid tot U, Heer, Beeld aan het kruis

Ik ben zo wit als de onderdrukker, mijn overweldigende demon

Van een volk was jij de hoop die de storm nam...

Opeens kijk ik om me heen: we zijn met duizenden

Met hatelijk geschreeuw hanteren we de sikkels en de geweren

We hebben niets meer te verliezen en als je God zo sadistisch was

Onze zonde zal gelijkheid zijn

Geen mooie illusies meer, zoals kanker

Haat besmette het hart en de ziel die ons wakker maakte voor een nieuwe dageraad

Er is geen zegen, hel of verlossing