Dunlavin Green - Christy Moore

In the year of one thousand seven hundred and ninety-eight

A sorrowful tale the truth unto you I’ll relate

Of thirty-six heroes to the world they were left to be seen

By a false information they were shot on Dunlavin Green

Bad luck to you Saunders their lives you sold away

You said a parade would be held on that very day

The drums they did rattle and the fifes they did sweetly play

Surrounded we were and quietly marched away

Quite easily they led us as prisoners through the town

To be shot on the plain we then were forced to lie down

Such grief and such sorrow in one place was ne’er before seen

As when the blood ran in streams down the dykes of Dunlavin Green

There is young Andy Ryan he has plenty of cause to complain

Likewise the two Duffy’s who were shot down on the plain

And young Mattie Farrell whose mother distracted will run

For the loss of her own darling boy her eldest son

Bad luck to you Saunders bad luck may you never shun

That the widow’s curse might melt you like snow in the sun

The cries of those orphans whose murmurs you shall never sheen

For the loss of their own dear fathers who died on the green

Some of our boys to the hills they have run away

Some of them have been shot and more have run off to sea

Michael Dwyer of the mountain has plenty of cause for the spleen

For the loss of his own dear comrades who died on the green

In het jaar van duizend zevenhonderd achtennegentig

Een droevig verhaal, de waarheid aan jou zal ik vertellen

Van de zesendertig helden van de wereld moesten ze gezien worden

Door valse informatie werden ze neergeschoten op Dunlavin Green

Pech voor jou Saunders, hun leven dat je hebt verkocht

Je zei dat er diezelfde dag een parade zou worden gehouden

De trommels die ze rammelden en de fluiten die ze lief speelden

Omsingeld waren we en marcheerden stilletjes weg

Heel gemakkelijk leidden ze ons als gevangenen door de stad

Om op de vlakte te worden neergeschoten, moesten we toen gaan liggen

Zo'n verdriet en zo'n verdriet op één plek was nog nooit eerder gezien

Zoals toen het bloed stroomde over de dijken van Dunlavin Green

Er is de jonge Andy Ryan, hij heeft genoeg reden om te klagen

Evenzo de twee Duffy's die op de vlakte werden neergeschoten

En de jonge Mattie Farrell wiens moeder afgeleid zal rennen

Voor het verlies van haar eigen lieve jongen, haar oudste zoon

Pech voor jou Saunders pech mag je nooit schuwen

Dat de vloek van de weduwe je zou doen smelten als sneeuw voor de zon

De kreten van die wezen wiens gemompel je nooit zult schitteren

Voor het verlies van hun eigen lieve vaders die stierven op het gras

Sommige van onze jongens naar de heuvels die ze hebben weggelopen

Sommigen van hen zijn neergeschoten en meer zijn naar zee gevlucht

Michael Dwyer van de berg heeft genoeg reden voor de milt

Voor het verlies van zijn eigen dierbare kameraden die stierven op het gras