Lakes of Pontchartrain - Christy Moore

It was one fine March morning I bid New Orleans adieu

And I took the road to Jackson town, my fortune to renew

I cursed all foreign money, no credit could I gain

Which filled me heart with longing for the lakes of Ponchartrain

I stepped on board of a railroad car beneath the morning sun

I rode the rods till evening and I laid me down again

All strangers there no friends to me till a dark girl towards me came

And I fell in love with my Creole girl by the lakes of Ponchartrain

I said, «Me pretty Creole girl, me money here’s no good

If it weren’t for the alligators, I’d sleep out in the wood.»

«You're welcome here, kind stranger, from such sad thoughts refrain

For me Mammy welcomes strangers by the lakes of Ponchartrain

She took me into her Mammy’s house, and treated me right well

The hair upon her shoulders in jet black ringlets fell

To try and paint her beauty, Im sure twould be in vain

So handsome was my Creole girl by the lakes of Ponchartrain

I asked her if she’d marry me.

She said that ne’er could be

For she had got a lover and he was far at sea

She said that she would wait for him and true she would remain

Till he’d return to his Creole girl on the lakes of Ponchartrain

Its fare thee well, me Creole girl, I never may see you more

I’ll neer forget your kindness in the cottage by the shore

And at each social gathering, a flowing bowl I’ll drain

And I’ll drink a health to my Creole girl by the lakes of Ponchartrain

Het was op een mooie ochtend in maart dat ik afscheid nam van New Orleans

En ik nam de weg naar Jackson Town, mijn geluk om te vernieuwen

Ik vervloekte al het buitenlandse geld, ik kon geen krediet krijgen

Die me hart vervulden met verlangen naar de meren van Ponchartrain

Ik stapte aan boord van een treinwagon onder de ochtendzon

Ik reed de hengels tot de avond en ik legde me weer neer

Alle vreemden, er zijn geen vrienden voor mij totdat er een donker meisje naar mij toe kwam

En ik werd verliefd op mijn Creoolse meisje bij de meren van Ponchartrain

Ik zei: «Ik mooie Creoolse meid, ik geld hier is niet goed»

Als de alligators er niet waren, zou ik in het bos slapen.»

"Graag gedaan, vriendelijke vreemdeling, onthoud van zulke droevige gedachten"

Voor mij verwelkomt mama vreemden bij de meren van Ponchartrain

Ze nam me mee naar haar mama's huis en behandelde me goed

Het haar op haar schouders in gitzwarte krullen viel

Om te proberen haar schoonheid te schilderen, zou dat zeker tevergeefs zijn

Zo knap was mijn Creoolse meisje bij de meren van Ponchartrain

Ik vroeg haar of ze met me wilde trouwen.

Ze zei dat dat nooit zou kunnen zijn?

Want ze had een minnaar en hij was ver op zee

Ze zei dat ze op hem zou wachten en waar ze zou blijven

Tot hij zou terugkeren naar zijn Creoolse meisje op de meren van Ponchartrain

Het gaat je goed, ik Creools meisje, ik zal je misschien nooit meer zien

Ik zal je vriendelijkheid vergeten in het huisje aan de kust

En bij elke sociale bijeenkomst zal ik een stromende kom leegdrinken

En ik drink een gezondheid op mijn Creoolse meisje bij de meren van Ponchartrain