Clyde's Bonnie Banks - Christy Moore

By Clyde’s Bonnie Banks as I sadly did wander

Among the pit heaps as evening drew nigh

I spied a fair maiden all dressed in deep mourning

She was weeping and wailing with many a sigh

I stepped up beside her and thus I addressed her;

«Pray tell me fair maid of your sorrow and pain.»

Oh sobbing and sighing at last she did answer;

«Johnny Murphy, kind sir, was my true lover’s name.»

Twenty one years of age full of youth and good looking

To work in the mines of high Blantyre he came

The wedding was fixed all the guest were invited

That calm summers evening my Johnny was slain

The explosion was heard, all the women and children

With pale anxious faces they ran to the mine

When the news was made known all the hills rang with mourning

Three hundred and ten young miners were slain

Now husbands and wives and sweethearts and brothers

That Blantyre explosion you’ll never forget

And all you young miners that hear my sad story

Remember your comrades who lie at their rest

More Info

Maybe it was Arthur Johnson of Glasgow or Dick Gaughan of Leith who first sang

this song, it could have been in the backroom of The Scotia or the snug in

Sandy Bells.

Still the bosses skimp on safety conditions in the workplace.

In 2007 I see it every where I go

Door Bonnie Banks van Clyde terwijl ik helaas ronddoolde

Tussen de kuilen als de avond naderde

Ik zag een schone maagd helemaal gekleed in diepe rouw

Ze huilde en jammerde met menig zucht

Ik ging naast haar staan ​​en sprak haar aan;

"Zeg me alsjeblieft, schone meid, van je verdriet en pijn."

Oh snikkend en zuchtend antwoordde ze eindelijk;

"Johnny Murphy, vriendelijke meneer, was de naam van mijn echte minnaar."

Eenentwintig jaar vol jeugd en knap

Om te werken in de mijnen van het hoge Blantyre kwam hij

De bruiloft was gerepareerd, alle gasten waren uitgenodigd

Die rustige zomeravond werd mijn Johnny vermoord

De explosie werd gehoord, alle vrouwen en kinderen

Met bleke angstige gezichten renden ze naar de mijn

Toen het nieuws bekend werd, klonken alle heuvels van rouw

Driehonderdtien jonge mijnwerkers werden gedood

Nu echtgenoten en echtgenotes en geliefden en broers

Die Blantyre-explosie die je nooit zult vergeten

En alle jonge mijnwerkers die mijn trieste verhaal horen

Denk aan je kameraden die bij hun rust liggen

Meer informatie

Misschien was het Arthur Johnson van Glasgow of Dick Gaughan van Leith die voor het eerst zong

dit nummer, het had in de achterkamer van The Scotia kunnen zijn of in de knusse in

Sandy Bells.

Toch beknibbelen de bazen op de veiligheid op de werkplek.

In 2007 zie ik het overal waar ik ga