On trace la route - Christophe Mae

Viens faire un tour dans ma tête

Tu y verras tout ce qui s’y passe et qui m’empêche de sourire

Allez viens, ne fais pas le sourd, lève la tête

Le monde rame au large sans même y voir la lueur du jour

Pendant que nos âmes prennent l’eau, sombrent en pleine mer

Nos coeurs comme des bateaux se perdent en solitaire

On trace la route, on s’regarde pas

On croise l’amour, la nuit mais on ne le voit pas

On change de route, on s’regarde pas

On croise la mort, la misère mais on ne la croit pas

Viens faire un tour dans ma tête

Tu y verras ce qui s’y passe et ce qui m’empêche de dormir

Surtout ne rien dire

Juste «bonjour» c’est tout bête

Pour changer tout ça, pour enfin voir la lueur du jour

Pendant que nos âmes manquent d’eau

Dans la traversée du désert

Nos coeurs tombent de haut

Devant l’oasis éphémère

On trace la route, on oublie parfois

Que l’amour est bien souvent en bas de chez soi

On change de route sans savoir pourquoi

On sait pourtant que la mort l’emportera

Et si tu voulais bien te poser

Un peu sur mon épaule

Je t’emmènerais loin voyager

Au sud comme au nord du pôle

Alors moi je vis et souris à tous ces gens

Qui veulent bien se prendre la main

Alors moi je vis et souris à tous ces gens

Qui veulent bien faire un bout de chemin

Kom een ​​kijkje nemen in mijn hoofd

Je zult alles zien wat daar gebeurt waardoor ik niet kan glimlachen

Kom op, wees niet doof, kijk omhoog

De wereld roeit de zee in zonder zelfs maar het daglicht te zien

Terwijl onze zielen water opnemen, zinken in de open zee

Onze harten verdwalen als schepen in eenzaamheid

We volgen de weg, we kijken elkaar niet aan

We ontmoeten liefde 's nachts, maar we zien het niet

We wisselen van rijstrook, we kijken elkaar niet aan

We ontmoeten de dood, ellende, maar we geloven het niet

Kom een ​​kijkje nemen in mijn hoofd

Je zult zien wat daar aan de hand is en wat me ervan weerhoudt om te slapen

Zeg meestal niets

Gewoon "hallo" is stom

Om dat allemaal te veranderen, om eindelijk het daglicht te zien

Terwijl onze zielen geen water meer hebben

Bij het oversteken van de woestijn

Onze harten vallen van boven

Voor de kortstondige oase

We stippelen de koers uit, soms vergeten we

Die liefde is vaak beneden

We veranderen onze manier zonder te weten waarom

Toch weten we dat de dood zal zegevieren

En als je jezelf af wilt vragen

Een beetje op mijn schouder

Ik zal je ver brengen om te reizen

Zuiden en Noorden van de Pool

Dus ik leef en lach naar al deze mensen

Wie wil hand in hand?

Dus ik leef en lach naar al deze mensen

Wie wil een lange weg gaan