L'automne - Christophe Mae

Hey quand les peines reviennent

De nos amours anciennes

Je connais bien la saison

Oui c’est vrai que l’on prend tous des beignes

On pleure, on rit, on saigne

On la connaît la chanson

Posé sur le bord de la berge comme

Une barque en bois qui se noie

Je me rappelle qu’elle me faisait du bien

Alors ce soir le monde pourra m’attendre car

Je resterai certainement là

Simplement je me souviens

Comme elle contemplait la lune

En me disant tout bas

Je me sens toute étourdie

De te voir le cœur dans la brume

Et plus vraiment là

Quand le ciel s’assombrit

Quand vient la saison de l’automne

Tout me rappelle que je l’aime encore

Alors je laisse mon amour à l’automne

Et dans ses dentelles tout mes remords

L'été j’imagine ma belle plongée

Dans une robe en soie

Faisant autour d’elle bien d’autres dégâts

C’est vrai qu’elle n’allait pas rester là à m’attendre mais

Quand l'été sans va

Tu sais moi je me souviens ouais

Comme je contemplais la lune

En lui disant tout bas

Moi je n’ai qu’une envie

Revenir voir si ta lagune est encore là

Ou si tout est fini

Quand vient la saison de l’automne

Tout me rappelle que je l’aime encore

Alors je laisse mon amour à l’automne

Et dans ses dentelles tout mes remords

Et je laisse déborder les fontaines

Pour ne plus voir que je l’aime

Et on pleure, on rit, on saigne

Sur nos amours, nos amours anciennes

Quand vient la saison de l’automne

Tout me rappelle que je l’aime encore

Alors je laisse mon amour à l’automne

Et dans ses dentelles tout mes remords

Et c’est vrai

On pleure on rit on s’aime

On pleure on rit on saigne

On la connaît bien la chanson

Hey wanneer het verdriet terugkeert

Van onze oude liefdes

Ik ken het seizoen goed

Ja het is waar dat we allemaal donuts nemen

We huilen, we lachen, we bloeden

We kennen het liedje

Liggend op de rand van de bank zoals

Een verdrinkende houten boot

Ik herinner me dat ze me een goed gevoel gaf

Dus vanavond kan de wereld op me wachten want

Ik zal daar zeker blijven

ik herinner me gewoon

Terwijl ze naar de maan staarde

fluisterend tegen mezelf

Ik voel me helemaal duizelig

Om je hart in de mist te zien

En niet echt meer

Als de lucht donker wordt

Wanneer het herfstseizoen komt

Alles herinnert me eraan dat ik nog steeds van haar hou

Dus ik laat mijn liefde vallen

En in haar veters al mijn spijt

In de zomer stel ik me mijn mooie duik voor

In een zijden gewaad

Veel meer schade aanrichten om haar heen

Het is waar dat ze daar niet op me zou blijven wachten, maar

Wanneer de zomer misgaat

Je kent me, ik herinner het me ja

Terwijl ik naar de maan staarde

tegen hem fluisteren

Ik heb maar één wens

Kom terug en kijk of je lagune er nog is

Of als het allemaal voorbij is

Wanneer het herfstseizoen komt

Alles herinnert me eraan dat ik nog steeds van haar hou

Dus ik laat mijn liefde vallen

En in haar veters al mijn spijt

En ik liet de fonteinen overstromen

Om niet langer te zien dat ik van haar hou

En we huilen, we lachen, we bloeden

Op onze liefdes, onze oude liefdes

Wanneer het herfstseizoen komt

Alles herinnert me eraan dat ik nog steeds van haar hou

Dus ik laat mijn liefde vallen

En in haar veters al mijn spijt

En dat is waar

We huilen we lachen we houden van elkaar

We huilen we lachen we bloeden

We kennen het liedje goed