La vie d'artiste - Christophe Mae

La vie est une scène, je fais mon cinéma

Je dis que tout baigne même quand ça ne va pas

Il m’arrive même de pleurer dans mes bras

Tard dans la nuit, pour que personne me voit

Non ce n’est pas facile de vivre avec soi

De faire ce que les autres attendent de toi

De dire ça va, toujours quand ça va toujours pas

De traîner ta peine et traîner ta joie

La vie est une scène alors je fais le spectacle

Je dis que tout baigne malgré les obstacles

Maman me disait: «Vide pas trop ton sac petit

Ne pas pleurer c’est faire preuve de tact»

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, on est tous des artistes

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, c’est la vie d’artiste

Faut prendre soin des gens, qui sourient trop souvent

Ils cachent souvent une tristesse dedans

Moi je ferme le rideau comme on ferme les paupières

Pour que personne ne voit ce qui se cache derrière

J’ai appris à passer du clown au gangsta

À filtrer mes pensées comme une photo Insta

Pourtant maman me disait: «Sois toi-même petit

Car tu sais, tous les autres sont déjà pris»

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, on est tous des artistes

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, c’est la vie d’artiste

La vie est une scène, on improvise

On apprend à danser sous la pluie

À maquiller nos vérités

En un sourire

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, on est tous des artistes

Alors on sourit, pour ne plus être triste

On peut se déguiser, c’est la vie d’artiste

La vie est une scène, on improvise

On apprend à danser sous la pluie

En un sourire

On est tous des artistes, un peu triste

On est tous des artistes, un peu triste

Het leven is een podium, ik maak mijn bioscoop

Ik zeg dat alles goed gaat, zelfs als het niet goed gaat

Soms huil ik zelfs in mijn armen

's Avonds laat zodat niemand me ziet

Nee, het is niet gemakkelijk om met jezelf te leven

Om te doen wat anderen van je verwachten

Zeggen dat het oké is, altijd als het oké is, altijd niet

Om je pijn te slepen en je vreugde te slepen

Het leven is een podium, dus ik zet de show op

Ik zeg dat alles goed is ondanks de obstakels

Moeder zei altijd tegen me: "Maak je tas niet te veel leeg, kind"

Niet huilen is tactvol zijn"

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

We kunnen ons verkleden, we zijn allemaal artiesten

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

Je kunt je verkleden, het is het leven van een artiest

Je moet zorgen voor mensen die te vaak lachen

Ze verbergen vaak een verdriet van binnen

Ik, ik sluit het gordijn zoals jij je oogleden sluit

Zodat niemand ziet wat erachter zit

Ik heb geleerd hoe ik van clown naar gangsta kan gaan

Om mijn gedachten te filteren zoals een Insta-foto

Toch zei mama tegen me: "Wees jezelf klein"

Omdat je weet dat alle anderen al bezet zijn"

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

We kunnen ons verkleden, we zijn allemaal artiesten

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

Je kunt je verkleden, het is het leven van een artiest

Het leven is een podium, we improviseren

We leren dansen in de regen

Om onze waarheden te verhullen

In een glimlach

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

We kunnen ons verkleden, we zijn allemaal artiesten

Dus we glimlachen, om niet meer verdrietig te zijn

Je kunt je verkleden, het is het leven van een artiest

Het leven is een podium, we improviseren

We leren dansen in de regen

In een glimlach

We zijn allemaal artiesten, een beetje verdrietig

We zijn allemaal artiesten, een beetje verdrietig