Les gens qui s'aiment - Charles Dumont

Ils ont du ciel au fond des yeux

Ils sont les enfants du bon Dieu

Les gens qui s’aiment

Ils sont complices ils sont amants

Ils se redisent infiniment

Un seul: «Je t’aime»

Ils ne comptent pas les années

Ils s’inventent une éternité

Les gens qui s’aiment

Ils marchent à côté de la vie

Et parfois le temps les oublie

Les gens qui s’aiment

Ils ont des nuits de déraison

Ils se déchirent ils se défont

Au bord du drame

Mais ils s'étreignent au petit jour

Et pour recommencer l’amour

Posent les armes

Le monde peut changer sans eux

Ils font un univers à deux

Les gens qui s’aiment

Ils se font mille confidences

Avec les notes du silence

Les gens qui s’aiment

Toi qui m’enchaînes et qui m’attends

Malgré nos soirs de mauvais temps

Quoi qu’il advienne

N’oublie jamais un seul instant

Que nous sommes éperdument

Des gens qui s’aiment

Ze hebben de hemel in hun ogen

Zij zijn de kinderen van God

mensen die van elkaar houden

Ze zijn handlangers, ze zijn minnaars

Ze herhalen zichzelf eindeloos

Slechts één: "Ik hou van je"

Ze tellen de jaren niet

Ze verzinnen een eeuwigheid

mensen die van elkaar houden

Ze lopen naast het leven

En soms vergeet de tijd ze

mensen die van elkaar houden

Ze hebben nachten van redeloosheid

Ze scheuren elkaar uit elkaar

Op de rand van drama

Maar ze knuffelen bij zonsopgang

En om opnieuw te beginnen met liefde

hun armen neerleggen

De wereld kan veranderen zonder hen

Ze maken samen een universum

mensen die van elkaar houden

Ze maken duizend vertrouwen

Met de tonen van stilte

mensen die van elkaar houden

Jij die me ketent en op me wacht

Ondanks onze nachten met slecht weer

Wat er ook gebeurt

Vergeet nooit een moment

dat we gek zijn

Mensen die van zichzelf houden