Poetica - Cesare Cremonini

Anche quando poi saremo stanchi

Troveremo il modo per navigare nel buio

Che tanto è facile abbandonarsi alle onde

Che si infrangono su di noi

Dimmi dove sei, vorrei parlarti

Tutte quelle cose che ho mandato già in fumo

Colpa della solitudine

Non l’ho mai detto a nessuno

A nessuno tranne che a te

Questa sera sei bellissima

Se lo sai che non è finita, abbracciami

E anche quando poi saremo stanchi

Troveremo il modo per navigare nel buio

Che tanto è facile abbandonarsi alle onde

Che si infrangono su di noi

Dimmi come stai, perché non parli?

Ora tienimi con te

La tua mano nel buio guarisce la mia solitudine

Non l’ho mai chiesto a nessuno

A nessuno tranne che a te

Questa sera sei bellissima

Se lo sai che non è finita, abbracciami

Anche se penserai che non è poetica

Questa vita ci ha sorriso e lo sai

Non è mai finita

Abbracciami, abbracciami, abbracciami

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Anche quando poi saremo stanchi troveremo il modo

Ook als we later moe zijn

We zullen een manier vinden om in het donker te navigeren

Dat het zo gemakkelijk is om je aan de golven over te geven

Crashen op ons

Vertel me waar je bent, ik wil graag met je praten

Al die dingen die ik al in rook heb laten opgaan

Schuld voor eenzaamheid

Ik heb het nog nooit aan iemand verteld

Niemand behalve jij

Je ziet er mooi uit vanavond

Als je weet dat het nog niet voorbij is, knuffel me dan

En zelfs als we later moe zijn

We zullen een manier vinden om in het donker te navigeren

Dat het zo gemakkelijk is om je aan de golven over te geven

Crashen op ons

Vertel me hoe gaat het, waarom praat je niet?

Hou me nu bij je

Jouw hand in het donker geneest mijn eenzaamheid

Ik heb het nog nooit aan iemand gevraagd

Niemand behalve jij

Je ziet er mooi uit vanavond

Als je weet dat het nog niet voorbij is, knuffel me dan

Zelfs als je denkt dat het niet poëtisch is

Dit leven heeft naar ons geglimlacht en dat weet je

Het is nooit voorbij

Knuffel me, knuffel me, knuffel me

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden

Zelfs als we moe zijn, zullen we een manier vinden