Il Comico (Sai Che Risate) - Cesare Cremonini

Sono stato anche normale,

in una vita precedente

m’hanno chiesto «che sai fare?»

«So far ridere la gente»,

menomale

che non ho fatto il militare.

Si, menomale,

sai che risate.

C'è chi non conosce Dante,

chi c’ha tutto da imparare,

chi è felice quando piange,

chi si veste da soldato a carnevale,

io mi nascondo tra la gente,

si, a carnevale non so che fare.

Tu vestita da bambina,

prigioniera, vuoi scappare

da una perfida regina

così seria da star male.

Non so dirti una parola,

non ho niente di speciale,

ma se ridi poi vuol dire

che una cosa la so fare

se mi lancio in un’aiuola,

casco e non mi faccio

male.

E l’occhio ride ma ti piange il cuore,

sei così bella ma vorresti morire,

sognavi di essere trovata

su una spiaggia di corallo una mattina

dal figlio di un pirata,

chissà perché ti sei svegliata.

Si rincorrono i ricordi

come cani nel cortile

e tu nemmeno te ne accorgi,

come un fesso vorrei farti innamorare,

no ti prego non andare,

se puoi rimani

fino a domani.

qui, vestita da bambina,

prigioniera, vuoi scappare

da una perfida regina,

col tuo principe immortale.

Non so dirti una parola

non ho niente di speciale,

ma se ridi poi vuol dire

che una cosa la so fare,

se mi lancio in un’aiuola,

casco e non mi faccio.

E l’occhio ride ma ti piange il cuore,

sei così bella ma vorresti morire,

sognavi di essere trovata

su una spiaggia di corallo una mattina

dal figlio di un pirata,

chissà perché ti sei svegliata.

E il mondo ride se mi piange il cuore,

sei così bella ma vorresti sparire

in mezzo a tutte queste facce

come se con te sparisse anche il dolore,

senza lasciare tracce.

E l’occhio ride ma ti piange il cuore.

Sognavi di essere trovata

su una spiaggia di corallo una mattina

dal figlio di un pirata,

chissà perché ti sei svegliata.

(Grazie a EnricoZeroDx per questo testo)

Ik was ook normaal,

in een vorig leven

ze vroegen me "wat kun je doen?"

"Ik kan mensen aan het lachen maken",

dat is beter

dat ik niet in het leger heb gezeten.

Ja, gelukkig,

weet je wat lachen.

Er zijn mensen die Dante niet kennen,

die alles te leren heeft,

die blij is als hij huilt,

die zich verkleedt als soldaat op een kermis,

Ik verschuil me tussen de mensen,

ja, met carnaval weet ik niet wat ik moet doen.

Je kleedde je als een kind,

gevangene, je wilt ontsnappen

van een slechte koningin

zo ernstig dat het pijn doet.

Ik kan geen woord tegen je zeggen

ik heb niets bijzonders,

maar als je lacht dan betekent het

dat ik één ding kan doen

als ik mezelf in een bloembed gooi,

helm en ik niet

slecht.

En het oog lacht, maar je hart huilt,

je bent zo mooi, maar je zou willen sterven,

je droomde ervan gevonden te worden

op een koraalstrand op een ochtend

van de zoon van een piraat,

wie weet waarom je wakker werd.

Herinneringen lopen achter elkaar aan

als honden in de tuin

en je merkt het niet eens,

als een dwaas zou ik je verliefd willen laten worden,

nee ga alsjeblieft niet

als je kunt blijven

tot morgen.

hier, verkleed als kind,

gevangene, je wilt ontsnappen

van een slechte koningin,

met je onsterfelijke prins.

Ik kan geen woord tegen je zeggen

ik heb niets bijzonders,

maar als je lacht dan betekent het

dat ik één ding kan doen,

als ik mezelf in een bloembed gooi,

helm en ik niet.

En het oog lacht, maar je hart huilt,

je bent zo mooi, maar je zou willen sterven,

je droomde ervan gevonden te worden

op een koraalstrand op een ochtend

van de zoon van een piraat,

wie weet waarom je wakker werd.

En de wereld lacht als mijn hart huilt,

je bent zo mooi maar je zou willen verdwijnen

te midden van al deze gezichten

alsof de pijn met jou is verdwenen,

zonder sporen achter te laten.

En het oog lacht, maar je hart huilt.

Je droomde ervan gevonden te worden

op een koraalstrand op een ochtend

van de zoon van een piraat,

wie weet waarom je wakker werd.

(Met dank aan EnricoZeroDx voor deze tekst)