Nessuno Vuole Essere Robin - Cesare Cremonini

Come mai sono venuto stasera?

Bella domanda

Se ti dicessi che mi manca il tuo cane ci crederesti?

Che in cucina ho tutto tranne che il sale, me lo daresti?

C’ho una spina in gola che mi fa male, fa male, fa male

Fammi un’altra domanda, che non riesco a parlare

Quel che vorrei dirti stasera è…

Non ha importanza

È solo che a guardarti negli occhi mi ci perdo

Quando il cielo è silenzioso mi nevica dentro

Se giurassi di dormire con te e non toccarti, toccarti, toccarti

Ma certo, vuoi dormire col cane

Sai quanta gente ci vive coi cani

E ci parla come gli esseri umani

Intanto i giorni che passano accanto li vedi partire

Come treni che non hanno i binari, ma ali di carta

E quanti inutili scemi, per strada o su Facebook

Che si credono geni, ma parlano a caso

Mentre noi ci lasciamo di notte e piangiamo

E poi dormiamo coi cani

Ti sei accorta anche tu che siamo tutti più soli?

Tutti col numero 10 sulla schiena

E poi sbagliamo i rigori

Ti sei accorta anche tu che in questo mondo di eroi

Nessuno vuole essere Robin

È certo che è proprio strana la vita, ci somiglia

È una sala d’aspetto affollata e di provincia

C'è un bambino di fianco all’entrata che mi guarda

E mi chiede perché

Perché passiamo le notti aspettando una sveglia?

Ci prendiamo una cotta per la prima disonesta

Complichiamo i rapporti come grandi cruciverba

E tu mi chiedi perché

Fammi un’altra domanda, che non riesco a parlare

Sai quanta gente sorride alla vita e se la canta

Aspettando il domani

Intanto i giorni che passano accanto li vedi partire

Come treni che non hanno i binari, eppure vanno in orario

E quanti inutili scemi, per strada o su Facebook

Che si credono geni, ma parlano a caso

Mentre noi ci lasciamo di notte e piangiamo

E poi dormiamo coi cani

Mentre noi ci lasciamo di notte e piangiamo

E poi dormiamo coi cani

Mentre noi ci lasciamo di notte e piangiamo

E poi dormiamo coi cani

Mentre noi ci lasciamo di notte e piangiamo

E poi dormiamo coi cani

Ti sei accorta anche tu che siamo tutti più soli?

Tutti col numero 10 sulla schiena

E poi sbagliamo i rigori

Ti sei accorta anche tu che in questo mondo di eroi

Nessuno vuole essere Robin

Come mai sono venuto stasera?

Come mai sono venuto stasera?

Bella domanda

Waarom ben ik vanavond gekomen?

Goede vraag

Als ik je zou vertellen dat ik je hond mis, zou je het dan geloven?

Dat ik in de keuken alles heb behalve zout, zou je het me willen geven?

Ik heb een doorn in mijn keel die pijn doet, pijn doet, pijn doet

Stel me nog een vraag, die ik niet kan spreken

Wat ik je vanavond wil vertellen is...

Het geeft niet

Het is gewoon dat ik verdwaal in het kijken naar je in de ogen

Als de lucht stil is, sneeuwt het in mij

Als ik zwoer met je naar bed te gaan en je niet aan te raken, raak je aan, raak je aan

Natuurlijk wil je met de hond slapen

Weet je hoeveel mensen daar met honden wonen

En het spreekt tot ons als mensen

Ondertussen, de dagen die voorbij gaan, zie je ze vertrekken

Zoals treinen die geen rails hebben, maar papieren vleugels

En hoeveel nutteloze dwazen, op straat of op Facebook

Die denken dat ze genieën zijn, maar ze spreken willekeurig

Terwijl we 's nachts uit elkaar gaan en huilen

En dan slapen we bij de honden

Realiseerde je je ook dat we allemaal meer alleen zijn?

Allemaal met het cijfer 10 op hun rug

En dan missen we de penalty's

Dat realiseerde je je ook in deze wereld van helden

Niemand wil Robin zijn

Het is zeker dat het leven echt vreemd is, het lijkt op ons

Het is een drukke en provinciale wachtkamer

Er staat een kind naast de ingang naar mij te kijken

En hij vraagt ​​me waarom

Waarom brengen we de nachten door met wachten op een alarm?

We zijn eerst verliefd op de oneerlijken

We compliceren relaties zoals grote kruiswoordraadsels

En je vraagt ​​me waarom?

Stel me nog een vraag, die ik niet kan spreken

Je weet hoeveel mensen lachen om het leven en of ze het zingen

Wachten op morgen

Ondertussen, de dagen die voorbij gaan, zie je ze vertrekken

Zoals treinen die geen sporen hebben, maar toch op tijd rijden

En hoeveel nutteloze dwazen, op straat of op Facebook

Die denken dat ze genieën zijn, maar ze spreken willekeurig

Terwijl we 's nachts uit elkaar gaan en huilen

En dan slapen we bij de honden

Terwijl we 's nachts uit elkaar gaan en huilen

En dan slapen we bij de honden

Terwijl we 's nachts uit elkaar gaan en huilen

En dan slapen we bij de honden

Terwijl we 's nachts uit elkaar gaan en huilen

En dan slapen we bij de honden

Realiseerde je je ook dat we allemaal meer alleen zijn?

Allemaal met het cijfer 10 op hun rug

En dan missen we de penalty's

Dat realiseerde je je ook in deze wereld van helden

Niemand wil Robin zijn

Waarom ben ik vanavond gekomen?

Waarom ben ik vanavond gekomen?

Goede vraag