Relics in Ruins - Capstan

Your hands were always tied to a future set on your wedding day.

That’s not building a life.

You’re throwing it all away.

I’ve lost a lot of friends this year some to a marriage and careers

Honestly I’m scared to death of losing the few I still have left.

Falling leaves are all I’ve seen.

I’m always stuck here in between.

I wish the wind would blow us back before the snow falls over me.

Where I want to be and my reality always share such little company.

We’re all hopeless romantics who base regression on your semantics.

The doubtless nights now endless lies turn into depression.

But you’ll never hear me say the golden days faded away

There’s a hurricane that’s raged in my head.

A nightmare taking place out of my

bed.

The winds are tearing away what I still love.

I’ll keep holding on with broken

hands.

I won’t let my life deconstruct.

There’s comfort in the warmth of love but I’m drawn to the cold of being alone.

Stole my senses from second guesses and left me numb to the bone.

And I’ve finally found a place to grow.

We’re all hopeless romantics who base regression on your semantics.

The doubtless nights now endless lies turn into depression.

But you’ll never hear me say that the golden days faded away

I never said this was easy.

(You'll go on pretending)

And I don’t expect you to understand

The shit that I went through

(It's what you were in to)

To make this life my final stand

Trigger happy with a loaded gun in my hand.

Crosshairs aligned for that place

in time

Living life for the unplanned.

Good luck making history.

And I’ll put my two cents into building more of these

memories.

We’re all hopeless romantics who base regression on your semantics.

The doubtless nights now endless lies turn into depression.

But you’ll never hear me say the golden days faded away.

Je handen waren altijd vastgebonden aan een toekomstige set op je trouwdag.

Dat is geen leven opbouwen.

Je gooit het allemaal weg.

Ik heb dit jaar veel vrienden verloren, sommigen aan een huwelijk en een carrière

Eerlijk gezegd ben ik doodsbenauwd om de weinige die ik nog heb te verliezen.

Vallende bladeren zijn alles wat ik heb gezien.

Ik zit hier altijd tussenin.

Ik wou dat de wind ons terug zou blazen voordat de sneeuw over me heen valt.

Waar ik wil zijn en mijn realiteit deel altijd zo'n klein gezelschap.

We zijn allemaal hopeloze romantici die regressie baseren op je semantiek.

De ongetwijfeld nachten die nu eindeloze leugens zijn, veranderen in een depressie.

Maar je zult me ​​nooit horen zeggen dat de gouden dagen zijn vervaagd

Er woedt een orkaan in mijn hoofd.

Een nachtmerrie die zich afspeelt vanuit mijn

bed.

De wind rukt weg waar ik nog steeds van hou.

Ik blijf doorgaan met gebroken

handen.

Ik laat mijn leven niet deconstrueren.

Er is troost in de warmte van liefde, maar ik voel me aangetrokken tot de kou van alleen zijn.

Ik stal mijn zintuigen van tweede gissingen en liet me tot op het bot gevoelloos.

En ik heb eindelijk een plek gevonden om te groeien.

We zijn allemaal hopeloze romantici die regressie baseren op je semantiek.

De ongetwijfeld nachten die nu eindeloze leugens zijn, veranderen in een depressie.

Maar je zult me ​​nooit horen zeggen dat de gouden dagen zijn vervaagd

Ik heb nooit gezegd dat dit gemakkelijk was.

(Je blijft doen alsof)

En ik verwacht niet dat je het begrijpt

De shit die ik heb meegemaakt

(Het is waar je mee bezig was)

Om van dit leven mijn laatste standpunt te maken

Trigger blij met een geladen pistool in mijn hand.

Dradenkruis uitgelijnd voor die plaats

op tijd

Leven voor de ongeplande.

Succes met het maken van geschiedenis.

En ik zal mijn twee cent steken in het bouwen van meer van deze

herinneringen.

We zijn allemaal hopeloze romantici die regressie baseren op je semantiek.

De ongetwijfeld nachten die nu eindeloze leugens zijn, veranderen in een depressie.

Maar je zult me ​​nooit horen zeggen dat de gouden dagen zijn vervaagd.