Stars Before The Sun - Capstan

This condition persists

I feel the weight of the times

From the top of my skull

Down the back of my spine

It never ceases to remind

I’m in dire need of being realigned

The lack of hope, resonates

I’ve been trapped by the pressure

Of force fed lies and uncertain futures

Grab a hold of what you can, and hold dear

Before it goes and all just disappears

Such sweet entropy, it’s comforting

As the world crashes in on me

Admire all beauty in its brevity

I promised myself «just live for the day»

Our bodies and bones are built to wither away

Buildings with steel skeletons become ash and decay

Forever learning that the clock will never wait

Never wait

Such sweet entropy, it’s comforting

As the world crashes in on me

Admire all beauty in its brevity

All we’ve ever built will one day rust

It’s comforting

All that is sought, soon gone at once

The test of time cannot be passed

Everything degrades nothing’s made to last

Be present in every fleeting second

Before it all becomes the past

And if existence is meaningless

Then maybe this somber thought is freeing us

Such sweet entropy, it’s comforting

As the world crashes in on me

Admire all beauty in its brevity

All we’ve ever built will one day rust

It’s comforting

All that is sought, soon gone at once

Deze toestand houdt aan

Ik voel het gewicht van de tijd

Vanaf de top van mijn schedel

Langs de achterkant van mijn ruggengraat

Het houdt nooit op te herinneren

Ik moet dringend opnieuw worden uitgelijnd

Het gebrek aan hoop, resoneert

Ik ben gevangen door de druk

Van gedwongen leugens en onzekere toekomsten

Pak vast wat je kunt, en houd je dierbaar

Voordat het voorbij is en alles gewoon verdwijnt

Zo'n zoete entropie, het is geruststellend

Terwijl de wereld op me instort

Bewonder alle schoonheid in zijn beknoptheid

Ik beloofde mezelf «leef gewoon voor de dag»

Onze lichamen en botten zijn gebouwd om te verdorren

Gebouwen met stalen skeletten worden as en vervallen

Voor altijd lerend dat de klok nooit zal wachten

Nooit wachten

Zo'n zoete entropie, het is geruststellend

Terwijl de wereld op me instort

Bewonder alle schoonheid in zijn beknoptheid

Alles wat we ooit hebben gebouwd zal op een dag roesten

Het is geruststellend

Alles wat is gezocht, snel verdwenen in een keer

De tand des tijds kan niet worden doorstaan

Alles gaat achteruit, niets is gemaakt om lang mee te gaan

Wees aanwezig in elke vluchtige seconde

Voordat het allemaal verleden tijd wordt

En als het bestaan ​​zinloos is?

Dan bevrijdt deze sombere gedachte ons misschien

Zo'n zoete entropie, het is geruststellend

Terwijl de wereld op me instort

Bewonder alle schoonheid in zijn beknoptheid

Alles wat we ooit hebben gebouwd zal op een dag roesten

Het is geruststellend

Alles wat is gezocht, snel verdwenen in een keer