Elysian Fields - Capstan

You always swore to me you’d only admire the sky from afar

(Rather than leave)

With the clouds beyond the moon and stars

Up there is such an empty place

So open and vague, and the fact that it gave you hope

It showed on your face

Now it’s so real to me

Were you so lost in emptiness that hope became a foreign phrase?

Diluted and forgotten in the endless daze

I never knew how much hate a heart could hold

A constant obsession with death and depression marked you astray

Took you away, but I still feel your loneliness like every day in the worst way

I’m drowning in the thoughts and the memories

I’m sinking in your absence, in your passing

I found you in a room saying words I thought you never meant

Quite the sight for sore eyes, isn’t it?

Watching my stability fall apart

Highlighting my imperfections as a work of art

I just don’t think I can make things work like they did before

This comatose state won’t be ignored

Je hebt me altijd gezworen dat je de lucht alleen van ver zou bewonderen

(In plaats van te vertrekken)

Met de wolken voorbij de maan en de sterren

Boven is zo'n lege plek

Zo open en vaag, en het feit dat het je hoop gaf

Het was op je gezicht te zien

Nu is het zo echt voor mij

Was je zo verloren in leegte dat hoop een vreemde uitdrukking werd?

Verdund en vergeten in de eindeloze roes

Ik heb nooit geweten hoeveel haat een hart kon bevatten

Door een constante obsessie met de dood en depressie raakte je op een dwaalspoor

Nam je mee, maar ik voel nog steeds je eenzaamheid zoals elke dag op de ergste manier

Ik verdrink in de gedachten en de herinneringen

Ik verzink in je afwezigheid, in je heengaan

Ik vond je in een kamer en zei woorden waarvan ik dacht dat je het nooit meende

Best een lust voor het oog, nietwaar?

Kijken hoe mijn stabiliteit uit elkaar valt

Mijn onvolkomenheden benadrukken als een kunstwerk

Ik denk gewoon niet dat ik dingen kan laten werken zoals voorheen

Deze comateuze toestand wordt niet genegeerd