Bak İşine - Çağrı Sinci, Gazapizm

Hadi bak işine, bu aralar değişiğiz

Düşünüyoruz şimdi bizim burada ne işimiz var?

Bulursak söyleriz ama durum sakat

Biraz durulsak toparlayacağız da umudum az

Sen bak işine biz hiç yokuz gibi

Her gün resetlerim kendimi saat dokuz gibi

Derim ki ner’deyim ben sen uyurken domuz gibi

Sorumsuzluk şimdi sorundan çok oyun bizim için

Hadi bak işine bedava yorma bizi

Hayatta kalmak zorundayız bir gün ölmek için

Zaten ayık kalmak bu dünyanın en zor işi

Bir de sen sıkıyorsun canımızı olmaz böyle bir şey

Hadi bak işine canımız burnumuzda

Dışar'da mevsim baharmış çok da umrumuzda

Yaralar cildimizde değil artık ruhumuzda

Uyandık uykumuzdan ve çok uykumuz var

Neyi nasıl yapacağımıza karar veren kimse değil hadi bak işine

Nefes almak, çare bulmak zor yaklaşırken sonbahar

Kapat yüzümüzü, yağar ömrümüze kar

Hadi bak işine ela gözlüm

Senin geçmişin yok, kafan boş savaşıp paran dönsün

Bir sev tutturamadın onca sene bakar körsün

Apartmandan gecekonduya nasıl bir aranjörlük eseridir?

Akışına hayatının

Yakasına yapışıp da sorduk, bakın bu zorluk

«Nasırlı ellerim de bir kalıp sabunla her sabah zorla yıkanan yüzün hangi

kirden yoksun?»

Hadi bak işine de keyfim olsun

Benim aklım kaçık, dengem bozuk

Savaşın rengi solsun en şaşalı tablonuzun

Ağzınız hep bir olsun en aşağılık yalanlara çakarsak dimdik durun

Bilinmeyen şeylerden, bilinmeyen şekilde

Bahsettikçe yok eşim ve sen de bak işine

Boğulduysan köşelerde alkolü saf içeceksin

En pak geçinenlerin paçası bok içinde!

Neyi nasıl yapacağımıza karar veren kimse değil hadi bak işine

Nefes almak, çare bulmak zor yaklaşırken sonbahar

Kapat yüzümüzü, yağar ömrümüze kar

Eskiden yattığım saatte şimdi uyanıyorum

Ayakkabımdan önce artık kravatımı bağlıyorum

Yurdumun doğusunda küçük servisimi bekliyorum

Sabah saat dokuz fabrika ayarlarıma dönüyorum

Umut tükenmişse eğer yeniliyorum kendimi

Bir öğretiye dönüştürdüm tanımladığım engeli

«Dön geri!»

diyen sese «Bak işine lan!»

diyorum

Kendime verdiğim bir söz var her sabah hatırlıyorum

Karla kaplı yollar, Ağrı Patnos eksi yirmi dört

Kaloriferi değil ısıt hayalinle üstünü ört

Misafir eder gurbette üşüyen elleri

Buz tutmuş camlarla odan ederken flört

Dört dörtlük olsun isterim sonucu kavgamın

Dört dörtlük yazdım bu gece yarına kalmadım

Çünkü o gün bugündür ufukta kara göründü

Hak ettiğim yaşantımın hesabı görüldü

Neyi nasıl yapacağımıza karar veren kimse değil hadi bak işine

Nefes almak, çare bulmak zor yaklaşırken sonbahar

Kapat yüzümüzü, yağar ömrümüze kar

Kom op, doe je zaken, we zijn tegenwoordig anders

We denken, wat doen we hier nu?

We zullen het je vertellen als we het vinden, maar de situatie is slecht.

Als we een tijdje stoppen, zullen we herstellen, maar ik heb weinig hoop

U zorgt voor uw zaken alsof wij niet bestaan

Elke dag reset ik mezelf rond negen uur

Ik zeg dat ik binnen ben terwijl jij slaapt als een varken

Onverantwoordelijkheid is nu meer een spel dan een probleem voor ons

Kom op, maak ons ​​niet gratis moe

We moeten overleven om op een dag te sterven

Nuchter blijven is sowieso de moeilijkste baan ter wereld

En je valt ons lastig, zoiets als dit kan ons geen pijn doen

Kom op, kijk naar je bedrijf, we zitten in onze neuzen

Het is lente buiten, we geven er teveel om

Wonden zitten niet meer op onze huid maar in onze ziel

We zijn wakker geworden uit onze slaap en we zijn erg slaperig

Het is niet degene die beslist wat te doen en hoe het te doen.

Het is moeilijk om te ademen, het is moeilijk om een ​​remedie te vinden als de herfst nadert

Bedek onze gezichten, het zal regenen op ons leven

Kom op, doe je zaken, mijn hazelnootkleurige ogen

Je hebt geen verleden, vecht gewoon en krijg je geld terug

Je kon geen liefde bedrijven, je ziet er al die jaren blind uit

Wat voor arrangement werk is het van een appartement naar een sloppenwijk?

stroom van je leven

We klampten ons aan hem vast en vroegen, kijk, dit is een uitdaging

«Wat is je gezicht, dat elke ochtend met geweld wordt gewassen met een stuk zeep in mijn eeltige handen?

vrij van vuil?»

Kom op, laat me genieten van je werk

Ik ben gek, uit balans

Laat de kleur van de oorlog vervagen, je mooiste schilderij

Houd je mond recht als we de meest verachtelijke leugens uithalen

Van het onbekende, het onbekende

Op dit moment bemoeien mijn vrouw en jij je ook met je zaken

Als je verdrinkt, drink je alcohol puur in de hoeken

Degenen die het schoonst leven, zitten onder de stront!

Het is niet degene die beslist wat te doen en hoe het te doen.

Het is moeilijk om te ademen, het is moeilijk om een ​​remedie te vinden als de herfst nadert

Bedek onze gezichten, het zal regenen op ons leven

Nu word ik wakker toen ik naar bed ging

Ik knoop nu mijn stropdas voor mijn schoenen

Ik wacht op mijn kleine shuttle in het oosten van mijn vaderland

Ik ga om negen uur 's ochtends terug naar mijn fabrieksinstellingen

Als de hoop vervlogen is, vernieuw ik mezelf

Ik maakte van het obstakel dat ik definieerde een lering

"Terugdraaien!"

naar de stem die zei: "Kijk eens naar je bedrijf!"

ik zeg

Er is een belofte die ik mezelf heb gemaakt die ik me elke ochtend herinner

Met sneeuw bedekte wegen, Ağrı Patnos minus vierentwintig

Verwarm het, niet de kachel, bedek het met je droom

Het verwelkomt handen die thuis koud zijn

Flirten terwijl je kamert met matglas

Ik wil dat het perfect is als resultaat van mijn gevecht

Ik heb vanavond vier strofen geschreven, ik ben niet vertrokken voor morgen

Want die dag is sinds vandaag zwart aan de horizon

De rekening van mijn leven die ik verdien is betaald

Het is niet degene die beslist wat te doen en hoe het te doen.

Het is moeilijk om te ademen, het is moeilijk om een ​​remedie te vinden als de herfst nadert

Bedek onze gezichten, het zal regenen op ons leven