Aurora Borealis - C.W. McCall

One night last summer we were camped at ten thousand feet up where the air is

clear, high in the Rockies of Lost Lake, Colorado.

And as the fire burned low

and only a few glowing embers remained, we laid on our backs all warm in our

sleeping bags and looked up at the stars

And as I felt myself falling into the vastness of the Universe, I thought about

things, and places, and times

I thought about the time my grandma told me what to say when I saw the evening

star.

You know, Star light, star bright, first star I see tonight.

I wish I may, I wish I might, have the wish I wish tonight

The air is crystal-clear up here;

that’s why you can see a million stars

I remember a time a bunch of us were in a canyon of the Green River in Wyoming;

it was a night like this.

And we had our rafts pulled up on the bank an'

turned over so we could sleep on 'em, and one of the guys from New York said, «Hey!

Look at the smog in the sky!

Smog clear out here in the sticks!

«And somebody said, «Hey, Joe, that’s not smog;

that’s the Milky Way.»

Joe had never seen the Milky Way

And we saw the Northern Lights once, in the Bitterroot Mountains of Montana.

They’re like flames from some prehistoric campfire, leaping and dancing in the

sky and changing colors.

Red to gold, and blue to violet… Aurora Borealis.

It’s like the equinox, the changing of the seasons.

Summer to fall,

young to old, then to now.

And then tomorrow…

And then everyone was asleep, except me.

And as I saw the morning star come up

over the mountains, I realized that life is just a collection of memories.

And memories are like starlight: they go on forever

Afgelopen zomer kampeerden we op een nacht op tienduizend voet hoogte, waar de lucht is

helder, hoog in de Rockies of Lost Lake, Colorado.

En terwijl het vuur laag brandde

en er waren nog maar een paar gloeiende sintels over, we lagen allemaal warm op onze rug in onze

slaapzakken en keek naar de sterren

En terwijl ik voelde dat ik in de uitgestrektheid van het heelal viel, dacht ik aan:

dingen, en plaatsen, en tijden

Ik dacht aan de keer dat mijn oma me vertelde wat ik moest zeggen toen ik de avond zag

ster.

Je weet wel, sterlicht, sterhelder, eerste ster die ik vanavond zie.

Ik wou dat ik mocht, ik wou dat ik kon, heb de wens die ik vanavond wens

De lucht is hier kristalhelder;

daarom kun je een miljoen sterren zien

Ik herinner me een keer dat een stel van ons in een kloof van de Green River in Wyoming was;

het was een nacht als deze.

En we hadden onze vlotten op de oever getrokken en

draaide zich om zodat we op ze konden slapen, en een van de jongens uit New York zei: «Hé!

Kijk naar de smog in de lucht!

Smog opruimen hier in de stokken!

«En iemand zei: «Hé, Joe, dat is geen smog;

dat is de Melkweg.»

Joe had de Melkweg nog nooit gezien

En we hebben ooit het noorderlicht gezien, in de Bitterroot Mountains van Montana.

Ze zijn als vlammen van een prehistorisch kampvuur, springend en dansend in de

lucht en veranderende kleuren.

Rood tot goud en blauw tot violet... Aurora Borealis.

Het is als de equinox, de wisseling van de seizoenen.

Zomer tot herfst,

van jong tot oud, van toen tot nu.

En dan morgen…

En toen sliep iedereen, behalve ik.

En toen ik de morgenster zag opkomen

over de bergen, realiseerde ik me dat het leven slechts een verzameling herinneringen is.

En herinneringen zijn als sterrenlicht: ze gaan voor altijd door