Le goudron - Brigitte Fontaine

Allons-nous promener.

Quel bonheur d'être né!

Le chemin est si beau du berceau au tombeau

J’ai perdu mes lunettes.

Ça va être la fête!

Les soldats sont partis couverts de confettis

Le temps est un bâteau, la terre est un gâteau

Le monde est un jardin, tenons-nous par la main

Le chemin est si beau du berceau au tombeau

Nous nous promènerons dans l’odeur du goudron

Dans les papiers qui traînent, blancs comme des migraines

Blancs comme des mal blancs près des chantiers dormants

Gavons-nous de beignets de frites et de poulets

Le chemin est si beau du berceau au tombeau

Nous irons voir flamber la ville tuméfiée

La vie est une foire, j’ai mis ma robe en moire

Mon frère est un raté car il est décédé

Allons nous dévorer dans les hôtels meublés

Nous aurons des mégots au fond du lavabo

A l’aube les blessés cesseront de tousser

Nous aurons un bébé nous l’entendrons pleurer

Comme de l’eau qui bout, les enfants sont tous fous

Allons-nous promener.

Quel bonheur d'être né!

Le chemin est si beau du berceau au tombeau

J’ai perdu mes lunettes.

Ça va être la fête!

Les soldats sont partis couverts de confettis

Le temps est un bâteau, la terre est un gâteau

Laten we een wandeling maken.

Wat een geluk om geboren te worden!

Het pad is zo mooi van de wieg tot het graf

Ik ben mijn bril kwijt.

Het wordt een feestje!

De soldaten vertrokken bedekt met confetti

Tijd is een schip, aarde is een taart

De wereld is een tuin, laten we elkaars hand vasthouden

Het pad is zo mooi van de wieg tot het graf

We zullen lopen in de geur van tar

In de papieren die rondslingeren, wit als migraine

Wit als wit kwaad in de buurt van slapende werven

Laten we ons volproppen met friet en kipdonuts

Het pad is zo mooi van de wieg tot het graf

We gaan de gezwollen stad zien branden

Het leven is eerlijk, ik doe mijn jurk in moiré

Mijn broer is een mislukkeling omdat hij stierf

Laten we ons verslinden in ingerichte hotels

We hebben sigarettenpeuken op de bodem van de gootsteen

Bij zonsopgang zullen de gewonden stoppen met hoesten

We krijgen een baby, we zullen hem horen huilen

Net als kokend water zijn de kinderen allemaal gek

Laten we een wandeling maken.

Wat een geluk om geboren te worden!

Het pad is zo mooi van de wieg tot het graf

Ik ben mijn bril kwijt.

Het wordt een feestje!

De soldaten vertrokken bedekt met confetti

Tijd is een schip, aarde is een taart