Olga - BRAV

J'écris des mots venus du cœur, du cœur de l’enfer

Entre les slogans des hauts-parleurs et ces beaux parleurs au ministère

Ô ma fille, regarde dehors tous ces gens tomber

Aux chevilles, ces chaînes qu’ils ont osé briser

Aux hommes pressés immobiles, boulevard Danton, rue Robespierre

Ces utopistes lucides qui savent que tout finit poussière

Dieu soit loué, meublé ou pas, attention, les pavés volent bas

Les perforés d’la dolce vita sont ceux qui pointent à Pôle emploi

Aux regards usés par l’horreur que la peur effraie à peine

C’est pas d'émotion que je pleure, non, c’est lacrymogène

Au diable l’ascenseur social si on doit prendre l’escalier

J’préfère mon assiette de pâtes froides que ton Fouquet’s, nous fais pas chier

Avec tes discours plein d’boniments, ton mépris des classes et des causes

Travailler plus pour gagner plus grand-chose

Tu l’emporteras pas au paradis fiscal, c’en est assez

La France courtisée des banquiers comme une vielle dame en viager

Fils de butin, à part vouloir nous tirer des sous, nous tirer dessus

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Je lève mon verre à la santé des ouvriers, des retraités, des mis d’côté,

des déçus

Ces barricades place République sont que le reflet dans le miroir

Ils appellent 'trouble à l’ordre public' des gens qui ont faim sur un trottoir

J’emmerde vos courants politiques avec mon accent du terroir

C’n’est pas la peine d’appeler tes flics, ils sont occupés à broyer du noir

J’voulais écrire sans colère, j’suis descendu station Bonne-Nouvelle

J’y ai vu, assise par terre, cette gamine qui r’ssemble à la mienne

Elle a souri, j’ai rien pu faire comme tous ceux qui passaient devant elle

C’est faux c’qu’on dit des cœurs de pierre, ça fait pas tant qu'ça d'étincelles

Triste Olga, t’as quitté ton pays pour trouver la paix à Paris

On n’t’a pas dit qu’la France, c'était aussi la Roumanie

Parce qu’un monsieur trop bien fringué a décidé de tout solder

De revendre nos vies à bas prix

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Ouvre ton cœur ma fille, avant qu’il ne soit vendu

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Les vainqueurs sont ceux qui ont déjà tout perdu

Ouvre ton cœur ma fille, avant qu’il ne soit vendu

J'écris des mots venus du cœur, du cœur de l’enfer

Entre les slogans des hauts-parleurs et ces beaux parleurs au ministère

Ô ma fille, regarde tous ces gens tomber de haut

Aux chevilles, ces chaînes qu’ils remettront bientôt

Ik schrijf woorden vanuit het hart, vanuit het hart van de hel

Tussen luidsprekerslogans en die gladde praters op het ministerie

O mijn dochter, kijk naar buiten al deze vallende mensen

Bij de enkels, deze kettingen die ze durfden te breken

Aan de roerloze mannen die haast hebben, boulevard Danton, rue Robespierre

Deze lucide utopisten die weten dat alles in stof eindigt

Alle lof zij God, ingericht of niet, kijk uit, de kasseien vliegen laag

De perforaties van het dolce vita zijn degenen die naar Pôle emploi wijzen

Voor ogen die door afgrijzen worden gedragen, die angst nauwelijks beangstigt

Het is geen emotie die ik huil, nee, het is traangas

Naar de hel met de sociale lift als we de trap op moeten

Ik heb liever mijn bord koude pasta dan dat van jouw Fouquet, val ons niet lastig

Met je toespraken vol onzin, je minachting voor klassen en goede doelen

Werk meer om meer te verdienen

Je gaat er niet mee naar het belastingparadijs, dat is genoeg

Frankrijk maakte bankiers het hof als een oude dame met een lijfrente

Zonen van de buit, behalve dat ze ons centen willen schieten, schieten ze ons neer

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

Ik hef mijn glas op de gezondheid van arbeiders, gepensioneerden, buitenspel,

teleurgesteld

Die barricades op het Plein van de Republiek zijn slechts de weerspiegeling in de spiegel

Ze noemen mensen die honger hebben op de stoep 'stoornis'

Fuck je politieke stromingen met mijn lokale accent

U hoeft uw politie niet te bellen, ze zijn druk aan het mopperen

Ik wilde schrijven zonder boosheid, ik stapte uit op station Bonne-Nouvelle

Ik zag daar, zittend op de grond, deze jongen die op de mijne lijkt

Ze glimlachte, ik kon niets doen zoals iedereen die haar passeerde

Het is niet waar wat ze zeggen over harten van steen, het zijn niet zoveel vonken

Trieste Olga, je verliet je land om vrede te vinden in Parijs

We hebben je niet verteld dat Frankrijk ook Roemenië was

Omdat een goedgeklede heer besloot alles te verkopen

Om ons leven goedkoop te verkopen

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

Open je hart meid, voordat het verkocht is

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

De winnaars zijn degenen die al alles hebben verloren

Open je hart meid, voordat het verkocht is

Ik schrijf woorden vanuit het hart, vanuit het hart van de hel

Tussen luidsprekerslogans en die gladde praters op het ministerie

O mijn dochter, kijk hoe al deze mensen van boven vallen

Aan de enkels, deze kettingen die ze binnenkort terug zullen doen