Sin Norte - Borderline

Por carretera sin norte, camina un hombre sin nombre

Sólo la ruta su hogar, ir a donde lo lleve su dedo pulgar

Ya no vivo en el tiempo nena

Mi nacimiento lo invento cuando quieras

¿Será la jaula de piel mi condena?

¿O borrar tu boca de miel?

Mi gran guerra

Verás, dos años caminando por la tierra

Y conocí la riqueza de la miseria

Mi falso yo gritando huyó

Sólo del amargo amor de querer ser dueño del otro

No, mi gran dolor corría por la frontera

Del corazón que estaba totalmente roto

Sí, el plomo es oro en potencia

Al fin lo digirió el estómago de la consiencia

Un nómada deja de desear tu anemia espiritual por comer lo material

Y nadamás, el vapor de la industria sólo busca educar a la frustración de no

ser libre nunca

Tu oficina asesina posibilidad de vida, si su pupila con inanición me dirá:

¡¿Qué?!

El enfisema del alma ya no me deja respirar…

Por carretera sin norte

Solo y sin pasaporte voy

A la frontera del mundo que es la tierra del último

Profeta de la liberación

Si la familia me entrena a sujetar con amor

Las cadenas de la sumisión, nena

La sociedad me envenena y me llena de la presión

De iniciar una carrera por tradición

Y el público aplaude, tan sólo por ser un héroe cobarde

Hoy llegaré tarde amor, si la ambulancia avanza

Sin esperanza por carreteras vacías hacia la perdición

Si el día a día enfriaría mi ambición

Sí, el niño y la muerte jugaban en el jardín sin medir la línea del fin

Un nómada deja de desear tu anemia espiritual por comer lo material

Y nadamás, el vapor de la industria sólo busca educar a la frustración de no

ser libre nunca

Tu oficina asesina posibilidad de vida, si su pupila con inanición me dirá:

¡¿Qué?!

Eres del dueño del mundo, elige tu libertad

Op een weg zonder noorden loopt een man zonder naam

Alleen de route naar huis, ga waar je duim je brengt

Ik leef niet meer in de tijd schat

Ik vind mijn geboorte uit wanneer je maar wilt

Zal de bontkooi mijn ondergang zijn?

Of je honingmond uitwissen?

mijn grote oorlog

Zie je, twee jaar op aarde rondlopen

En ik kende de rijkdom van ellende

Mijn nep-zelf geschreeuw rende weg

Alleen uit de bittere liefde om de ander te willen bezitten

Nee, mijn grote pijn liep over de grens

Van het hart dat totaal gebroken was

Ja, lood is potentieel goud

Eindelijk heeft de maag van het bewustzijn het verteerd

Een nomade stopt met verlangen naar je spirituele bloedarmoede door de stof te eten

En niets anders, de stoom van de industrie probeert alleen de frustratie van niet op te voeden

wees nooit vrij

Uw kantoor doodt de kans op leven, als zijn uitgehongerde leerling me zal vertellen:

Wat?!

Het emfyseem van de ziel laat me niet langer ademen...

Over de weg zonder noorden

Alleen en zonder paspoort ga ik

Naar de grens van de wereld, dat is het land van de laatste

profeet van de bevrijding

Als de familie me leert om met liefde vast te houden

De ketenen van onderwerping, schat

De maatschappij vergiftigt me en vervult me ​​met druk

Van het starten van een carrière volgens traditie

En het publiek applaudisseert, alleen omdat hij een laffe held is

Vandaag zal ik late liefde zijn, als de ambulance vordert

Hopeloos op lege wegen naar de ondergang

Als de dag tot dag mijn ambitie zou koelen

Ja, het kind en de dood speelden in de tuin zonder de eindlijn te meten

Een nomade stopt met verlangen naar je spirituele bloedarmoede door de stof te eten

En niets anders, de stoom van de industrie probeert alleen de frustratie van niet op te voeden

wees nooit vrij

Uw kantoor doodt de kans op leven, als zijn uitgehongerde leerling me zal vertellen:

Wat?!

Jij bent de eigenaar van de wereld, kies je vrijheid