Serotonina - Borderline

Con cero serotonina me levanté, cerca de las tres

Sí, pero ni si quiera se por qué

Será por el sudor y el hedor de la culpa

Mira esta puta cama ya parece una tumba

Se que tu vida se ha vuelto una desgracia

Y en el estado anímico no hay democracia

Pero cuando sube el estrés, al borde de reventar

Lo único que haces bien es hacerla sentir mal

Si ella a cruzado tu infierno contigo a tu lado

Como un paciente psiquiátrico de la mano

Gritando drogado, gritando pásame el trago

Si me abandonaron hasta mis amigos imaginarios

Y por la rabia te traté de culpable, ¿de qué?

Si tu único pecado ha sido no dejar de amarme

Y sabiendo que el mundo ya dejó de importarme

Aún me miras a los ojos como si en mí hubiera alguien

Eres mi serotonina

La medicina de mi vida

Eres mi serotonina

La medicina de mi vida

¿Que no te amo?, ¿por qué me aíslo?

Dime, cómo amarte si me odio a mí mismo

El problema no es contigo no se por qué no entiendes

Me siento mal conmigo pero más con la gente

Y se castiga el pobre narciso mirando

Con lástima su reflejo en un lago de llanto

Una cáscara vacía de sentimientos

Si la máscara sirve por fuera y nunca por dentro

Pero ¿quién estaba cuando llegabas ebrio, ah?

Como un perro maldito ladrando y mordiéndola

Y aún se queda cuando estallas de nervios

Tranquila recogiendo cada tornillo que pierdo

Te debo al menos un templo, si no te tuviera

Probablemente habría muerto solo y de pena

Perdí la fe en la religión desde que te conocí

Ya no creo en Dios, no, solo creo en tí, sí

Eres mi serotonina

La medicina de mi vida

Eres mi serotonina

La medicina de mi vida

Brillando va

Eres la luz que apaga toda mi oscuridad

Solo por tí, en mí volví a confiar

El amor busca luz que asuste mi oscuridad./ x4

Eres mi serotonina

Mi sertralina

Mi fluoxetina

Met nul serotonine stond ik op, rond drie

Ja, maar ik weet niet eens waarom

Het zal zijn vanwege het zweet en de stank van schuld

Kijk naar dit verdomde bed, het lijkt al op een graf

Ik weet dat je leven een schande is geworden

En in de gemoedstoestand is er geen democratie

Maar wanneer de stress stijgt, op het punt van barsten

Het enige wat je goed doet, is haar een slecht gevoel geven

Als ze door een hel is gegaan met jou aan je zijde

Als een psychiatrische patiënt bij de hand

Schreeuwend hoog, schreeuwend geef me het drankje door

Als zelfs mijn denkbeeldige vrienden me in de steek zouden laten

En uit woede behandelde ik je als schuldig, waaraan?

Als je enige zonde niet is geweest om niet te stoppen met van me te houden

En wetende dat de wereld er niet meer toe doet voor mij

Je kijkt me nog steeds in de ogen alsof er iemand in me zit

jij bent mijn serotonine

Het medicijn van mijn leven

jij bent mijn serotonine

Het medicijn van mijn leven

Dat ik niet van je hou Waarom isoleer ik mezelf?

Vertel me hoe ik van je kan houden als ik mezelf haat

Het probleem ligt niet bij jou, ik weet niet waarom je het niet begrijpt

Ik voel me slecht met mezelf, maar meer met mensen

En de arme narcis wordt gestraft door te kijken

Met medelijden zijn weerspiegeling in een meer van tranen

Een lege huls van gevoelens

Als het masker aan de buitenkant werkt en nooit aan de binnenkant

Maar wie was daar toen je dronken aankwam?

Als een verdomde hond die haar blaft en bijt

En het blijft nog steeds als je ontploft van zenuwen

Rustig oppakken van elke schroef die ik verlies

Ik ben je op zijn minst een tempel schuldig, als ik je niet had

Ik zou waarschijnlijk alleen en van verdriet zijn gestorven

Ik heb het geloof in religie verloren sinds ik jou heb ontmoet

Ik geloof niet meer in God, nee, ik geloof alleen in jou, yeah

jij bent mijn serotonine

Het medicijn van mijn leven

jij bent mijn serotonine

Het medicijn van mijn leven

schijnen gaat

Jij bent het licht dat al mijn duisternis uitschakelt

Alleen voor jou, in mij vertrouwde ik weer

Liefde zoekt licht dat mijn duisternis beangstigt./ x4

jij bent mijn serotonine

mijn sertraline

mijn fluoxetine