Cansada - Borderline, Flowyn

Y aunque no quiera te recuerdo

Me dueles en el cuerpo

La pesadilla empieza cuando despierto

Las emociones se pudren ahí dentro

El corazón late solo por costumbre, suena cruel, ¿no?

Lo que es cierto es que el infierno fue un paraíso que deshizo el incendio

No sabes cuánto lo siento, drogado en la locura me pierdo intentando disecar el

cadáver de un amor muerto

El fuego hizo olvidar a ratos que el amor es ciego

Y yo un perro guía sin olfato

No lo entiendo pero suele ser así

La mujer de tu vida es la que te hará querer morir

¿Cuánto rechazo una persona puede tolerar?

Si hasta contigo al lado yo me siento solo igual

Y en la habitación ya no sé cómo hacer el amor si estamos llenos de odio

Sabes que volver no tiene sentido para mí

Aunque quieras, y aunque te quiera sólo así

Y ahora sí que estoy cansada, cansada de sentir así

Tus celos son mis celdas

Que me dan soledad aunque estés junto a mí

Ya eres tan predecible

Si cada gesto que primero fascinaba ahora lo miro y detesto

Era todo perfecto al conocernos, ¿no?

Pero de a poco florecieron los defectos

Los celos son como el tiempo, todo lo destruyen

Y en la rutina nuestra vida se diluye

Dime, cómo no volverme loco si teniendo sexo conmigo me dices el nombre de otro

Que no es para tanto mi llanto

Si me mirabas con asco después del orgasmo

Si nos estamos matando con tanto dolor

Y es un error, ¿o al masoquismo le llamas amor?

Terminaba en insultos cada conversación y estuve a punto de perder el control

Tengo que alejarme cuanto antes, o vas a amenazarme de nuevo con suicidarte?

Sólo quiero arrancarte de mi mundo, pero como si lo construimos juntos

Ya no reconozco ni si quiera tu actitud

Todo me recuerda a ti, menos tú

Juré protegerte por siempre, pero llegamos a desearnos la muerte

Tiene que acabar.

Esta tortura no es vida

Doy el punto final de sutura a esta herida

Que estoy cansada, cansada de sentirme así

Tus celos son mis celdas

Que me dan soledad aunque estés junto a mi

Tus celos son mis celdas

Que me dan soledad aunque estés junto a mi

En zelfs als ik het niet wil, herinner ik me jou

je hebt me pijn gedaan in het lichaam

De nachtmerrie begint als ik wakker word

Emoties rotten daarbinnen

Het hart klopt alleen uit gewoonte, klinkt wreed, nietwaar?

Wat zeker is, is dat de hel een paradijs was dat het vuur vernietigde

Je weet niet hoeveel het me spijt, hoog op waanzin ik verdwaal bij het ontleden van de

lijk van een dode liefde

Het vuur deed ons soms vergeten dat liefde blind is

En ik een blindengeleidehond zonder geur

Ik snap het niet, maar zo is het meestal

De vrouw van je leven is degene die ervoor zorgt dat je dood wilt

Hoeveel afwijzing kan een persoon tolereren?

Als zelfs met jou aan mijn zijde ik me alleen voel hetzelfde

En in de kamer weet ik niet meer hoe ik moet vrijen als we vol haat zijn

Je weet dat teruggaan geen zin heeft voor mij

Zelfs als je wilt, en zelfs als ik zomaar van je hou

En nu ben ik echt moe, moe om me zo te voelen

Jouw jaloezie is mijn cellen

Dat geeft me eenzaamheid, ook al ben je naast me

je bent al zo voorspelbaar

Als elk gebaar dat eerst fascineerde, nu ik ernaar kijk en het haat

Het was allemaal perfect toen we elkaar ontmoetten, toch?

Maar beetje bij beetje bloeiden de gebreken op

Jaloezie is als tijd, het vernietigt alles

En in de routine wordt ons leven verdund

Vertel me, hoe kan ik niet gek worden als je me de naam van iemand anders vertelt terwijl je seks met me hebt?

Dat mijn huilen niet zo erg is

Als je naar me keek met walging na een orgasme

Als we onszelf doden met zoveel pijn

En het is een vergissing, of noem je masochisme liefde?

Elk gesprek eindigde in beledigingen en ik verloor bijna de controle

Moet ik zo snel mogelijk weg, of ga je me weer met zelfmoord dreigen?

Ik wil je gewoon uit mijn wereld trekken, maar alsof we het samen hebben gebouwd

Ik herken je houding niet eens meer

Alles doet me aan jou denken, behalve jij

Ik heb gezworen je voor altijd te beschermen, maar we moeten elkaar dood wensen

Het moet eindigen.

Deze marteling is geen leven

Ik geef het laatste hechtpunt aan deze wond

Dat ik moe, moe ben om me zo te voelen

Jouw jaloezie is mijn cellen

Dat ze me eenzaamheid geven, zelfs als je bij me bent

Jouw jaloezie is mijn cellen

Dat ze me eenzaamheid geven, zelfs als je bij me bent