Besos De Veneno - Borderline

La conocí un día hostil, cuando

El sol dormía y la luna hacía de vigía

La conocí un día hostil, cuando

El silencio fue el precio del grito más ruín

La conocí un día hostil, cuando

Mil misterios florecieron en tu jardín

La máscara y la sombra se asombran de ver

El cadáver del deber en las playas del placer

Eras la gran diferencia en este mundo igual

Tu hogar más allá del bien y el mal

Cuna y abandono, aleación de amor y odio

La integración perfecta entre la nada y el todo

Y esa mirada construye lo real

Regala sangre al ideal para participar de verdad

Anónima ánima, animas la vida

La línea más fina que pisa el suicida

Eras la gran diferencia, el punto de referencia

La licencia de la incertidumbre

Eres la gran referencia, el punto que diferencia

Mi nombre de tu nombre

Eres la gran diferencia, el punto de referencia

En el tiempo y el espacio

Eres la gran referencia, el punto que diferencia

Una vida de victorias o fracasos

Oxímorón de carne, perdón por no saberme

Perdón por sí saberte sin verte

Haces sentir orgullosa a la vida de estar viva

De la crisálida encontré mi querida salida

Cuando agonizaba la existencia, desangrada de sentido

Vino el destino de la mano del azar

Coludidos murmurándome al oído: ¡No lo fuerces más!

Háblame sin palabras, ténme sin poseerme

Imagíname sin razón con los ojos cerrados, mírame

Dame la respiración de tu boca, el encarnado beso del dolor

Por un amor que nació muerto, déjame decirte adiós

La conocí un día hostil, cuando

El sol dormía y la luna hacía de vigía

La conocí un día hostil, cuando

El silencio fue el precio del grito más ruín

La conocí un día hostil, cuando

Mil misterios florecieron en tu jardín

La máscara y la sombra se asombran de ver

El cadáver del deber en las playas del placer

Eres la caricia violenta que hace temblar al espíritu del héroe

La antítesis de Hegel, la razón que no entiende a la razón y cae al desazón

Cuidado, viene el hombre que se quiere llevar al mundo

Y sólo nos quedan un par de segundos

La materia etérea se incinera

La angustia se angustia y todo se desespera

Tras la cortina de tus ojos

Un par de soles negros amenazan con amanecer

Esa mirada intensa, da consistencia

Da carne y huesos al fantasma del ser

Eres el lado oscuro del corazón

La más profunda depresión

La ultima hoja del otoño, el elan vital

La causa primera que deja al mundo empezar

Oxímorón de carne, perdón por no saberme

Perdón por sí saberte sin verte

Haces sentir orgullosa a la vida de estar viva

De la crisálida encontré mi querida salida

Cuando agonizaba la existencia, desangrada de sentido

Vino el destino de la mano del azar

Coludidos murmurándome al oído: ¡No lo fuerces más!

Hay personas que salvan, que dan consistencia

Llenan los huesos del espíritu de carne

Dos nadas pueden ser algo, sí…

Pueden ser algo

¡Pueden ser algo!

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

De zon sliep en de maan hield de wacht

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

Stilte was de prijs van de gemeenste schreeuw

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

Duizend mysteries bloeiden op in je tuin

Het masker en de schaduw zijn verbaasd om te zien

Het lijk van plicht op de stranden van plezier

Jij was het grote verschil in deze wereld hetzelfde

Uw huis voorbij goed en kwaad

Wieg en verlatenheid, legering van liefde en haat

De perfecte integratie tussen niets en alles

En die look bouwt de echte op

Geef bloed aan het ideaal om echt mee te doen

Anonieme ziel, jij animeert het leven

De mooiste lijn de zelfmoordstappen

Jij was het grote verschil, het referentiepunt

De licentie van onzekerheid

Jij bent de grote referentie, het punt dat onderscheidt

mijn naam van jouw naam

Jij bent het grote verschil, het referentiepunt

In tijd en ruimte

Jij bent de grote referentie, het punt dat onderscheidt

Een leven van overwinningen of mislukkingen

Oxymoron van vlees, sorry dat ik me niet ken

Sorry dat ik je ken zonder je te zien

Je maakt het leven trots om te leven

Van de pop vond ik mijn beste uitweg

Toen het bestaan ​​stierf, bloedde van betekenis

Het lot kwam uit de hand van het toeval

Samengefluisterd in mijn oor: Forceer het niet meer!

Praat met me zonder woorden, heb me zonder me te bezitten

Stel je me voor zonder reden met mijn ogen dicht, kijk me aan

Geef me de adem van je mond, de vleesgeworden kus van pijn

Voor een liefde die dood geboren is, laat me afscheid nemen

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

De zon sliep en de maan hield de wacht

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

Stilte was de prijs van de gemeenste schreeuw

Ik ontmoette haar op een vijandige dag, toen...

Duizend mysteries bloeiden op in je tuin

Het masker en de schaduw zijn verbaasd om te zien

Het lijk van plicht op de stranden van plezier

Jij bent de gewelddadige streling die de geest van de held doet beven

De antithese van Hegel, de rede die de rede niet begrijpt en in onbehagen valt

Pas op, de man die de wereld wil veroveren komt eraan

En we hebben nog maar een paar seconden

Etherische materie wordt verbrand

De angst kwellt en alles wanhoopt

Achter het gordijn van je ogen

Een paar zwarte zonnen dreigen te dagen

Die intense blik, geeft consistentie

Geef vlees en botten aan de geest van het zijn

Jij bent de donkere kant van het hart

de diepste depressie

Het laatste blad van de herfst, het elan vital

De eerste oorzaak die de wereld laat beginnen

Oxymoron van vlees, sorry dat ik me niet ken

Sorry dat ik je ken zonder je te zien

Je maakt het leven trots om te leven

Van de pop vond ik mijn beste uitweg

Toen het bestaan ​​stierf, bloedde van betekenis

Het lot kwam uit de hand van het toeval

Samengefluisterd in mijn oor: Forceer het niet meer!

Er zijn mensen die sparen, die consistentie geven

Ze vullen de beenderen van de geest met vlees

Twee nietsjes kunnen iets zijn, ja...

ze kunnen iets zijn

Ze kunnen van alles zijn!