Thinking Voyager 2 Type Things - Bob Geldof

This is the moment that we come alive

I’m handing out the breath and the kiss

I’m electric with the snap and the crackle of creation

I’m mixing up the mud with the spit

So rise up Brendan Behan and like a drunken Lazarus

Let’s traipse the high bronze of the evening sky

Like crack crazed kings

Voyager 2 where are you now

Looking back at home and weeping

Cold and alone in the dark void

Winding down and bleeping

Ever dimmer ever thinner

Feebly cheeping in the solar winds

I’ll turn you up

Sail on sail on sail on

On past the howling storms

Through electric orange skies

And blinding methane rain

Sail on

I’ll turn you up

Never bring me down to earth again

Let me blaze a trail of glory across the sky

Let me traipse across it’s golden high

Let me marvel in wonder and unfettered gaze

At the bigness and implausibility of being

Yes stretch out your hands into infinity you human things

Past blind moons and ice cream worlds

You hurl your metal ball of dull intelligence

And show us all our fragile grip

As we too track with you

Slower but no less insistent

Like the only fertile seed

In the barren vault of being

Sail on

Hurtling towards the waiting tomb of empty worlds

Waiting for the final primary come of life

I’ll turn you up

And I’m thinking big things

I’m thinking about mortality

I’m thinking it’s a cheap price that we pay for existance

This is the moment that we come alive

This is the breath and this is the kiss

No we’re in Paris

In the ball gowns

In the high heels

In the snow

And we’re spinning round Versailles in a Volkswagen Beetle

That we’d hired for the day

(At the cheap rate)

The room without the shower was cold again

«Are we already middle-aged», she said

And I said «I feel nothing

I feel like a jelly-fish»

«Mabey it’s the Portuguese Men-O-Pause», she joked

And she laughed her brittle head

And we went back to bed

And I’ve been thinking about these things

I’ve been thinking about Voyager 2

And this is the moment that we come alive

Dit is het moment dat we tot leven komen

Ik deel de adem en de kus uit

Ik ben elektrisch met de snap en het geknetter van de schepping

Ik vermeng de modder met het spit

Dus sta op Brendan Behan en als een dronken Lazarus

Laten we door het hoge brons van de avondlucht trekken

Als gek geworden koningen

Voyager 2 waar ben je nu?

Thuis kijken en huilen

Koud en alleen in de donkere leegte

Afwikkelen en piepen

Ooit dimmer, steeds dunner

Zwak tjilpen in de zonnewinden

Ik zal je opvrolijken

Zeil op zeil op zeil op

Na de huilende stormen

Door elektrisch oranje luchten

En verblindende methaanregen

Zeil door

Ik zal je opvrolijken

Breng me nooit meer op aarde

Laat me een spoor van glorie door de lucht trekken

Laat me over zijn gouden hoogte dwalen

Laat me verwonderen en onbelemmerd staren

Op de grootsheid en onwaarschijnlijkheid van het zijn

Ja, strek je handen uit tot in het oneindige jullie menselijke dingen

Voorbij blinde manen en ijswerelden

Je gooit je metalen bal van saaie intelligentie

En laat ons al onze kwetsbare grip zien

Zoals we ook met u volgen

Langzamer maar niet minder aandringend

Als het enige vruchtbare zaad

In het onvruchtbare gewelf van het zijn

Zeil door

Haastend naar het wachtende graf van lege werelden

Wachten op de laatste voorverkiezingen die tot leven komen

Ik zal je opvrolijken

En ik denk grote dingen

Ik denk aan de sterfelijkheid

Ik denk dat het een goedkope prijs is die we betalen voor ons bestaan

Dit is het moment dat we tot leven komen

Dit is de adem en dit is de kus

Nee, we zijn in Parijs

In de baljurken

Op hoge hakken

In de sneeuw

En we draaien door Versailles in een Volkswagen Kever

Die we voor een dag hadden ingehuurd

(Tegen het goedkope tarief)

De kamer zonder douche was weer koud

«Zijn we al van middelbare leeftijd», zei ze

En ik zei: "Ik voel niets"

Ik voel me net een kwal»

"Misschien is het de Portugese Men-O-Pause", grapte ze

En ze lachte haar broze hoofd

En we gingen terug naar bed

En ik heb over deze dingen nagedacht

Ik heb nagedacht over Voyager 2

En dit is het moment dat we tot leven komen