В этом городе - Billy's Band

В этом городе белых ночей и ветров,

Непризнанных гениев шлюх и воров,

Где Надежда, Любовь, хоть и все это зря,

Найдется местечко в баре и для тебя.

В воскресенье четверг… в понедельник… среда,

И домой возвращаешься в 9 утра

Полупьяный местами, в остальном пьяный в хлам,

Ты порой Джонни Уокер, а порою Агдам.

Почему переулки не ведут никуда,

И соль на ботинках и с соляркой вода,

Перекопаны улицы, так же было всегда,

И отчего плачет небо, не поймешь никогда

Когда в жилах играет весенняя кровь,

Ты хочешь подняться, но падаешь вновь,

И все меньше друзей, но все больше столбов,

Где куда б ты ни ехал, возвращаешься вновь.

Эй, приятель, плесни, твой бар не станет бедней.

Да, стопочкой меньше, но гораздо теплей.

Ты же помнишь, что трус не играет в хоккей,

Доливай до краев и недумай о ней.

Помнишь та, что играла с парнями в буру,

Вышла замуж за дворника, и упала в Неву,

А ту, с глазами, что опухли от грез,

На запрошлой неделе cовратил Дед Мороз.

Андрюха женился, Серега в тюрьме,

Вовка в больнице, Колян на войне.

И так было всегда, только жалко чуть-чуть,

Тех, кто ушел невозможно вернуть.

Эй, приятель плесни, твой бар не станет бедней.

Да, стопочкой меньше, но гораздо теплей.

Ты ответь мне, скажи!

Так, а что же делать нам?!

Да, конечно, я помню, с получки отдам.

In deze stad van witte nachten en winden,

Niet-herkende genieën van hoeren en dieven,

Waar is hoop, liefde, hoewel dit alles tevergeefs is,

Ook voor jou is er een plekje in de bar.

Zondag Donderdag... Maandag... Woensdag,

En je gaat om 9 uur naar huis

Op sommige plaatsen half dronken, anders dronken in de prullenbak,

Soms ben je Johnny Walker en soms Agdam.

Waarom leiden de rijstroken nergens toe?

En zout op schoenen en water met diesel,

De straten zijn uitgegraven, het is altijd hetzelfde geweest,

En waarom de lucht huilt, zul je nooit begrijpen

Als lentebloed in de aderen speelt,

Je wilt opstaan, maar je valt weer,

En steeds minder vrienden, maar steeds meer pilaren,

Waar je ook gaat, je komt altijd weer terug.

Hé vriend, spetter, je bar wordt niet armer.

Ja, een stapel is kleiner, maar veel warmer.

Weet je nog dat een lafaard geen hockey speelt,

Vul bij tot de rand en denk er niet aan.

Herinner je je degene die bura speelde met de jongens,

Ze trouwde met een conciërge en viel in de Neva,

En degene met ogen gezwollen van dromen,

Vorige week heeft de Kerstman corrupt gemaakt.

Andryukha is getrouwd, Seryoga zit in de gevangenis,

Vovka ligt in het ziekenhuis, Kolyan is in oorlog.

En het is altijd zo geweest, alleen een beetje sorry,

Degenen die vertrekken, kunnen niet worden teruggestuurd.

Hé, schimmelmaatje, je bar zal niet armer worden.

Ja, een stapel is kleiner, maar veel warmer.

U antwoordt mij, vertel het mij!

Dus, wat moeten we doen?!

Ja, natuurlijk, ik herinner het me, ik geef het terug van het salaris.