Кафе "последний путь" - Billy's Band

Знаете друзья, когда рядом с тобой нет никого, кто мог бы скрасить твоё…

Или когда твои романтические позывы наконец-то позволяют понять

Что же именно двигало тех замечательных, подпивших джентльменов

Куда-нибудь в сторону Зимнего, нынешнего Эрмитажа, седьмого ноября.

Куда бы ты не шел, всё время натыкаешься на учреждения полуподвального типа

С интригующими романтическими и манящими вывесками.

К примеру — кафе «Луна», или

Бар «Последний Путь».

Чтобы спуститься вниз и пропустить рюмочку,

Ну максимум две и наконец подумать, почему же становится так хорошо

После третьей.

Чуть позже, когда ты нащупываешь себя где-то в обществе

Достаточно симпатичных и стройных ножек стола, вроде как время идти домой,

А ты первый раз за весь вечер видишь улыбку уборщицы или слышишь

Вздохи облегчения бармена.

То почему-то уже вроде как и не вспомнить

На чем же именно остановился ход твоих, ход твоих возвышенных размышлений

О главном…

В голове туман, на сердце ртуть.

Дорога, ты ведёшь меня сюда.

Возможно, это карма или самообман,

Но я снова в кафе «Последний Путь».

Я забываю, ты волнуешься где-то там,

Ждёшь меня, а может быть, нет.

И я вернусь, не плачь, только посижу чуть-чуть

Ещё раз в кафе «Последний Путь».

И я сижу один, на столе портвейн,

Я размешаю осадок гвоздём.

С пьяным музыкантом что-то споём,

Бурлит портвейн, и мне уже не встать.

Официантка — бабушка, бармен — синяк.

Я вижу, ты немного болен, сосед.

Но мы с тобой умрём чуть-чуть, когда до дна допьём ртуть

Твой фирменный коктейль «Последний Путь».

Любовь, подойди, посиди со мной,

Красивей девушки не видел нигде.

Но ты исчезаешь, ты не со мной,

Наверно, просто ты приснилась мне.

Всю ночь сижу, клюю носом за столом,

Но настигает поздний жидкий рассвет.

Я задыхаюсь, я с трудом ловлю воздух ртом,

В мой последний путь другой дороги нет.

Weet je, vrienden, als er niemand naast je is die je...

Of wanneer je romantische verlangens je eindelijk laten weten

Wat motiveerde die geweldige, aangeschoten heren precies

Ergens in de richting van de Winter, de huidige Hermitage, op 7 november.

Waar je ook gaat, je stuit altijd op semi-kelder etablissementen

Met intrigerende romantische en verleidelijke tekens.

Bijvoorbeeld - café "Luna", of

Bar "De laatste weg".

Om naar beneden te gaan en iets te drinken

Nou ja, maximaal twee en tot slot bedenken waarom het zo goed wordt

Na de derde.

Even later, als je jezelf ergens in de samenleving betast

Genoeg schattige en slanke tafelpoten, alsof het tijd is om naar huis te gaan,

En voor het eerst in de hele avond zie je de glimlach van de schoonmaker of hoor je

Zuchten van verlichting van de barman.

Om de een of andere reden is het alsof ik het me niet kan herinneren

Waar stopte je koers precies, de koers van je verheven reflecties?

Het belangrijkste…

Er is mist in het hoofd, kwik in het hart.

Road, jij leidt me hierheen.

Misschien is het karma of zelfbedrog

Maar ik ben terug in het Last Way café.

Ik vergeet dat je je ergens zorgen maakt

Wachtend op mij, misschien niet.

En ik kom terug, niet huilen, blijf gewoon een beetje zitten

Nogmaals in het café "The Last Way".

En ik zit alleen, er ligt port op tafel,

Ik roer het residu met een spijker.

Laten we iets zingen met een dronken muzikant

Portwijn kookt en ik kan niet meer opstaan.

De serveerster is een grootmoeder, de barman is een blauwe plek.

Ik zie dat je een beetje ziek bent, buurman.

Maar jij en ik zullen een beetje sterven als we kwik tot op de bodem leegdrinken

Uw kenmerkende cocktail "The Last Way".

Liefs, kom bij me zitten

Ik heb nog nooit ergens een mooier meisje gezien.

Maar je verdwijnt, je bent niet bij mij

Waarschijnlijk heb je me gewoon gedroomd.

Ik zit de hele nacht te knikken aan de tafel,

Maar de late vloeibare dageraad haalt in.

Ik stik, ik kan nauwelijks lucht krijgen met mijn mond,

Er is geen andere weg naar mijn laatste reis.