From Above - Ben Folds

They even looked at each other once

Across a crowded bar

He was with Martha

She was with Tom

Neither of them really knew what was going on.

A strange feeling of never,

Heartbeats becoming synchronized

And staying that way forever.

Most of the time

It was just near misses,

Air kisses

Once in a bookstore, once at a party

She came in as he was leaving

And years ago, at the movies, she sat behind him

A six-thirty showing of 'While You Were Sleeping'

He never once looked around

It’s so easy from above

You can really see it all

People who belong together

Lost and sad and small

But there’s nothing to be done for them

It doesn’t work that way

Sure we all have soulmates

But we walk past them every day

Oh no And it’s not like they were ever actually unhappy

In the lives they lived

He married Martha

She married Tom

Just this vague notion that something was wrong

An ache, an absence, a phantom limb

An itch that could never be scratched.

It’s so easy from above

You can really see it all

People who belong together

Lost and sad and small

But there’s nothing to be done for them

It doesn’t work that way

Sure we all have soulmates

But we walk past them every day

Oh no Neither of them knew what was going on A strange feeling of never,

Heartbeats becoming synchronized

And staying that way forever.

Who knows whether that’s how it should be Maybe our ghosts live in that vacancy

Maybe that’s how books get written

Maybe that’s why songs get sung

Maybe we owe the unlucky ones

It’s so easy from above

You can really see it all

People who belong together

Lost and sad and small

But there’s nothing to be done for them

It doesn’t work that way

Sure we all have soulmates

But we walk past them every day

Oh no Maybe that’s how books get written

Maybe that’s why songs get sung

Maybe we owe the unlucky ones

Maybe that’s how books get written

Maybe that’s why songs get sung

Maybe we owe the unlucky ones

Ze keken elkaar zelfs een keer aan

Over een drukke bar

Hij was bij Martha

Ze was bij Tom

Geen van beiden wist echt wat er aan de hand was.

Een vreemd gevoel van nooit,

Hartslagen worden gesynchroniseerd

En voor altijd zo blijven.

Meestal

Het waren bijna ongelukken,

Luchtkussen

Eenmaal in een boekwinkel, eenmaal op een feestje

Ze kwam binnen terwijl hij wegging

En jaren geleden zat ze in de bioscoop achter hem

Een vertoning van halfzes van 'While You Were Sleeping'

Hij heeft nooit om zich heen gekeken

Het is zo eenvoudig van bovenaf

Je kunt echt alles zien

Mensen die bij elkaar horen

Verloren en verdrietig en klein

Maar er is niets voor hen te doen

Zo werkt het niet

Natuurlijk hebben we allemaal zielsverwanten

Maar we lopen er elke dag langs

Oh nee En het is niet alsof ze ooit echt ongelukkig waren

In de levens die ze leefden

Hij trouwde met Martha

Ze trouwde met Tom

Alleen dit vage idee dat er iets mis was

Een pijn, een afwezigheid, een spooklidmaat

Een jeuk die nooit kan worden bekrast.

Het is zo eenvoudig van bovenaf

Je kunt echt alles zien

Mensen die bij elkaar horen

Verloren en verdrietig en klein

Maar er is niets voor hen te doen

Zo werkt het niet

Natuurlijk hebben we allemaal zielsverwanten

Maar we lopen er elke dag langs

Oh nee, geen van beiden wist wat er aan de hand was. Een vreemd gevoel van nooit,

Hartslagen worden gesynchroniseerd

En voor altijd zo blijven.

Wie weet of het zo moet. Misschien wonen onze geesten in die vacature

Misschien worden boeken zo geschreven

Misschien worden daarom liedjes gezongen

Misschien zijn we de ongelukkigen iets verschuldigd

Het is zo eenvoudig van bovenaf

Je kunt echt alles zien

Mensen die bij elkaar horen

Verloren en verdrietig en klein

Maar er is niets voor hen te doen

Zo werkt het niet

Natuurlijk hebben we allemaal zielsverwanten

Maar we lopen er elke dag langs

Oh nee, misschien worden boeken zo geschreven

Misschien worden daarom liedjes gezongen

Misschien zijn we de ongelukkigen iets verschuldigd

Misschien worden boeken zo geschreven

Misschien worden daarom liedjes gezongen

Misschien zijn we de ongelukkigen iets verschuldigd