Souvenance - Barbara

Quand les ans t’auront courbée

Tes amis abandonnée

Que les serments, les chimères

T’auront seule ainsi laissée

Souviens-toi du temps passé

De nos vingt ans, de ma prière

Viens-t'en.

La lune éclaire

Toutes les primevères

Si lourdes de rosée

De toutes nos nuits belles

Un bouquet d’immortelles

Nous feront, mon aimée

Quand reviennent les saisons

Les lilas et les moissons

Dans ta solitude blême

Souviens-toi de nos beaux jours

Nos jeux, nos ris, nos amours

On ne dit qu’une fois «je t’aime»

Viens-t'en.

La lune éclaire

Toutes les primevères

Si lourdes de rosée

De toutes nos nuits belles

Un bouquet d’immortelles

Nous feront, mon aimée

Ou es-tu en ce moment

Partageant le même tourment

D’une vie par nous gâchée?

Riche et laide suis devenue

Et toi même n’as pas voulu

Tant de larmes épanchées

Dis moi que tu as songé

En ce monde désolé

Au souvenir d’une image

Cailloux blancs et cailloux noirs

Oh dis moi qu’un fol esppoir

Te fit chercher mon visage

Viens-t'en.

La lune éclaire

Toutes les primevères

Si lourdes de rosée

De toutes nos nuits belles

Un bouquet d’immortelles

Nous feront, mon aimée

Ma chanson n’a pas de fin

Si tu n’me tends pas la main

Du plus profond de la terre

Mon amour cherchant le tien

Ton pardon trouvant le mien

Entendons cette prière

Mais reviens.

La lune éclaire

Toutes les primevères

Si lourdes de rosée

De toutes nos nuits belles

Un bouquet d’immortelles

Nous feront, mon aimée

Wanneer de jaren je zullen hebben gebogen

Je verlaten vrienden

Dan eden, hersenschimmen

Zal je zo alleen hebben gelaten

Denk aan de voorbije tijden

Van onze twintiger jaren, van mijn gebed

Kom op.

De maan schijnt

Alle sleutelbloemen

Zo zwaar van de dauw

Van al onze mooie nachten

Een boeket immortelles

We zullen, mijn geliefden

Wanneer de seizoenen terugkeren

Seringen en oogsten

In je bleke eenzaamheid

Denk aan onze goede dagen

Onze spelletjes, onze lach, onze liefdes

Je zegt maar één keer 'ik hou van jou'

Kom op.

De maan schijnt

Alle sleutelbloemen

Zo zwaar van de dauw

Van al onze mooie nachten

Een boeket immortelles

We zullen, mijn geliefden

Waar ben je nu

Dezelfde kwelling delen

Van een door ons verspild leven?

Rijk en lelijk geworden

En zelfs jij wilde niet

Zoveel tranen gevloeid

Zeg me dat je hebt nagedacht

In deze droevige wereld

Een afbeelding onthouden

Witte kiezels en zwarte kiezels

Oh vertel me een gekke hoop

Heb je mijn gezicht laten zoeken

Kom op.

De maan schijnt

Alle sleutelbloemen

Zo zwaar van de dauw

Van al onze mooie nachten

Een boeket immortelles

We zullen, mijn geliefden

Mijn lied heeft geen einde

Als je geen contact met me opneemt

Van diep in de aarde

Mijn liefde zoekt de jouwe

Uw vergeving die de mijne vindt

Laten we dit gebed horen

Maar kom terug.

De maan schijnt

Alle sleutelbloemen

Zo zwaar van de dauw

Van al onze mooie nachten

Een boeket immortelles

We zullen, mijn geliefden