Les insomnies - Barbara

A voir tant de gens qui dorment et s’endorment à la nuit

Je finirai, c’est fatal, par pouvoir m’endormir aussi

A voir tant d’yeux qui se ferment, couchés dans leur lit

Je finirai par comprendre qu’il faut que je m’endorme aussi

J’en ai connu des grands, des beaux, des bien bâtis, des gentils

Qui venaient pour me bercer et combattre mes insomnies

Mais au matin, je les retrouvais, endormis dans mon lit

Pendant que je veillais seule, en combattant mes insomnies

A force de compter les moutons qui sautent dans mon lit

J’ai un immense troupeau qui se promène dans mes nuits

Qu’ils aillent brouter ailleurs, par exemple, dans vos prairies

Labourage et pâturage ne sont pas mes travaux de nuit

Sans compter les absents qui me reviennent dans mes nuits

J’ai quelquefois des vivants qui me donnent des insomnies

Et je gravis mon calvaire, sur les escaliers de la nuit

J’ai déjà connu l’enfer, connaîtrai-je le paradis?

Le paradis, ce serait, pour moi, de m’endormir la nuit

Mais je rêve que je rêve qu’on a tué mes insomnies

Et que, pâles, en robe blanche, on les a couchées dans un lit

A tant rêver que j’en rêve, les revoilà, mes insomnies

Je rôde comme les chats, je glisse comme les souris

Et Dieu, lui-même, ne sait pas ce que je peux faire de mes nuits

Mourir ou s’endormir, ce n’est pas du tout la même chose

Pourtant, c’est pareillement se coucher les paupières closes

Une longue nuit, où je les avais tous deux confondus

Peu s’en fallut, au matin, que je ne me réveille plus

Mais au ciel de mon lit, y avait les pompiers de Paris

Au pied de mon lit, les adjudants de la gendarmerie

Ô Messieurs dites-moi, ce que vous faites là, je vous prie

Madame, nous sommes là pour veiller sur vos insomnies

En un cortège chagrin, viennent mes parents, mes amis

Gravement, au nom du Père, du Fils et puis du Saint-Esprit

Si après l’heure, c’est plus l’heure, avant, ce ne l’est pas non plus

Ce n’est pas l’heure en tout cas, mais grand merci d'être venus

Je les vois déjà rire de leurs fines plaisanteries

Ceux qui prétendent connaître un remède à mes insomnies

Un médecin pour mes nuits, j’y avais pensé, moi aussi

C’est contre lui que je couche mes plus belles insomnies

A voir tant de gens qui dorment et s’endorment à la nuit

J’aurais fini, c’est fatal, par pouvoir m’endormir aussi

Mais si s’endormir c’est mourir, ah laissez-moi mes insomnies

J’aime mieux vivre en enfer que dormir en paradis

Si s’endormir c’est mourir, ah laissez-moi mes insomnies

J’aime mieux vivre en enfer que de mourir en paradis…

Om zoveel mensen te zien slapen en 's nachts in slaap vallen

Ik zal uiteindelijk, het is fataal, ook in slaap kunnen vallen

Om zoveel ogen te zien sluiten, liggend in bed

Ik zal uiteindelijk begrijpen dat ik ook in slaap moet vallen

Ik ken lange, knappe, goedgebouwde, aardige

Wie kwam om me te wiegen en mijn slapeloosheid te bestrijden?

Maar 's morgens vond ik ze, slapend in mijn bed

Terwijl ik alleen wakker was, vechtend tegen mijn slapeloosheid

Door de schapen te tellen die in mijn bed springen

Ik heb een enorme kudde die door mijn nachten dwaalt

Laat ze ergens anders grazen, bijvoorbeeld in uw weilanden

Ploegen en grazen zijn niet mijn nachtelijke banen

Zonder de afwezigen te tellen die in mijn nachten bij me terugkomen

Ik heb soms levende dingen die me slapeloosheid bezorgen

En ik beklim mijn beproeving, op de trappen van de nacht

Ik ben eerder in de hel geweest, zal ik de hemel kennen?

De hemel zou voor mij zijn om 's nachts in slaap te vallen

Maar ik droom dat ik droom dat we mijn slapeloosheid hebben gedood

En dat, bleek, in witte jurken, ze in een bed werden gelegd

Ik droom zo veel dat ik ervan droom, hier zijn ze weer, mijn slapeloosheid

Ik jaag als katten, ik glijd als muizen

En God zelf weet niet wat ik met mijn nachten kan doen

Sterven of in slaap vallen, het is helemaal niet hetzelfde

Toch is het hetzelfde om met gesloten oogleden naar bed te gaan

Een lange nacht, waar ik ze allebei in de war had gebracht

Ik was bijna wakker in de ochtend

Maar in de lucht van mijn bed waren de brandweerlieden van Parijs

Aan het voeteneinde van mijn bed, de adjudanten van de gendarmerie

O heren zeg me, wat doet u daar alstublieft?

Mevrouw, we zijn hier om over uw slapeloosheid te waken

In een processie van verdriet, komen mijn ouders, mijn vrienden

Ernstig, in de naam van de Vader, van de Zoon en vervolgens van de Heilige Geest

Als na het uur over het uur is, is het ervoor ook niet

Het is sowieso niet de tijd, maar hartelijk dank voor uw komst.

Ik zie ze al lachen om hun mooie grappen

Degenen die beweren een remedie voor mijn slapeloosheid te kennen

Een dokter voor mijn nachten, ik had er ook over nagedacht

Het is tegen hem dat ik mijn mooiste slapeloosheid leg

Om zoveel mensen te zien slapen en 's nachts in slaap vallen

Ik zou zijn geëindigd, het is fataal, door ook in slaap te kunnen vallen

Maar als in slaap vallen is sterven, ah laat mijn slapeloosheid aan mij over

Ik leef liever in de hel dan in de hemel te slapen

Als inslapen doodgaat, laat mijn slapeloosheid dan aan mij over

Ik leef liever in de hel dan in de hemel te sterven...