Les hautes mers - Barbara

Quand il me prend d'être haute mer

Aux grandes lunes d'équinoxe

Et que je viens battre vos terres

De brumes et de paradoxes

Je peux abattre le château

Je peux éteindre le volcan

Quand je suis vent qui vient de l’eau

Et que mes eaux valsent au vent

Quand je deviens haute mer

Aux grandes lunes d'équinoxe

Quittez vos châteaux et vos terres

Et mettez vos habits de noce

Marchant au-devant de mes eaux

Avancez-vous dans ma lumière

Et faites-vous plus beaux que beaux

Pour épouser la haute mer

Et qu’un grand goéland

Aux lunes rousses de l’automne

Pour nos noces d’argent

Joue dans le glas qui sonne

Mais quand je suis à marée basse

Au grand soleil de la Saint-Jean

Et que mes grandes eaux se lassent

Et que se sont couchés mes vents

Quand j’ai le cœur à marée basse

Rendez-moi le rire de mes enfants

Les cerfs-volants au vent qui passe

Et mes rêves de sable blanc

Et je resterai mer étale

Entre équinoxe et Saint-Simon

Je vous rendrai vos soleils pâles

Mais laissez-moi mes goémons…

Wanneer het me nodig heeft om op volle zee te zijn

Bij de grote equinox manen

En ik kom om je land te verslaan

Van nevelen en paradoxen

Ik kan het kasteel afbreken

Ik kan de vulkaan doven

Als ik wind uit het water ben

En mijn wateren walsen in de wind

Als ik op volle zee ga

Bij de grote equinox manen

Verlaat uw kastelen en uw land

En trek je trouwkleding aan

Lopend voor mijn wateren

Stap in mijn licht

En maak je mooier dan mooi

Om de volle zee te omarmen

En een grote meeuw

Naar de rode manen van de herfst

Voor onze zilveren bruiloft

Speel in de tolbel

Maar als ik bij eb ben

In de grote zon van Saint-Jean

En mijn grote wateren worden moe

En mijn wind is gaan liggen

Wanneer mijn hart bij eb is

Geef me het gelach van mijn kinderen terug

De vliegers in de passerende wind

En mijn dromen van wit zand

En ik zal kalme zee blijven

Tussen Equinox en Saint-Simon

Ik zal je je bleke zonnen teruggeven

Maar laat me mijn zeewier...