Hieronder staat de songtekst van het nummer Le soleil noir , artiest - Barbara met vertaling
Originele tekst met vertaling
Barbara
Pour ne plus, jamais plus, vous parler de la pluie
Plus jamais du ciel lourd, jamais des matins gris
Je suis sortie des brumes et je me suis enfuie
Sous des ciels plus légers, pays de paradis
Oh, que j’aurais voulu vous ramener ce soir
Des mers en furie, des musiques barbares
Des chants heureux, des rires qui résonnent bizarres
Et vous feraient le bruit d’un heureux tintamarre
Des coquillages blancs et des cailloux salés
Qui roulent sous les vagues, mille fois ramenés
Des rouges éclatants, des soleils éclatés
Dont le feu brûlerait d'éternels étés
Mais j’ai tout essayé
J’ai fait semblant de croire
Et je reviens de loin
Et mon soleil est noir
Mais j’ai tout essayé
Et vous pouvez me croire
Je reviens fatiguée
Et j’ai le désespoir
Légère, si légère, j’allais court vêtue
Je faisais mon affaire du premier venu
Et c'était le repos, l’heure de nonchalance
A bouche que veux-tu, et j’entrais dans la danse
J’ai appris le banjo sur des airs de guitare
J’ai frissonné du dos, j’ai oublié Mozart
Enfin j’allais pouvoir enfin vous revenir
Avec l'œil alangui, vague de souvenirs
Et j'étais l’ouragan et la rage de vivre
Et j'étais le torrent et la force de vivre
J’ai aimé, j’ai brûlé, rattrapé mon retard
Que la vie était belle et folle mon histoire
Mais la terre s’est ouverte
Là-bas, quelque part
Mais la terre s’est ouverte
Et le soleil est noir
Des hommes sont murés
Tout là-bas, quelque part
Les hommes sont murés
Et c’est le désespoir
J’ai conjuré le sort, j’ai recherché l’oubli
J’ai refusé la mort, j’ai rejeté l’ennui
Et j’ai serré les poings pour m’ordonner de croire
Que la vie était belle, fascinant le hasard
Qui me menait ici, ailleurs ou autre part
Où la fleur était rouge, où le sable était blond
Où le bruit de la mer était une chanson
Oui, le bruit de la mer était une chanson
Mais un enfant est mort
Là-bas, quelque part
Mais un enfant est mort
Et le soleil est noir
J’entends le glas qui sonne
Tout là-bas, quelque part
J’entends le glas sonner
Et c’est le désespoir
Je ne ramène rien, je suis écartelée
Je vous reviens ce soir, le cœur égratigné
Car, de les regarder, de les entendre vivre
Avec eux j’ai eu mal, avec aux j'étais ivre
Je ne ramène rien, je reviens solitaire
Du bout de ce voyage au-delà des frontières
Est-il un coin de terre où rien ne se déchire
Et que faut-il donc faire, pouvez-vous me le dire
S’il faut aller plus loin pour effacer vos larmes
Et si je pouvais, seule, faire taire les armes
Je jure que, demain, je reprends l’aventure
Pour que cessent à jamais toutes ces déchirures
Je veux bien essayer
Et je veux bien y croire
Mais je suis fatiguée
Et mon soleil est noir
Pardon de vous le dire
Mais je reviens ce soir
Le cœur égratigné
Et j’ai le désespoir
Le cœur égratigné
Et j’ai le désespoir…
Nooit meer, nooit meer, om je over de regen te vertellen
Nooit meer een zware lucht, nooit meer grijze ochtenden
Ik kwam uit de mist en rende weg
Onder lichtere luchten, land van het paradijs
Oh, wat wou ik dat ik je vanavond terug kon nemen
Razende zeeën, barbaarse muziek
Vrolijke liedjes, lachen die raar klinken
En je zou het geluid maken van een vrolijke din
Witte schelpen en zoute kiezels
Die onder de golven rollen, duizend keer teruggebracht
Fel rood, barstende zonnen
Wiens vuur eeuwige zomers zou verbranden?
Maar ik heb alles geprobeerd
ik deed alsof ik geloofde
En ik kom een lange weg
En mijn zon is zwart
Maar ik heb alles geprobeerd
En je kunt me geloven
Ik kom moe terug
En ik heb wanhoop
Licht, zo licht, ik ging kort gekleed
Ik deed mijn ding wie het eerst komt
En het was de rust, het uur van de nonchalance
Met de mond wat wil je, en ik ging de dans in
Ik heb banjo geleerd op gitaarmelodieën
Ik huiverde van achteren, ik vergat Mozart
Eindelijk zou ik eindelijk bij je terug kunnen komen
Met lome blik, vage herinneringen
En ik was de orkaan en de woede om te leven
En ik was de stroom en de levenskracht
Ik hield van, ik brandde, haalde in
Het leven was mooi en gek mijn verhaal
Maar de aarde ging open
daar ergens
Maar de aarde ging open
En de zon is zwart
Mannen zijn ommuurd
Overal daar ergens
De mannen zijn ommuurd
En het is wanhoop
Ik toverde het lot, ik zocht vergetelheid
Ik weigerde de dood, ik verwierp verveling
En ik balde mijn vuisten om mezelf te bevelen te geloven
Dat leven was mooi, fascinerende kans
Wie bracht me hier, ergens anders of ergens anders
Waar de bloem rood was, waar het zand blond was
Waar het geluid van de zee een lied was
Ja, het geluid van de zee was een lied
Maar er stierf een kind
daar ergens
Maar er stierf een kind
En de zon is zwart
Ik hoor de doodsklok luiden
Overal daar ergens
Ik hoor de bel luiden
En het is wanhoop
Ik breng niets, ik ben verscheurd
Ik kom vanavond bij je terug met een gekrast hart
Want om ze te bekijken, om ze live te horen
Met hen raakte ik gewond, met aux was ik dronken
Ik breng niets terug, ik kom eenzaam terug
Vanaf het einde van deze reis over de grenzen heen
Is er een hoek van de aarde waar niets gescheurd is?
En wat er moet gebeuren, kun je me vertellen?
Als je verder moet gaan om je tranen te wissen
Wat als ik alleen de wapens tot zwijgen kon brengen?
Ik zweer dat ik morgen weer op avontuur ga
Zodat al deze liefdesverdriet voor altijd ophoudt
ik wil het proberen
En ik wil het geloven
Maar ik ben moe
En mijn zon is zwart
Sorry dat ik het je moet vertellen
Maar ik kom vanavond terug
Het bekraste hart
En ik heb wanhoop
Het bekraste hart
En ik ben wanhopig...
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt