Le cri des sirènes - Barbara

C’est une histoire pleine de bateaux

De filets, de vents, de nuages

C’est une histoire pleine d’oiseaux

Qui volaient entre les cordages

Un peu trop blanche était la lune

Le soir où tout a commencé

Un peu trop pâle était la lune

Quand je les ai vus s’embrasser

Je ne sais pas

Je ne sais pas pourquoi

Quand j’entends cet air là

Ça me fait de la peine

Je ne sais pas

Si c’est gris

Si c’est bleu

Mais j’ai les larmes aux yeux

Et le cœur à la traîne

Se sont aimés

Se sont étreints

Puis retrouvés au bout du monde

Contre lui, elle était si bien

Qu’elle a pleuré sur son épaule

Car notre cœur a ses raisons

Que la raison ne connaît guère

Ce jour là, son cœur, sans raison

Se mit à tourner à l’envers

Il est parti le lendemain

La laissant seule au

Bout du monde

Sans faire un geste de la main

Sans prononcer une parole

Elle a vu partir son bateau

Et, lorsque s’est tue, la sirène

Elle a couru noyer sa peine

Et son amour

Au fond des eaux

Je ne sais pas

Je ne sais pas pourquoi

Quand j’entends cet air là

Je ne sais pas

Mais j’ai les larmes aux yeux

Et le cœur à la traîne

Het is een verhaal vol boten

Netten, wind, wolken

Het is een verhaal vol vogels

Wie vloog tussen de touwen

Een beetje te wit was de maan

De nacht dat het allemaal begon

Een beetje te bleek was de maan

Toen ik ze zag zoenen

ik weet het niet

ik weet niet waarom

Als ik dat deuntje hoor

Het doet me pijn

ik weet het niet

Als het grijs is

Als het blauw is

Maar ik heb tranen in mijn ogen

En het hart blijft achter

Hebben van elkaar gehouden

Elkaar geknuffeld

Toen gevonden aan het einde van de wereld

Tegen hem was ze zo goed

Dat ze huilde op zijn schouder

Want ons hart heeft zijn redenen

Die reden weet het nauwelijks

Die dag, zijn hart, zonder reden

Begon ondersteboven te draaien

Hij vertrok de volgende dag

Haar alleen laten bij

Einde van de wereld

Zonder een hand te zwaaien

Zonder een woord te zeggen

Ze zag haar schip vertrekken

En toen de sirene zweeg

Ze rende om haar pijn te verdrinken

en zijn liefde

Diep in het water

ik weet het niet

ik weet niet waarom

Als ik dat deuntje hoor

ik weet het niet

Maar ik heb tranen in mijn ogen

En het hart blijft achter