Le Bourreau - Barbara

Tendu de crêpe, au crépuscule

Flanqué d’un grand noir majuscule

Au zénith profond de minuit

Il avance dedans la nuit

Le bourreau, le bourreau

Moi, je le nargue lentement

Comme un jour d’hiver au printemps

Comme la toute dernière gelée

Sur l’avant-garde de l'été

Ce bourreau, ce bourreau

Car moi je vis, comme un printemps

Qui en sait peu, qui ne sait pas

Car moi je vis, comme un éclat

De feu d’amour en feu de joie

Et tant pis si, de temps en temps

Il neige un peu sur mes printemps

Je sais bien que, certains matins

Il y a des fleurs de chagrin

Flanqué de son grand M majuscule

Tendu de crêpe au crépuscule

Au zénith profond de mes nuits

Il avance dedans ma vie

Le bourreau, le bourreau

Il connaît très bien son chemin

Tous les chiens lui lèchent la main

Il connaît très bien son chemin

Tous les chiens lui lèchent la main

Au bourreau, au bourreau

Mais moi je vis, comme un printemps

Qui sait très bien, qui prends son temps

Mais je vis en attendant

Le temps qu’il me reste de temps

Et bien sûr, que de temps en temps

Il a neigé sur mes printemps

Mais je n’ai pas, dans mon jardin

Que des fleurs couleur de chagrin

Quand se pose le crépuscule

Vêtue d’un grand noir majuscule

Gantée d’un velours noir qui luit

Moi, je m’en vais vivre ma vie

Sans bourreau, sans bourreau

Tout en le narguant lentement

J’aurais cueilli tous mes printemps

J’aurais vécu d’avoir aimé

J’aurais tout pris, tout partagé

Sans bourreau, sans bourreau

Il peut venir au crépuscule

Flanqué de son M majuscule

Au dernier souffle de ma vie

Il ne prendra qu’un corps sans vie

Il ne prendra qu’un corps sans vie

Le bourreau, le bourreau, le bourreau…

Tend de crêpe, in de schemering

Geflankeerd door een grote zwarte hoofdletter

Op het diepe zenit van middernacht

Hij loopt in de nacht

De beul, de beul

Ik, ik bespot hem langzaam

Als een winterdag in de lente

Zoals de allerlaatste gelei

In de voorhoede van de zomer

Deze beul, deze beul

Want ik leef, als een lente

Wie weet weinig, wie weet niet

Want ik leef, als een scherf

Van vuur van liefde naar vuur van vreugde

En jammer als, van tijd tot tijd

Het sneeuwt een beetje op mijn bronnen

Ik weet dat sommige ochtenden

Er zijn bloemen van verdriet

Geflankeerd door zijn hoofdstad M

Twilight crêpe tijd

Op het diepe hoogtepunt van mijn nachten

Hij wandelt door mijn leven

De beul, de beul

Hij kent zijn weg heel goed

Alle honden likken haar hand

Hij kent zijn weg heel goed

Alle honden likken haar hand

Aan de beul, aan de beul

Maar ik leef, als een lente

Wie weet heel goed, wie neemt er de tijd voor

Maar ik leef met wachten

De tijd die ik nog heb

En dat natuurlijk af en toe

Het sneeuwde op mijn bronnen

Maar die heb ik niet, in mijn tuin

Alleen verdrietkleurige bloemen

Wanneer de schemering valt

Gekleed in een grote zwarte hoofdletter

Gehandschoend in glanzend zwart fluweel

Ik, ik ga mijn leven leiden

Zonder beul, zonder beul

Terwijl je hem langzaam treitert

Ik zou al mijn veren hebben geplukt

Ik zou hebben geleefd om te hebben liefgehad

Ik zou alles hebben genomen, alles hebben gedeeld

Zonder beul, zonder beul

Hij kan in de schemering komen

Geflankeerd door zijn hoofdstad M

Bij de laatste ademtocht van mijn leven

Er is alleen een levenloos lichaam voor nodig

Er is alleen een levenloos lichaam voor nodig

De beul, de beul, de beul...