Joyeux Noël - Barbara

C'était vingt-deux heures à peine, ce vendredi-là.

C'était veille de Noël et pour fêter ça

Elle s’en allait chez Jean-Pierre, près du Pont de l’Alma.

Il aurait eu tant de peine qu’il ne vienne pas fêter Noël, fêter Noël.

En smoking de velours vert, en col roulé blanc

Et le cœur en bandoulière, marchant à pas lents.

À pied, il longeait la Seine tout en sifflotant

Puisqu’il allait chez Madeleine, il avait bien le temps.

Charmant Noël, charmant Noël.

C'était vingt-deux heures à peine, ce vendredi-là.

C'était veille de Noël et pour fêter ça

Elle s’en allait chez Jean-Pierre, près du Pont de l’Alma.

Il aurait eu tant de peine qu’elle ne vienne pas fêter Noël, fêter Noël.

Bottée noire souveraine et gantée de blanc

Elle allait pour dire «je t’aime», marchant d’un pas lent.

À pied, elle longeait la Seine, tout en chantonnant

Puisqu’elle allait chez Jean-Pierre, elle avait bien le temps.

Mmh mhm mhm, charmant Noël.

Or voilà que sur le pont, ils se rencontrèrent

Ces deux-là qui s’en venaient d’un chemin contraire.

Lorsqu’il la vit, si belle des bottes aux gants

Il se sentit infidèle jusqu’au bout des dents.

Elle aima son smoking vert son col roulé blanc

Et frissonna dans l’hiver en lui souriant.

«Bonsoir je vais chez Jean-Pierre, près du pont de l’Alma.

— Bonsoir, j’allais chez Madeleine, c’est juste à deux pas.»

Et ils allèrent chez Eugène pour y fêter ça

Sous le sapin de lumière, quand il l’embrassa.

Heureuse, elle se fit légère au creux de son bras.

Au petit jour, ils s’aimèrent près d’un feu de bois.

Joyeux Noël, joyeux Noël.

Mais après une semaine, ce vendredi-là

Veille de l’année nouvelle, tout recommença.

Il se rendit chez Madeleine, l’air un peu sournois

Elle se rendit chez Jean-Pierre, un peu tard ma foi.

Bien sûr, il y eut des scènes près du Pont de l’Alma.

Qu’est-ce que ça pouvait leur faire, à ces amants-là

Eux qu’avaient eu un Noël comme on n’en fait pas?

Mais il est bien doux quand même de rentrer chez soi.

Après Noël, joyeux Noël.

Het was die vrijdag amper tien uur.

Het was kerstavond en om het te vieren

Ze ging naar Jean-Pierre, vlakbij de Pont de l'Alma.

Het zou zo moeilijk voor hem zijn geweest om niet te komen om Kerstmis te vieren, Kerstmis te vieren.

In een groen fluwelen smoking, in een witte coltrui

En hart slingerde, langzaam lopen.

Te voet liep hij fluitend langs de Seine

Omdat hij naar Madeleine ging, had hij tijd genoeg.

Mooie kerst, mooie kerst.

Het was die vrijdag amper tien uur.

Het was kerstavond en om het te vieren

Ze ging naar Jean-Pierre, vlakbij de Pont de l'Alma.

Het zou zo moeilijk voor haar zijn geweest om niet te komen om Kerstmis te vieren, Kerstmis te vieren.

Soevereine zwarte laarzen met witte handschoenen

Ze wilde zeggen: "Ik hou van je", langzaam lopend.

Te voet liep ze langs de Seine, neuriënd

Omdat ze naar Jean-Pierre ging, had ze alle tijd.

Mmh mhm mhm, heerlijke kerst.

Nu, op de brug, ontmoetten ze elkaar

Deze twee kwamen van tegenovergestelde paden.

Toen hij haar zag, zo mooi van laarzen tot handschoenen

Hij voelde zich ontrouw tot op het bot.

Ze hield van zijn groene smoking en zijn witte coltrui

En huiverde in de winter naar hem glimlachen.

"Goedenavond, ik ga naar Jean-Pierre, vlakbij de Alma-brug.

"Goedenavond, ik ging naar Madeleine, het is op een steenworp afstand."

En ze gingen naar Eugene's om het te vieren

Onder de lichtboom, toen hij haar kuste.

Gelukkig maakte ze zich licht in de kromming van zijn arm.

Bij het aanbreken van de dag bedreven ze de liefde bij een houtvuur.

Vrolijk kerstfeest, vrolijk kerstfeest.

Maar na een week, die vrijdag

Aan de vooravond van het nieuwe jaar begon alles opnieuw.

Hij ging naar Madeleine, een beetje sluw kijkend

Ze ging naar Jean-Pierre, een beetje laat in mijn geloof.

Natuurlijk waren er taferelen bij de Pont de l'Alma.

Wat kan het hen schelen, voor die minnaars?

Wat hadden zij een kerst gehad zoals jij niet?

Maar het is nog steeds fijn om thuis te komen.

Na Kerst, Vrolijk Kerstfeest.