Clair De Nuit - Barbara

Au clair de notre nuit,

Des fleurs de lune,

Lunes à la nuit, sont posées.

Tes mains, à mon cou nu,

Comme des algues

Brunes, se sont enroulées,

Comme des algues,

A mon cou nu

Se sont enroulées

Et se balancent.

Notre lit est un voilier

Qui se balance, se balance

Sur l’océan de la nuit,

Mais le voilier chaviré

Dessous la lune,

Lune, dans l’eau, chavirée

Comme deux fleurs de lune,

L’une dans l’autre,

Dans les algues, enroulées,

Comme un torrent

Au fond des mers

Dans l'écume éclatée,

Comme on chavire

Et la chambre est un pays

Où l’on vive, l’on chavire.

Dans l’océan de la nuit,

Au clair de notre nuit,

Des fleurs de lune,

Lunes de nuit, sont posées

Au clair de notre nuit,

Au clair de nous,

Au clair de toi, mon amour,

Au tendre de tes yeux

Presque endormis,

Au merveilleux de tes bras,

A ton sourire,

A ton silence,

Au calme retrouvé.

Ah, on s’endort.

Le sommeil est un pays

Où l’on se retrouve encore,

Dans l’océan de la nuit.

Au clair de notre nuit,

Des fleurs de lune,

Lunes à la nuit, sont posées.

Tes mains à mon cou nu,

Comme des algues brunes,

Se sont enroulées

Dans tes cheveux,

A mon cou nu.

Tous les deux, accrochés,

Ah, recommence.

La voile de notre lit

Se balance, se balance

Sur l’océan de la nuit.

On voyage

Et l’amour est un pays

Où nos deux corps font naufrage

Dans l’océan de la nuit.

Au ciel de notre lit,

Des fleurs de lune,

Lunes à la nuit, sont posées…

In het licht van onze nacht,

maan bloemen,

Manen 's nachts, zijn geposeerd.

Jouw handen, op mijn blote nek,

zoals zeewier

Brunettes, opgerold,

zoals zeewier,

Naar mijn blote nek

zijn opgerold

En zwaaien.

Ons bed is een zeilboot

Wie zwaait, zwaait

Op de oceaan van de nacht,

Maar de gekapseisde zeilboot

Onder de maan,

Maan, in het water, kapseisde

Als twee maanbloemen,

de een in de ander,

In het zeewier, opgerold,

Als een torrent

Op de bodem van de zee

In het barstende schuim,

Hoe we kapseizen

En de slaapkamer is een land

Waar we wonen, kapseizen we.

In de oceaan van de nacht,

In het licht van onze nacht,

maan bloemen,

Manen van de nacht, zijn gelegd

In het licht van onze nacht,

Voor ons duidelijk,

In het licht van jou, mijn liefste,

In de tederheid van je ogen

bijna in slaap,

In het wonder van je armen,

Bij je glimlach,

tot jouw stilte,

De rust herwonnen.

O, we vallen in slaap.

Slaap is een land

waar we elkaar weer ontmoeten,

In de oceaan van de nacht.

In het licht van onze nacht,

maan bloemen,

Manen 's nachts, zijn geposeerd.

Jouw handen op mijn blote nek,

Zoals bruine algen,

zijn opgerold

in je haar,

Naar mijn blote nek.

Beide, verslaafd,

O, begin opnieuw.

De sluier van ons bed

Schommel, schommel

Op de oceaan van de nacht.

Wij reizen

En liefde is een land

Waar onze twee lichamen schipbreuk lijden

In de oceaan van de nacht.

In de lucht van ons bed,

maan bloemen,

Manen worden 's nachts gelegd...