Amours incestueuses - Barbara

Mon amour, mon beau, mon roi

Mon enfant que j’aime

Mon amour, mon beau, ma loi

Mon autre moi-même

Tu es le soleil couchant

Tombé sur la terre

Tu es mon dernier printemps

Mon dieu, comme je t’aime

J’avais déjà fait ma route

Je marchais vers le silence

Avec une belle insolence

Je ne voulais plus personne

J’avançais dans un automne

Mon dernier automne, peut-être

Je ne désirais plus rien

Mais, comme un miracle

Tu surgis dans la lumière

Et toi, mon amour, mon roi

Brisant mes frontières

Et toi, mon soleil couchant

Mon ciel et ma terre

Tu m’as donné tes vingt ans

Du cœur de toi-même

Tu es mon dernier printemps

Mon dieu, comme je t’aime

J’ai toujours pensé

Que les amours les plus belles

Etaient les amours incestueuses

Il y avait, dans ton regard

Il y avait, dans ton regard

Une lumineuse tendresse

Tu voulais vivre avec moi

Les plus belles amours

Les amours les plus belles

J’ai réouvert ma maison

Grandes, mes fenêtres

Et j’ai couronné ton front

J’ai baisé ta bouche

Et toi, mon adolescent

Toi, ma déchirure

Tu as couché tes vingt ans

A ma quarantaine

Mais, à peine sont-elles nées

Qu’elles sont déjà condamnées

Les amours de la désespérance

Pour que ne ternisse jamais

Ce diamant qui nous fut donné

J’ai brûlé notre cathédrale

Les amours les plus belles

Les plus belles amours

Sont les amours incestueuses

Adieu mon amour, mon roi

Mon enfant que j’aime

Plus tard, tu le comprendras

Il faut, quand on aime

Partir au plus beau, je crois

Et cacher sa peine

Mon amour, mon enfant roi

Je pars et je t’aime

Ceci est ma vérité

Du cœur de moi-même

(Merci à Angelica pour cettes paroles)

Mijn liefste, mijn knappe, mijn koning

Mijn kind waar ik van hou

Mijn liefde, mijn knappe, mijn wet

mijn andere zelf

Jij bent de ondergaande zon

Op aarde gevallen

Jij bent mijn laatste lente

Mijn god, wat hou ik van je

Ik had mijn weg al gevonden

Ik liep naar de stilte

Met een mooie brutaliteit

Ik wilde niemand meer

Ik liep in de herfst

Mijn laatste herfst, misschien

Ik wilde niets meer

Maar als een wonder

Je staat op in het licht

En jij, mijn liefste, mijn koning

mijn grenzen verleggen

En jij, mijn ondergaande zon

Mijn hemel en mijn aarde

Je gaf me je twintig jaar

Vanuit het hart van jezelf

Jij bent mijn laatste lente

Mijn god, wat hou ik van je

ik heb altijd gedacht

Dat de mooiste liefdes

Waren de incestueuze liefdes

Er was in je blik

Er was in je blik

Een lichtgevende tederheid

Je wilde bij mij wonen

De mooiste liefdes

De mooiste liefdes

Ik heb mijn huis heropend

Groot, mijn ramen

En ik kroonde je voorhoofd

Ik heb je mond geneukt

En jij, mijn tiener

Jij, mijn traan

Je sliep op je twintigste

In mijn veertiger jaren

Maar amper werden ze geboren

Dat ze al gedoemd zijn

De liefdes van wanhoop

Dus dat verkleurt nooit

Deze diamant die ons werd gegeven

Ik heb onze kathedraal verbrand

De mooiste liefdes

De mooiste liefdes

Zijn incestueuze liefdes?

Vaarwel mijn liefste, mijn koning

Mijn kind waar ik van hou

Later zul je het begrijpen

We moeten, als we liefhebben

Vertrek naar de mooiste, geloof ik

En zijn pijn verbergen

Mijn liefde, mijn kind koning

Ik ga weg en ik hou van je

Dit is mijn waarheid

Uit het hart van mezelf

(Met dank aan Angelica voor deze teksten)