The Splendour Of A Thousand Swords Gleaming - Bal-Sagoth

ALTARUS:

Gaze deep into the mists with your spirit-eyes, Xerxes…

look far, and tell me what you see.

XERXES:

I see a land far to the north…

a vast empire of dark endless moors and snow-crowned mountains…

a land of brooding citadels and warrior-kings who hail to grim gods.

ALTARUS:

Look well, Xerxes, for enlightenment hides

within the fog-swathed vales of Hyperborea…

THE KING’S DREAM:

By the onyx sceptre of my forefathers,

the air is churning with auguries of dethronement…

Impending dread thus prophesized!

In a dream I was bade ride

the argent-eyed unicorn to the Ring of Stones…

There a torrent of viscid slime assailed me,

as pipes and horns sang the clarion of my dissolution…

And the usurpation of my ancient azure throne.

Assassins stalk the nighted halls of my palace…

poisoned blades and chalices surround me.

I thirsted for a balm, but my thirst

was slaked by an envenomed draught.

My swordarm shackled by tendrils of sloth…

enthralled by the chasmed gloom…

Borne upon wings of labyrinthine dread…

I awaken!

I shall seek the counsel of the sorcerer,

keeper of the ancient scrolls of wisdom,

and the Crystals of Power…

THE WORDS OF THE SORCERER:

My liege, great and regal king…

the mists disclose their secrets…

you are destined to wield a great dark power.

Drink deep of the potions of the apothecary,

for upon thee now I bestow a shard

of the mystic Crystal of Mera…

sacred artefact of the At lantean mages,

won in battle by our legions.

My liege, the Crystal of Mera shall unveil the truth

lurking hidden in thy most fever-haunted dreams…

THE VOICE OF THE HARBINGER:

The land awash with spilled blood,

and viscera torn forth from the sundered dead…

Gorge the earth with flesh

darkened with the claw and fang of war…

rent open the ravenous maws of worms…

THE KING:

The Crystal illumines dark secrets, the truth is known…

a dire and ancient threat is ranged against me.

Hearken, the clarion is upon the winds,

now the call to arms is upon us all,

Grim warriors, take up thy spears and hone thy gleaming swords.

Archers, string thy bows, brave knights, saddle the steeds of war,

The glory of battle is nigh at last,

our banner shall fly this day in victory!

My warriors, a legacy shall this day be wrought

by our blades, decreed by the gods,

Blessed by the blood of vanquished foes.

Our destiny beckons…

LORD ANGSAAR, DARK LIEGE OF CHAOS:

Come, great king of Hyperboria, march against me

with your splendid legions and shimmering swords.

I, the Bane of the Atlantean Kings, the Scourge of Lemuria,

Archfoe of the Immortals of Ultima Thule, shall Crush you!

I shall visit a thousand plagues upon your realm,

and wreak untold havoc and bloody carnage

until I have your throne… and your soul!

ALTARUS:

And thus, flanked by the splendour of azure banners,

a vast army marched forth from the great walls

of the Imperial City of Hyperborea,

and at the forefront of the mighty legions,

astride an ebon war-stallion, rode the king,

sunlight glinting up on his splendid armour…

compelled by dreams, and guided by the Crystal of Mera…

XERXES:

Where?

Where did the king’s path take him?

ALTARUS:

XERXES:

But master, what powers did this blade possess?

What secrets did it hold?

ALTARUS:

XERXES:

Then there looms such a cataclysmic battle!

ALTARUS:

And so, from his Black Citadel, the Chaos-liege did send

forth his Horde of Wraiths to engage the army of the king…

THE KING:

Behold, a legion of undead fiends meets us upon the field of war.

Face me, Scourge of Lemuria, I wield thy bane, the Shadow-Sword…

(and darksome sorceries now empower me with thunderous might!)

Hearken, the clarion is upon the winds,

now the call to arms is upon us all,

The glory of battle is nigh at last, into the fray we ride!

XERXES:

The outcome, master…

who left the field victorious?

Did the king prevail?

ALTARUS:

The mists begin to disperse… for now, the images fade.

That tale shall have to wait 'til another day…

ALTARUS:

Kijk diep in de mist met je geest-ogen, Xerxes...

kijk ver en vertel me wat je ziet.

XERXES:

Ik zie een land ver naar het noorden...

een enorm rijk van donkere eindeloze heidevelden en besneeuwde bergen...

een land van broeierige burchten en krijgerskoningen die de grimmige goden begroeten.

ALTARUS:

Kijk goed, Xerxes, want verlichting verbergt zich

in de met mist gehulde valleien van Hyperborea...

DE DROOM VAN DE KONING:

Bij de onyx scepter van mijn voorouders,

de lucht karnt van de voortekenen van onttroning...

Op handen zijnde angst aldus geprofeteerd!

In een droom mocht ik rijden

de argent-eyed eenhoorn tot de Ring of Stones...

Daar bestormde een stroom van stroperig slijm me,

terwijl pijpen en hoorns het klaroen zongen van mijn ontbinding...

En de usurpatie van mijn oude azuurblauwe troon.

Moordenaars besluipen de nachtelijke gangen van mijn paleis...

vergiftigde messen en kelken omringen mij.

Ik snakte naar een balsem, maar mijn dorst

werd geblust door een vergiftigde tocht.

Mijn zwaardarm geketend door ranken van luiaard...

geboeid door de gekwelde somberheid...

Gedragen op vleugels van labyrintische angst...

Ik word wakker!

Ik zal de raad vragen van de tovenaar,

bewaarder van de oude rollen van wijsheid,

en de kristallen van kracht...

DE WOORDEN VAN DE TOVENAAR:

Mijn leenheer, grote en koninklijke koning...

de nevels onthullen hun geheimen...

je bent voorbestemd om een ​​grote duistere macht te hanteren.

Drink diep van de drankjes van de apotheker,

want aan u nu schenk ik een scherf

van het mystieke kristal van Mera...

heilig artefact van de Atlantische magiërs,

gewonnen in de strijd door onze legioenen.

Mijn leenheer, het Kristal van Mera zal de waarheid onthullen

op de loer verborgen in je meest koortsachtige dromen ...

DE STEM VAN DE HARBINGER:

Het land overspoeld met vergoten bloed,

en ingewanden losgescheurd uit de gescheiden doden...

Gorge de aarde met vlees

verduisterd met de klauw en hoektand van de oorlog ...

open de vraatzuchtige muilen van wormen...

DE KONING:

Het kristal verlicht duistere geheimen, de waarheid is bekend...

een ernstige en oude dreiging is tegen mij gericht.

Luister, het klaroen is op de wind,

nu is de oproep tot wapens aan ons allemaal,

Grimmige krijgers, grijp uw speren en slijp uw glanzende zwaarden.

Boogschutters, span uw bogen, dappere ridders, zadel de strijdrossen,

De glorie van de strijd is eindelijk nabij,

onze banner zal deze dag in de overwinning vliegen!

Mijn krijgers, een erfenis zal deze dag worden gewrocht

door onze messen, verordend door de goden,

Gezegend door het bloed van overwonnen vijanden.

Ons lot lonkt...

HEER ANGSAAR, DONKER LUIK VAN CHAOS:

Kom, grote koning van Hyperboria, marcheer tegen mij!

met je schitterende legioenen en glinsterende zwaarden.

Ik, de vloek van de Atlantische koningen, de gesel van Lemurië,

Aartsvijand van de onsterfelijken van Ultima Thule, zal je verpletteren!

Ik zal duizend plagen in uw rijk bezoeken,

en onnoemelijke ravage en bloedig bloedbad aanrichten

totdat ik je troon heb... en je ziel!

ALTARUS:

En zo, geflankeerd door de pracht van azuurblauwe spandoeken,

een enorm leger marcheerde voort vanaf de grote muren

van de keizerlijke stad Hyperborea,

en in de voorhoede van de machtige legioenen,

schrijlings op een ebbenhouten oorlogshengst, reed de koning,

zonlicht glinstert op zijn prachtige wapenrusting...

gedwongen door dromen, en geleid door het kristal van Mera...

XERXES:

Waar?

Waar bracht het pad van de koning hem naartoe?

ALTARUS:

XERXES:

Maar meester, welke krachten bezat dit mes?

Welke geheimen had het?

ALTARUS:

XERXES:

Dan doemt zo'n catastrofale strijd op!

ALTARUS:

En dus stuurde de Chaos-liege vanuit zijn Zwarte Citadel

zijn Horde van Wraiths naar voren om het leger van de koning aan te vallen...

DE KONING:

Zie, een legioen ondode duivels ontmoet ons op het slagveld.

Zie mij onder ogen, gesel van Lemurië, ik hanteer uw vloek, het schaduwzwaard...

(en duistere tovenarij geeft me nu een donderende kracht!)

Luister, het klaroen is op de wind,

nu is de oproep tot wapens aan ons allemaal,

De glorie van de strijd is eindelijk nabij, in de strijd die we rijden!

XERXES:

Het resultaat, meester...

wie verliet het veld als overwinnaar?

Heeft de koning gezegevierd?

ALTARUS:

De nevels beginnen zich te verspreiden... voorlopig vervagen de beelden.

Dat verhaal zal moeten wachten tot een andere dag...