The Splendour of a Thousand Swords Gleaming Beneath the Blazon of the Hyperborean Empire, Pt. III - Bal-Sagoth

Behold glorious Hyperborea, gleaming jewel of the

North;

an eon-veiled kingdom forever steeped in ancient legendry and the renown

Of its martial splendour… but of late, an ill wind whispers malignly through

Its opulent labyrinth of marbled citadels…

(WHAT HAS GONE BEFORE:)

(Episode I:)

THE SPLENDOUR OF A THOUSAND SWORDS GLEAMING BENEATH THE BLAZON OF THE

HYPERBOREAN EMPIRE

(To be found on the second Bal-Sagoth album; «Starfire Burning Upon The

Ice-Veiled Throne of Ultima Thule»)

(Episode II:)

THE DARK LIEGE OF CHAOS IS UNLEASHED AT THE ENSORCELLED SHRINE OF A’ZURA-KAI

(THE SPLENDOUR OF A THOUSAND SWORDS GLEAMING BENEATH THE BLAZON OF THE

HYPERBOREAN EMPIRE: Part: II)

(To be found on the third Bal-Sagoth album; «Battle Magic»)

NOW…

(Episode III:)

CRY HAVOC FOR GLORY, AND THE ANNIHILATION OF THE TITANS OF CHAOS!

(THE SPLENDOUR OF A THOUSAND SWORDS GLEAMING BENEATH THE BLAZON OF THE

HYPERBOREAN EMPIRE: Part: III)

(ALTARUS:)

And so, it ends.

You have learned much, young Xerxes

Your training is nigh on complete

The years which you have spent here at the Praxeum have been difficult ones

But the reward of elucidation you have gained far outweighs the hardship you

Have endured.

Many lessons have you learned, not least of which is that

Knowledge is never without its price, my neophyte

(XERXES:)

Yes, master Altarus.

I have heeded your tutelage well, and your wisdom

Has been a great balm to me during the many trials I have undergone.

I can now

Command the Mists of the Oracle, and the Great Eye of the Universe opens at my

Bidding.

And yet, before I am placed before the final scrutiny of the Elders

I ask that I be allowed to gaze into the sidereal vista once more, to witness

The final outcome of that great struggle which has so captivated me during my

Studies at the Praxeum

(ALTARUS:)

Ah yes… the epic conflict between the Dark Liege of Chaos and the

Royal Scion of proud Hyperborea.

Very well, my young apprentice.

Command the

Starscape to divulge its mysteries… look deep into the fathomless mists, and

The ruinous carnage of A’zura-Kai shall once again be arrayed before thine

Curious gaze.

Aye Xerxes, thrice you have summoned the besieged and benighted

Vista of Hyperborea… now pay heed, for the final battle is at hand!

(Chapter 7: The Last Stand Against Chaos.)

(ALTARUS:)

And a crimson sun rose slowly over the Field of Blood… and such

Were the corpse-mounds of the dead that they aspired to touch that ireful orb

Slithering shadows nuzzled the massed bodies of the slain, as the King rallied

The survivors of the battle against Chaos to one final act of defiance…

(LORD ANGSAAR:)

Impertinent mortal wormcast!

Do you truly aspire to prevail

Against me?

I am the Bane of the Atlantean Kings, the Scourge of Lemuria

Arch-Foe of the Immortals of Ultima Thule!

Long before man hurled himself

Squamously from the primordial ooze, I waged war with gods and thwarted

Eternity!

(ALTARUS:)

Lord Angsaar, the Dark Liege of Chaos, was poised on the brink of

Ultimate victory.

By insidious manipulation, he had carefully drawn the forces

Of Hyperborea to battle at the Shrine of A’zura-Kai, pitting his legions of

Ravening wraiths against the stalwart forces of the Hyperborean Empire, and

During the fray his agents of evil had seized the Ninth Crystal of Mera from

The grasp of the King.

With the cosmic energies of the Shrine magnifying the

Empyreal power of the Ninth Crystal, Angsaar triumphantly performed the arcane

Rite that would sunder the sorcerous fetters which had hitherto kept his

Physical incarnation confined within the ancient Chamber of Slumber.

Summoning

The interdimensional portal which the mystic power of the Shrine allied with

The sorceries of the Crystal could generate, Angsaar channelled his fiendish

Presence from his darksome prison directly to the death-gorged Field of Blood

Thus was the spell of confinement woven countless aeons ago by

Angsaar’s immortal nemesis broken, and on that fateful day the dread

Chaos-Liege strode the world of mortal men once more.

The King, flanked by the

Few valiant survivors of the ruinous Wraith-onslaught, stood defiant before

The withering glare of Chaos…

(LORD ANGSAAR:)

Ah, great King of Hyperborea!

My mystic shackles are at last

Broken… I am free once more!

Your army is lost, your realm is mine…

It shall be blessed with the honour of being the first to fall before my

Renewed onslaught!

Bow to me in obeisance!

(THE KING:)

Never!

For too long your diseased machinations have hung like a

Black pall over glorious Hyperborea… you have invaded my very dreams and

Sown the virulent seeds of base treachery within my court.

It ends here

Arch-fiend!

(LORD ANGSAAR:)

Feh!

Yield to me, throw down your sword!

Obey and I promise

That your death shall be swift, if not entirely devoid of suffering!

(THE KING:)

I defy you!

(LORD ANGSAAR:)

Hyperborea shall fall!

Your court shall become the heart of my

New imperium!

Your people shall become my lackeys, bearing the glorious burden

Of my sovereignty with sweet praise upon their lips!

(THE KING:)

I shall always defy you!

(LORD ANGSAAR:)

Then your pain shall etch a new legend of suffering in the

Benighted obelisks of the Outer Darkness, and not even that cursed blade of

Adamantine black steel shall preserve thee!

Die!

(THE KING:)

So, the final battle begins!

Into the fray we ride!

For the eternal

Glory of Hyperborea!

(ALTARUS:)

And the Chaos-Liege summoned the remnants of his cackling

Wraith-horde, commanding the unholy brood to once more hurl itself like a

Black tide against the now bloodied but still razor edged steel of the grim

Survivors of Hyperborea.

With the enchantments of the Ninth Crystal still

Crackling in the air about the Shrine, the incorporeal frames of the wraiths

Were once more transmogrified into squamous pseudo-flesh, and thus vulnerable

To the biting blades of the King’s depleted war-host.

Rallying his forces once

More, the Royal Scion of Hyperborea clove into the massed hordes of nethermost

Horror, his ensorcelled ebon blade hewing five-score left and five-score right

Leaving a viscous and noxious trail of sundered fiends in his wake.

The

Arch-Wraith of Lord Angsaar, that same bestial horror which had smitten the

King and seized the Crystal of Mera from his gauntleted fist, swooped screaming

From the crimson sky in a bid to extinguish the life-force of the Hyperborean

Monarch, but the benighted blade of the King was swifter, and with a flash of

Noisome green light and smoke, the Arch-Wraith's head rolled to the

Blood-slaked earth, its leering countenance forever frozen in a grotesque

Parody of un-death.

And once more, like a purifying storm of righteous fury

The heroes of Hyperborea dealt steel-cold and martial discipline unto the

Baying hounds of Chaos

(XERXES:)

And yet I perceive that the wraith-horde's number was being ever

Bolstered by the sorceries of the reborn Chaos-Liege… for every keening

Horror hacked down by a Hyperborean blade, three more were summoned from the

Outer Darkness by the machinations of Angsaar.

Even the courage and the grim

Determination of the King’s valiant force could not hope to prevail against

Such an overwhelming foe.

But the last, best hope still remained, clutched

Tightly within the King’s fist!

The Shadow-Sword!

(ALTARUS:)

Your perceptions are clear, young Xerxes.

The life-essence of

Angsaar’s arch-foe was still encased within the stygian sword following their

Last cataclysmic encounter many aeons past, and that yard of fearsome black

Steel spoke once more to the King in the same long dead tongue it had burned

Upon his mind deep within the Mountains of the Dead.

One hope remained to

Defeat Angsaar, but it would carry with it a most terrible price for the King

(Chapter 8: The Return of the Immortal)

(THE ECHOES OF THE IMMORTAL:)

Hearken, noble King of Hyperborea.

Long ago

Before life evolved from the boiling oceans of the primordial sphere, I waged

Furious and slaughterous battle with the Chaos-Liege over the possession of

The sacred Crystals of Mera, shards of such incredible sorcerous potency that

Even the Empyreal Lexicon itself was no greater a prize.

Although I succeeded

In smiting the dark one and imprisoning him within his Chamber of Slumber, I

Was hammered to the brink of dissolution by the abominations of Chaos, and I

Thus transferred my life-essence into my Sword, that same blade which you now

Hold in your grasp.

I committed my fading energies to concealing the blade

From the sight of man until such time as it would once more be needed to bring

To bear against Chaos… aye, until such time as Angsaar reawakened.

It was I

Who guided you to the mountainous resting place of the blade when my arch-foe

Marked you as central protagonist in his scheme to recover the

Prime Crystal, o' King of the North.

To utterly destroy the Dark Liege of

Chaos, you must join your essence with mine… we must fuse our life-forces

And become one so that my full power may be unleashed against Angsaar once

More.

But this final deed demands the most severe of tolls, o' noble monarch…

To become as one with the immortal essence of the Shadow-Sword is to sacrifice

Forever your own mortality, and to forsake eternally the world of man.

Are you

Prepared to pay this price, King of Hyperborea?

(THE KING:)

To preserve the sovereignty of my realm and safeguard my people

From the forces of darkness?

Aye!

For my kingship demands no less a commitment!

So be it… let this final deed be done!

(THE WARRIORS OF HYPERBOREA:)

Imperius Rex!

(LORD ANGSAAR:)

What futile gesture is this?

Curse you, manling!

Can you not

Accept the inevitability of your defeat?

(THE KING:)

Begone, servitor of Chaos!

Your nemesis awaits thee!

Return to the

Outer Darkness!

(LORD ANGSAAR:)

You fool!

You cannot comprehend your actions!

I offered you

Sweet oblivion, and instead you have chosen tortuous damnation!

(THE KING:)

I would sooner suffer damnation a thousand times than bend the knee

To Chaos!

(ALTARUS:)

And a great stillness descended over the Field of Blood.

Grimly

Slowly, the King held aloft the Shadow-Sword and spoke those baleful words of

Power which had been forever branded indelibly upon his soul.

Writhing tendrils

Of night-dark, coruscating energy lanced from the surface of the blade

Entwining the King in a pulsating chrysalis of searing sorcerous power.

His

Eyes shone deep crimson with an illuminatory radiance not born of this world

And forces which had lain dormant since before the fall of the Third Moon

Stirred at last from their aeons-old slumber…

(LORD ANGSAAR:)

No… my eternal nemesis, you will not thwart me!

Abominations

Rise!

Destroy these mortals who vex me as the buzzing of gnats vexes a titan!

Drag their impudent souls to the abyss!

(THE WARRIORS OF HYPERBOREA:)

Havoc is the cry!

Come, fiends of the nether-void…

Face righteous pattern-welded death!

(LORD ANGSAAR:)

Praise Chaos!

By the crystal heart of Mera I shall stand deified!

(THE WARRIORS OF HYPERBOREA:)

Glory eternal!

For our King and sacred Hyperborea!

(THE KING:)

Noble warriors of Hyperborea… I salute your steadfast courage

This will be my final command to you.

Now come… follow your King into battle

One last time.

Into the fray we ride… For the eternal glory of Hyperborea!

(ANGSAAR:)

The circle closes… you cannot resist the unparalleled might of Chaos and the

exquisite majesty of the Z’xulth!

I shall unleash all the terrors of the Outer

Darkness against thee!

Behold the true extent of my power… My flesh is a

shrine wherein all demons dwell!

(THE WARRIORS OF HYPERBOREA:)

Stand fast!

Cry havoc for glory and the annihilation of the titans of Chaos!

We fight to the last man!

(THE KING:)

By all the gods of Hyperborea… a legacy shall be wrought by our blades…

our legend shall live forever!

Hear me, Angsaar!

My humanity fades…

my mortality dissipates as does the darkness before the glimmering kiss of the

dawn!

Let us finish it… Let this be our final battle!

(ALTARUS:)

And thus was etched into the eternal codex of the heavens the

Immortal legend of the Hyperborean Empire

(XERXES:)

But master Altarus… what was the outcome of the final clash?

What

Effect did the power of the Immortal have upon the King?

Did he ultimately

Defeat Angsaar and the horrors spawned from the Outer Darkness?

(ALTARUS:)

Alas Xerxes, no one knows the final outcome of the battle.

Even the

Great Eye of the Universe and the Mists of the Oracle are unable to ascertain

The fate of the King and his army on that fate-steeped dawn.

So much

Unparalleled and polarized arcane power was unleashed upon the Field of Blood

At that instant that it has forever obscured the oracular vista and shielded

The truth from the eyes of even the most talented and presentient master of

The Praxeum.

Today, Hyperborea is but a memory, a glorious legend which rests

Forever within the same fathomless shark-haunted grave as do mythic Lemuria

And fabled Atlantis.

(XERXES:)

I shall make it a priority to ascertain the truth, master.

I vow I

Shall channel all the skills I have learned here at the Praxeum into

Discovering the final fate of the King of Hyperborea!

(ALTARUS:)

And I believe that you may well succeed, my young apprentice.

But

Whatever the case, one thing is certain.

As long as legends endure in the

Cosmos and the deeds of heroes are celebrated in the annals of eternity, none

Who gaze in awe beyond the mists and are blessed to behold it shall ever forget

The splendour of a thousand swords gleaming beneath the blazon of the

Hyperborean Empire

(THE END???)

(15 October: 1893)

After a sleepless and oppressively feverish night spent pondering the truths

Which I exhumed amongst The Ghosts Of Angkor Wat, I have concluded that these

Perceived parallels and their possible significance carry me ever closer to

The centre of this great global web, the strands of which I have been

Traversing in my long quest for enlightenment, and yet I now fear that the

Owner of this web has surely felt the tremblings I have caused along its

Delicate filaments, and may well feel compelled to investigate the

Disturbance…

Zie glorieuze Hyperborea, glanzend juweel van de

Noorden;

een aeon-gesluierd koninkrijk voor altijd doordrenkt van oude legendes en de bekendheid

Van zijn krijgshaftige pracht ... maar de laatste tijd fluistert een kwade wind kwaadaardig door

Het weelderige labyrint van marmeren burchten...

(WAT IS ER VOORAF GEGAAN:)

(Aflevering I:)

DE PRACHT VAN DUIZEND ZWAARDEN GLANZEND ONDER HET BLAZON VAN DE

HYPERBOREAANS RIJK

(Te vinden op het tweede album van Bal-Sagoth; «Starfire Burning Upon The»

IJsgesluierde troon van Ultima Thule»)

(Aflevering II:)

HET DONKERE LUIK VAN CHAOS IS ONTLEEND IN HET VERBETERDE SCHILDERIJ VAN A'ZURA-KAI

(DE PRACHT VAN DUIZEND ZWAARDEN GLANZEND ONDER HET BLAZON VAN DE

HYPERBOREAN RIJK: Deel: II)

(Te vinden op het derde album van Bal-Sagoth; «Battle Magic»)

NU…

(Aflevering III:)

SCHREEUW HAVOC OM GLORIE, EN DE VERNIETIGING VAN DE TITANS VAN CHAOS!

(DE PRACHT VAN DUIZEND ZWAARDEN GLANZEND ONDER HET BLAZON VAN DE

HYPERBOREAANSE RIJK: Deel: III)

(ALTARUS:)

En zo eindigt het.

Je hebt veel geleerd, jonge Xerxes

Je training is bijna voltooid

De jaren die je hier in het Praxeum hebt doorgebracht, waren moeilijke jaren

Maar de beloning van opheldering die je hebt gekregen, weegt veel zwaarder dan de ontberingen die je hebt

Heb doorstaan.

Je hebt veel lessen geleerd, niet in de laatste plaats dat:

Kennis is nooit zonder prijs, mijn neofiet

(XERXES:)

Ja, meester Altarus.

Ik heb goed geluisterd naar je voogdij en je wijsheid

Is een geweldige balsem voor mij geweest tijdens de vele proeven die ik heb ondergaan.

Ik kan nu

Command the Mists of the Oracle, and the Great Eye of the Universe opent om mijn

Bieden.

En toch, voordat ik voor het laatste onderzoek van de Ouderen word geplaatst...

Ik vraag of ik nog een keer in het siderische vergezicht mag staren, om getuige te zijn

Het uiteindelijke resultaat van die grote strijd die me zo heeft geboeid tijdens mijn

Studies aan het Praxeum

(ALTARUS:)

Ah ja… het epische conflict tussen de Dark Luik of Chaos en de

Koninklijke telg van de trotse Hyperborea.

Heel goed, mijn jonge leerling.

Commando de

Starscape om zijn mysteries te onthullen... kijk diep in de peilloze mist, en

Het verwoestende bloedbad van A'zura-Kai zal opnieuw voor de jouwe worden gebracht

Nieuwsgierige blik.

Aye Xerxes, driemaal heb je de belegerden en achtergeblevenen opgeroepen

Vista of Hyperborea... let nu op, want het laatste gevecht staat voor de deur!

(Hoofdstuk 7: De laatste strijd tegen chaos.)

(ALTARUS:)

En een karmozijnrode zon rees langzaam over het Bloedveld... en zo

Waren de lijkenheuvels van de doden die ze streefden om die vreselijke bol aan te raken

Glijdende schaduwen besnuffelden de massale lichamen van de gesneuvelden, terwijl de koning zich verzamelde

De overlevenden van de strijd tegen Chaos tot een laatste daad van verzet...

(HEER ANGSAAR:)

Impertinente sterfelijke wormcast!

Streef je er echt naar om te zegevieren?

Tegen mij?

Ik ben de vloek van de Atlantische koningen, de gesel van Lemurië

Aartsvijand van de onsterfelijken van Ultima Thule!

Lang voordat de mens zich op de grond gooide

Squamously van de oorspronkelijke modder, ik voerde oorlog met goden en gedwarsboomd

Eeuwigheid!

(ALTARUS:)

Lord Angsaar, de Duistere Luik van Chaos, stond op het punt van

Ultieme overwinning.

Door verraderlijke manipulatie had hij zorgvuldig de krachten getrokken

Van Hyperborea om te strijden bij het heiligdom van A'zura-Kai, zijn legioenen van

Verwoede schimmen tegen de stoere krachten van het Hyperboreaanse rijk, en

Tijdens de strijd hadden zijn agenten van het kwaad het Negende Kristal van Mera gegrepen uit...

De greep van de koning.

Met de kosmische energieën van het heiligdom die de

De empirische kracht van het Negende Kristal, Angsaar voerde triomfantelijk het geheimzinnige uit

Ritus die de tovenaarse boeien zou verbreken die tot nu toe de zijne hadden gehouden

Fysieke incarnatie beperkt tot de oude Kamer van Sluimer.

Oproeping

Het interdimensionale portaal waarmee de mystieke kracht van de Shrine verbonden was

De tovenarij van het kristal kon genereren, Angsaar channelde zijn duivelse

Aanwezigheid vanuit zijn duistere gevangenis rechtstreeks naar het met de dood gevulde Field of Blood

Zo werd de betovering van opsluiting ontelbare eonen geleden geweven door

Angsaar's onsterfelijke aartsvijand gebroken, en op die noodlottige dag de angst

Chaos-Luik schreed opnieuw de wereld van sterfelijke mensen.

De koning, geflankeerd door de

Er waren maar weinig dappere overlevenden van de verwoestende Wraith-aanval, die eerder opstandig waren

De vernietigende gloed van Chaos...

(HEER ANGSAAR:)

Ah, grote koning van Hyperborea!

Mijn mystieke boeien zijn eindelijk

Gebroken... Ik ben weer vrij!

Je leger is verloren, je rijk is van mij...

Het zal gezegend worden met de eer om als eerste te vallen voor mijn

Hernieuwde aanval!

Buig voor mij in eer!

(DE KONING:)

Nooit!

Te lang hebben je zieke machinaties gehangen als een...

Zwarte lijkwade over glorieuze Hyperborea ... je bent mijn dromen binnengedrongen en

Zaaide de virulente zaden van laag verraad in mijn hof.

Het eindigt hier

Aartsvijand!

(HEER ANGSAAR:)

Feh!

Geef toe aan mij, gooi je zwaard neer!

Gehoorzaam en ik beloof het

Dat uw dood snel zal zijn, zo niet geheel verstoken van lijden!

(DE KONING:)

Ik daag je uit!

(HEER ANGSAAR:)

Hyperborea zal vallen!

Uw rechtbank wordt het hart van mijn

Nieuw imperium!

Uw volk zal mijn lakeien worden, de glorieuze last dragend

Van mijn soevereiniteit met zoete lof op hun lippen!

(DE KONING:)

Ik zal je altijd trotseren!

(HEER ANGSAAR:)

Dan zal je pijn een nieuwe legende van het lijden etsen in de

Achterlijke obelisken van de Outer Darkness, en niet eens dat vervloekte zwaard van

Adamantine zwart staal zal u behouden!

Dood gaan!

(DE KONING:)

Zo, de eindstrijd begint!

We rijden de strijd in!

voor de eeuwigheid

Glorie van Hyperborea!

(ALTARUS:)

En de Chaos-Luik riep de overblijfselen van zijn gekakel op

Wraith-horde, die het onheilige gebroed beveelt om zich nog een keer als een...

Zwarte vloed tegen het nu bebloede maar nog steeds vlijmscherpe staal van de grimmige

Overlevenden van Hyperborea.

Met de betoveringen van het Negende Kristal nog steeds

Knetterend in de lucht over het heiligdom, de onstoffelijke omlijstingen van de geesten

Werd opnieuw getransformeerd in squamous pseudo-vlees, en dus kwetsbaar

Naar de bijtende messen van het uitgeputte oorlogsleger van de koning.

Een keer zijn troepen bijeenbrengen

Meer, de Royal Scion of Hyperborea kruidt in de massale hordes van de laagste

Horror, zijn ensorcelled ebon mes hakt vijf-score links en vijf-score rechts

Een stroperig en schadelijk spoor van gescheiden duivels achterlatend in zijn kielzog.

De

Arch-Wraith of Lord Angsaar, diezelfde beestachtige horror die de...

King en greep het Kristal van Mera uit zijn gehandschoende vuist, dook schreeuwend op

Vanuit de karmozijnrode lucht in een poging om de levenskracht van de Hyperborean te doven

Monarch, maar het achterlijke zwaard van de koning was sneller en met een flits van...

Luidruchtig groen licht en rook, het hoofd van de Arch-Wraith rolde naar de

Met bloed besmeurde aarde, zijn loerende gelaat voor altijd bevroren in een grotesk

Parodie op on-dood.

En nogmaals, als een zuiverende storm van rechtvaardige woede

De helden van Hyperborea gaven staalkoude en krijgsdiscipline aan de...

De jachthonden van Chaos

(XERXES:)

En toch neem ik waar dat het aantal van de Wraith-horde ooit was...

Gesteund door de tovenarij van de herboren Chaos-Luik... voor elk gejammer

Horror gehackt door een Hyperboreaans mes, er werden er nog drie opgeroepen uit de...

Outer Darkness door de machinaties van Angsaar.

Zelfs de moed en de grimmigheid

Bepaling van de dappere kracht van de koning kon niet hopen te zegevieren tegen

Zo'n overweldigende vijand.

Maar de laatste, beste hoop bleef nog, geklemd

Strak in de vuist van de koning!

Het schaduwzwaard!

(ALTARUS:)

Je waarnemingen zijn duidelijk, jonge Xerxes.

De levensessentie van

De aartsvijand van Angsaar was nog steeds ingekapseld in het stygische zwaard dat hun volgde

Laatste catastrofale ontmoeting vele eonen voorbij, en die werf van angstaanjagend zwart

Staal sprak opnieuw tot de koning in dezelfde lange dode taal die het had gebrand

In zijn gedachten diep in de bergen van de doden.

Er bleef nog één hoop over

Versla Angsaar, maar het zou een verschrikkelijke prijs voor de koning met zich meebrengen

(Hoofdstuk 8: De terugkeer van de onsterfelijke)

(DE Echo'S VAN DE ONSTERFELIJKE :)

Luister, nobele koning van Hyperborea.

Lang geleden

Voordat het leven zich ontwikkelde uit de kokende oceanen van de oersfeer, heb ik gevochten:

Woedend en bloedstollend gevecht met de Chaos-Luik over het bezit van

De heilige Kristallen van Mera, scherven van zo'n ongelooflijke magische kracht dat

Zelfs het Empyreal Lexicon zelf was geen grotere prijs.

Hoewel ik ben geslaagd

Door de Duistere te slaan en hem op te sluiten in zijn Kamer van Sluimer, I

Werd op de rand van ontbinding gehamerd door de gruwelen van Chaos, en ik

Zo bracht ik mijn levensessentie over in mijn zwaard, datzelfde mes dat je nu hebt

Houd in uw greep.

Ik heb mijn vervagende energie ingezet om het mes te verbergen

Van de aanblik van de mens tot het moment dat het weer nodig zou zijn om

Om de chaos te weerstaan... ja, tot het moment dat Angsaar weer wakker werd.

Ik was het

Wie leidde je naar de bergachtige rustplaats van het zwaard toen mijn aartsvijand?

Heeft jou gemarkeerd als centrale hoofdrolspeler in zijn schema om de . te herstellen

Prime Crystal, o' Koning van het Noorden.

Om het Duistere Luik volledig te vernietigen

Chaos, je moet je essentie met de mijne verbinden... we moeten onze levenskrachten samensmelten

En word er een zodat mijn volledige kracht een keer tegen Angsaar kan worden losgelaten

Meer.

Maar deze laatste daad eist de zwaarste tol, o' nobele monarch...

Eén worden met de onsterfelijke essentie van het Schaduwzwaard is opofferen

Voor altijd je eigen sterfelijkheid, en voor eeuwig de wereld van de mens verlaten.

Ben jij

Ben je bereid deze prijs te betalen, koning van Hyperborea?

(DE KONING:)

Om de soevereiniteit van mijn rijk te behouden en mijn volk te beschermen

Van de krachten van de duisternis?

ja!

Want mijn koningschap eist niet minder een verbintenis!

Het zij zo... laat deze laatste daad geschieden!

(DE STRIJDERS VAN HYPERBOREA :)

Imperius Rex!

(HEER ANGSAAR:)

Welk zinloos gebaar is dit?

Vervloek je, manling!

Kan je niet

Accepteer de onvermijdelijkheid van je nederlaag?

(DE KONING:)

Weg, dienaar van Chaos!

Uw aartsvijand wacht op u!

Ga terug naar de

Buitenste duisternis!

(HEER ANGSAAR:)

Jij dwaas!

U kunt uw acties niet begrijpen!

Ik bood je aan

Zoete vergetelheid, en in plaats daarvan heb je gekozen voor kronkelige verdoemenis!

(DE KONING:)

Ik zou liever duizend keer verdoemenis ondergaan dan de knie buigen

Naar chaos!

(ALTARUS:)

En een grote stilte daalde neer over het Bloedveld.

Grimmig

Langzaam hield de koning het schaduwzwaard omhoog en sprak die onheilspellende woorden van:

Macht die voor altijd onuitwisbaar op zijn ziel gebrand was.

kronkelende ranken

Van nacht-donkere, coruscaterende energie die uit het oppervlak van het blad spoot

De koning verstrengelen in een pulserende pop van verschroeiende tovenarij.

Zijn

Ogen straalden diep karmozijnrood met een verlichtende uitstraling die niet uit deze wereld is geboren

En krachten die sinds vóór de val van de Derde Maan sluimerend waren geweest

Eindelijk gewekt uit hun eeuwenoude slaap...

(HEER ANGSAAR:)

Nee... mijn eeuwige aartsvijand, je zult me ​​niet dwarsbomen!

gruwelen

Opstaan!

Vernietig deze stervelingen die mij kwellen zoals het gezoem van muggen een titan kwelt!

Sleep hun brutale zielen naar de afgrond!

(DE STRIJDERS VAN HYPERBOREA :)

Havoc is de schreeuw!

Kom, duivels van de onderwereld...

Zie de rechtschapen, patroongelaste dood onder ogen!

(HEER ANGSAAR:)

Prijs Chaos!

Bij het kristallen hart van Mera zal ik vergoddelijkt staan!

(DE STRIJDERS VAN HYPERBOREA :)

Eeuwige glorie!

Voor onze Koning en heilige Hyperborea!

(DE KONING:)

Edele krijgers van Hyperborea... ik groet jullie standvastige moed

Dit is mijn laatste opdracht aan jou.

Kom nu... volg je koning in de strijd

Een laatste keer.

In de strijd rijden we ... Voor de eeuwige glorie van Hyperborea!

(ANGSAAR:)

De cirkel sluit... je kunt de ongeëvenaarde macht van Chaos en de . niet weerstaan

exquise majesteit van de Z'xulth!

Ik zal alle verschrikkingen van de Outer ontketenen

Duisternis tegen u!

Zie de ware omvang van mijn macht... Mijn vlees is een...

heiligdom waarin alle demonen wonen!

(DE STRIJDERS VAN HYPERBOREA :)

Sta snel!

Roep verwoesting aan om glorie en de vernietiging van de titanen van Chaos!

We vechten tot de laatste man!

(DE KONING:)

Bij alle goden van Hyperborea... een erfenis zal worden gewrocht door onze bladen...

onze legende zal voor altijd leven!

Hoor mij, Angsaar!

Mijn menselijkheid vervaagt...

mijn sterfelijkheid verdwijnt net als de duisternis voor de glimmende kus van de

ochtendgloren!

Laten we het afmaken... Laat dit onze laatste strijd zijn!

(ALTARUS:)

En zo werd geëtst in de eeuwige codex van de hemel de

Onsterfelijke legende van het Hyperboreaanse rijk

(XERXES:)

Maar meester Altarus... wat was de uitkomst van de laatste confrontatie?

Wat

Effect had de macht van de onsterfelijke op de koning?

Heeft hij uiteindelijk?

Versla Angsaar en de gruwelen die voortkwamen uit de Outer Darkness?

(ALTARUS:)

Helaas Xerxes, niemand kent de uiteindelijke uitkomst van de strijd.

Zelfs de

Great Eye of the Universe en de Mists of the Oracle kunnen niet vaststellen

Het lot van de koning en zijn leger op die noodlottige dageraad.

Zo veel

Ongeëvenaarde en gepolariseerde mysterieuze kracht werd losgelaten op het Bloedveld

Op dat moment dat het voor altijd het orakelvergezicht heeft verduisterd en afgeschermd

De waarheid vanuit de ogen van zelfs de meest getalenteerde en actuele meester van

Het Praxeum.

Vandaag de dag is Hyperborea slechts een herinnering, een glorieuze legende die rust

Voor altijd in hetzelfde peilloze, door haaien achtervolgde graf als het mythische Lemurië

En het legendarische Atlantis.

(XERXES:)

Ik zal er een prioriteit van maken om de waarheid te achterhalen, meester.

ik beloof dat ik

Zal alle vaardigheden die ik hier op het Praxeum heb geleerd, omzetten in?

Het uiteindelijke lot van de koning van Hyperborea ontdekken!

(ALTARUS:)

En ik geloof dat je heel goed zult slagen, mijn jonge leerling.

Maar

Hoe het ook zij, één ding is zeker.

Zolang legendes standhouden in de

Kosmos en de daden van helden worden gevierd in de annalen van de eeuwigheid, geen enkele

Wie met ontzag achter de nevels kijkt en gezegend is om het te aanschouwen, zal het ooit vergeten

De pracht van duizend zwaarden die glinsteren onder het blazoen van de

Hyperboreïsch rijk

(HET EINDE???)

(15 oktober: 1893)

Na een slapeloze en drukkend koortsachtige nacht doorgebracht met nadenken over de waarheden

Die ik heb opgegraven onder The Ghosts Of Angkor Wat, heb ik geconcludeerd dat deze

Waargenomen parallellen en hun mogelijke betekenis brengen me steeds dichter bij

Het centrum van dit geweldige wereldwijde web, waarvan ik de draad ben geweest

Ik reis door mijn lange zoektocht naar verlichting, en toch ben ik nu bang dat de...

De eigenaar van dit web heeft zeker de bevingen gevoeld die ik heb veroorzaakt tijdens zijn

Gevoelige filamenten en voelt zich misschien genoodzaakt om de

Verstoring…