The Obsidian Crown Unbound (Episode Ix) - Bal-Sagoth

And so the mighty and resplendent armies of the Imperium assembled before the

towering cyclopean walls of ancient Gul-Kothoth.

It was some time before the billowing dust cloud raised by the massed arrival

of the vast imperial host settled, ultimately dissipating as the shadows of dusk descended.

With nightfall, the imperial army’s countless torches, braziers and cookfires

illuminated the dark plain before the fortress like a coruscating sea,

painting the stygian heavens the colour of flame.

And the high summer’s night passed swiftly.

At length, the dawn approached tentatively, and with the first signs of the

newborn sun etching its promise upon the skies, the martial preparations

commenced in earnest.

A brief perfunctory exchange between the Imperial Herald and the

fortification’s Watch Commander held no surprises, and the Emperor’s banner was

duly driven into the seared earth before Gul-Kothoth with a chilling finality.

Vast siege engines and powerful ballistae were hauled inexorably into position,

alongside a battery of katapelte and petrobolos.

The one hundred thousand strong Imperial Frontier Army, having planted their

regimented blazons into the arid soil, waited with a disciplined patience born

of never having met defeat in pitched battle or siege, the dreaded Imperial

War-Leopards straining noisily against their iron-link leashes to the rear of the cohorts of conscripts and auxiliaries.

The pitiless Iron Phalanx and their Lord Militant Commander had assumed

position at the head of the army’s Alpha Wing, polished swords, spears and

poll-axes reflecting the glow from the myriad torches and braziers which still

burned about the Imperial Host.

And behind them were drawn of the legendary Legion of the Ebon Tiger,

Pride of the Emperor, the infantry and cavalry famed throughout the Great

Northern Continent, personal regiment of the feared general Baalthus Vane.

True to their martial reputation, the six thousand strong Legion were

inscrutable in their jet black armour, their sable banner billowing in the

chill breeze which skittered over the plain.

And finally, astride his azure-shaffroned warhorse and surrounded by his elite

guard, the silvern-armoured Emperor Koord himself studied the precipitous gates

with a disdainful scruntiny.

At the Emperor’s right hand was the renowned Swordmaster of Kyrman’ku,

an eastern bladesman of preternatural skill and the most revered and expensive

mercenary in the Imperium.

At his left, the infamous Ogre-Mage of the Black Lake brooded silently,

swathed in a stygian cloak and fuliginous cowl and exuding an aura of implacable malevolence, which unnerved even the bravest of the Imperial troops.

The Emperor had deemed the services of these two nefarious renegades pivotal to the execution of the Final Campaign, for they alone had knowledge of the

mysterious arcane rite known as The Words Which Unfetter.

And, behind their titanic time-worn palisades, the defenders of Gul-Kothoth

beheld this awesome force ranged against them and shuddered, not with fear,

but with an awful and night-cold anticipation.

General Vane, we begin the final siege of this campaign with the rising of the

sun.

The war which has raged for decades, shall finally be decided here,

before the hoary walls of ageless Gul-Kothoth.

The Imperium’s last and most glorious victory is at hand.

The procrastinating sybarites of the bureaucracy have been threatened and

bribed into compliance over this venture.

This more than anything else is why I have deigned to grace this final battle

with my Imperial presence, even against the advice of the Grand Vizier and the

sage counsel of the Seers.

You shall enjoy watching the Ebon Tiger bloody its claws, sire.

Our victory here is assured.

You should not call your falcons before the hunt is done, my loyal servitor.

Overconfidence is but one of the many foes a general must face upon the field

of war.

Today, the precepts and maxims of the Imperium shall be tested, and we shall

see whether the velvet glove of diplomacy or the iron gauntlet of conquest has

proved the more effective tool.

The days of the feudal suzerainties are long gone, my liege.

The Imperial Military Council is the only entity fit to govern the dominions.

The fall of Vyrgothia shall today render the truth of the Imperial Mandate self

evident.

And yet I am vexed, for as you well know, the sorcerous emissary I dispatched

to the Court of the Over-King has warned that the Vyrgothians may have

recovered one of the artifacts comprising the fabled Trinity of Might

En dus verzamelden de machtige en schitterende legers van het Imperium zich voor de...

torenhoge cyclopische muren van het oude Gul-Kothoth.

Het duurde enige tijd voordat de opbollende stofwolk opkwam door de massale aankomst

van het enorme keizerlijke leger vestigde zich en verdween uiteindelijk toen de schaduwen van de schemering neerdaalden.

Met het vallen van de avond, de talloze fakkels, vuurpotten en kookvuren van het keizerlijke leger

verlichtte de donkere vlakte voor het fort als een coruscaterende zee,

de stygische hemel de kleur van vlam schilderen.

En de hoogzomernacht ging snel voorbij.

Eindelijk naderde de dageraad voorzichtig, en met de eerste tekenen van de

pasgeboren zon die zijn belofte op de lucht etst, de krijgsvoorbereidingen

serieus begonnen.

Een korte plichtmatige uitwisseling tussen de Imperial Herald en de

De wachtcommandant van de fortificatie verraste niet, en de banier van de keizer was:

naar behoren in de verschroeide aarde gedreven voor Gul-Kothoth met een huiveringwekkende finaliteit.

Enorme belegeringsmachines en krachtige ballista's werden onverbiddelijk in positie gehesen,

naast een batterij van katapelte en petrobolos.

Het honderdduizend man sterke keizerlijke grensleger, die hun

gedisciplineerde blazoenen in de dorre grond, wachtte met een gedisciplineerd geduld geboren

van nooit een nederlaag te hebben ondervonden in een veldslag of belegering, de gevreesde keizerlijke

Oorlogsluipaarden die luidruchtig spannen tegen hun ijzeren leibanden aan de achterkant van de cohorten van dienstplichtigen en hulptroepen.

De meedogenloze Iron Phalanx en hun Lord Militant Commander hadden aangenomen...

positie aan het hoofd van de alfavleugel van het leger, gepolijste zwaarden, speren en

poll-assen die de gloed weerkaatsen van de talloze fakkels en vuurpotten die nog steeds

verbrand over de keizerlijke gastheer.

En achter hen werden getrokken van de legendarische Legion of the Ebon Tiger,

Trots van de keizer, de infanterie en cavalerie die beroemd waren in de Grote

Northern Continent, persoonlijk regiment van de gevreesde generaal Baalthus Vane.

Trouw aan hun krijgshaftige reputatie, waren de zesduizend man sterke Legioen...

ondoorgrondelijk in hun gitzwarte pantser, hun spandoek van sabelmarter wapperend in de

kille bries die over de vlakte raasde.

En tot slot, schrijlings op zijn azuurblauwe strijdpaard en omringd door zijn elite

bewaker, de met zilver gepantserde keizer Koord zelf bestudeerde de steile poorten

met een minachtende blik.

Aan de rechterhand van de keizer zat de beroemde zwaardmeester van Kyrman'ku,

een oosterse zwaardvechter van bovennatuurlijke vaardigheid en de meest gerespecteerde en duurste

huurling in het Imperium.

Links van hem broedde stilletjes de beruchte Ogre-Mage van het Zwarte Meer,

gehuld in een stygische mantel en een schitterende kap en een aura van onverbiddelijke boosaardigheid uitstralend, die zelfs de dapperste van de keizerlijke troepen zenuwachtig maakte.

De keizer had de diensten van deze twee snode afvalligen van cruciaal belang geacht voor de uitvoering van de laatste veldtocht, want alleen zij hadden kennis van de

mysterieuze geheimzinnige ritus bekend als The Words That Unfetter.

En achter hun gigantische, versleten palissaden, de verdedigers van Gul-Kothoth

zag deze ontzagwekkende kracht zich tegen hen opstellen en huiverde, niet van angst,

maar met een vreselijke en nachtelijke anticipatie.

Generaal Vane, we beginnen de laatste belegering van deze campagne met de opkomst van de

zon.

De oorlog die al tientallen jaren woedt, zal hier eindelijk worden beslist,

voor de grijze muren van het tijdloze Gul-Kothoth.

De laatste en meest glorieuze overwinning van het Imperium is nabij.

De uitstellende sybarites van de bureaucratie zijn bedreigd en

omgekocht om te voldoen aan deze onderneming.

Dit is vooral de reden waarom ik me heb verwaardigd om deze laatste strijd te winnen

met mijn keizerlijke aanwezigheid, zelfs tegen het advies van de grootvizier en de

wijze raad van de zieners.

U zult genieten van het kijken naar de Ebon Tiger zijn klauwen bebloed, Sire.

Onze overwinning hier is verzekerd.

U mag uw valken niet roepen voordat de jacht is afgelopen, mijn trouwe dienaar.

Overmoed is slechts een van de vele vijanden waarmee een generaal op het veld te maken krijgt

van oorlog.

Vandaag zullen de voorschriften en stelregels van het Imperium worden getest, en we zullen

kijk of de fluwelen handschoen van diplomatie of de ijzeren handschoen van verovering heeft

bleek het effectievere instrument.

De dagen van de feodale heerschappijen zijn allang voorbij, mijn leenheer.

De Keizerlijke Militaire Raad is de enige entiteit die geschikt is om de heerschappijen te besturen.

De val van Vyrgothia zal vandaag de waarheid van het keizerlijke mandaat zelf weergeven

evident.

En toch ben ik geërgerd, want zoals je weet, de tovenarij die ik stuurde

aan het Hof van de Over-King heeft gewaarschuwd dat de Vyrgothians misschien...

heeft een van de artefacten teruggevonden die de legendarische Drie-eenheid van Might bevatten