Summoning The Guardians Of The Astral Gate - Bal-Sagoth

Peaks of the great Mountain of Shadows, hides the aeon-weary threshold of the

Astral Gate… the portal from our world, to beyond… It is said that one who

Holds the key and knows the empyreal incantation may stand within the ancient

Ring of stones atop the mountain when the stars are correctly aligned, and

Unlock the mystic gate, summoning its sidereal sentinels, thereby attaining

Ultimate enlightenment and wisdom unparalleled…

Part 1: The Invoking

(The Aspirant Reaches The Summit)

Keepers of the cosmic threshold, my ascent has been fraught with terror

Deathsteeped, storm-hammered.

(These grim mountains are strewn with the bones

Of the ill-fortuned dead.) O' Guardians of the Astral Gate, the spheres blaze

At last in trine… I hold the Key!

(The trinity of stars shall touch the

Circle of stones once more…) The incantation of Xuk’ul is known to me, the

Orb of Summoning earned with bloodshed!

(The crystalline key to the Outer

Realms and the arcane rite to empower it are at last mine, Seized at

Swordpoint from the citadel of the Black Templars.

Enlightenment awaits!)

Many years ago, the mystic Orb of Summoning was seized by the mysterious

Black Templars, a band of sombre, plunder seeking knights from the kingdoms to

The east of the Great Sea.

They wrested the sorcerous gem from the ancient

Shrine of Azaimedes, where i t had lain hidden for countless centuries, its

True power and purpose known only to the dour shamans who tended to the elder

Place of worship.

It is said that the tapestry of slaughter woven that day was

Unparalleled in its ferocity, and that the marble walls of the ancient shrine

Were, and still remain, stained vivid crimson with the spilled blood of the

Orb’s keepers

Ka-kur-ra, I summon thee

Zul’tekh Azor Vol-thoth

Mighty Xuk’ul arise

Kur’oc Gul-Kor, come forth

I hold aloft the pulsing orb, astral spheres, empower the mystic key

Ring of elder stones entwined in prophecy, the Rite of Invocation enthralls

Thine power.

Replete from drinking deep of darkness, black shapes dancing

'twixt the stones, Lucent beams lancing forth from the gleaming, cepheid

Stars, a creeping mist ensorcells my tongue…

A great stillness binds the moon-cloaked mountaintop in glooming

Shackles… (High above, the myriad stars gleam bright against the night sky

Three more resplendently bedazzling than the others, their sidereal auras

Engulfing the stones…) And the central stone of the ancient ebon ring begins

To pulsate with a darksome energy… A thunderous maelstrom ablaze with

Writhing celestially spawned power then rends the stygian night… (A vast

Shimmering aperture, a vortex of heliacal fire… the pathway to beyond

Beckons!)

The Astral Gate is open…

The Guardians have awakened…

Xuk’ul: Impudent mortal!

You dare summon us?

If 'tis elucidation you

Seek, you shall have it!

Such searingly terrible stellar majesty… my sanity is lashed like a

Vessel on a storm-wracked sea.

What price this invocation?

Shall the singing

Stars claim my very mind?

Part 2: The Journeying

To countless worlds we travel, riding the endless black seas 'twixt the

Stars… the ebon oceans of infinity… flying through a thousand suns, then

Watching their light fade, as if it were but a flickering candleflame snuffed

By the wind.

As beings of p ure energy we become one with the vastness

Transcending the ethereal walls of time, spanning at once this celestial

Eternity, and yet existing as no more than a mote of dust within the vista of

Its endlessness… Journeying beyond…

The threshold looms, (the star-way between dimensions stretches before

Me…) The Gate To That Which Lies Beyond yawns wide… Unspeakable forces

Gibber and pulsate in the Outer Darkness… Elder horrors dwell here, things

Which were ancient and revelled in sublime galactic malevolence when even

Xuk’ul was naught but a bloated cosmic maggot, writhing and suckling at the

Breast o f its amorphous mother… They-Who-Lurk-And-Breed-In-Limbo… the

Squamous sovereigns of the elder void!

Primal terror drags my essence screaming back from the threshold.

The

Ichor of pestilent tongues clings to me, tendrils probing, the ire of fiends!

The ravening black worms of madness are devouring the shredded remnants

Of sanity as I return to my slumbering steel-clad body… but as the

Dream-veil lifts, I feel my limbs transform, flesh becoming cold stone…

Enshrouded by a dark mantle of obsidian.

And the laughter of the Guardians

Echoes, carries upon the winds of this spectral eve.

Such is the price of

Enlightenment.

And so, a new brooding sentinel of stone joins the others on

The nighted mountain top… Standing silently in the ancient circle of truth

Standing… waiting, Beneath the stars

(Music: Jonny Maudling)

Pieken van de grote berg van schaduwen, verbergt de aeon-vermoeide drempel van de

Astrale Poort ... het portaal van onze wereld, naar verder ... Er wordt gezegd dat iemand die

Heeft de sleutel en weet dat de empirische bezwering binnen het oude kan staan

Ring van stenen bovenop de berg wanneer de sterren correct zijn uitgelijnd, en

Ontgrendel de mystieke poort, roep zijn siderische schildwachten op en bereik zo

Ultieme verlichting en wijsheid ongeëvenaard...

Deel 1: Het aanroepen

(De aspirant bereikt de top)

Hoeders van de kosmische drempel, mijn beklimming is beladen met terreur

Dood doordrenkt, storm gehamerd.

(Deze grimmige bergen zijn bezaaid met botten)

Van de ongelukkige doden.) O' Bewakers van de Astrale Poort, de bollen laaien

Eindelijk in drieën... Ik heb de sleutel!

(De drie-eenheid van sterren zal de raken

Cirkel van stenen nogmaals...) De bezwering van Xuk'ul is mij bekend, de

Orb of Summoning verdiend met bloedvergieten!

(De kristallijne sleutel tot de buitenste)

Rijken en de mysterieuze rite om het te versterken zijn eindelijk van mij, in beslag genomen bij

Zwaardpunt van de citadel van de Zwarte Tempeliers.

Verlichting wacht!)

Vele jaren geleden werd de mystieke Orb of Summoning in beslag genomen door de mysterieuze

Zwarte Tempeliers, een sombere bende, plunderen op zoek naar ridders uit de koninkrijken om

Het oosten van de Grote Zee.

Ze ontworstelden de tovenarij van de oude

Heiligdom van Azaïmedes, waar ik ontelbare eeuwen verborgen had gelegen, het is

Ware kracht en doel alleen bekend bij de strenge sjamanen die de ouderen verzorgden

Gebedsruimte.

Er wordt gezegd dat het slachttapijt dat die dag geweven was,

Ongeëvenaard in zijn wreedheid, en dat de marmeren muren van het oude heiligdom

Waren, en zijn nog steeds, levendig karmozijnrood bevlekt met het vergoten bloed van de

Orb's hoeders

Ka-kur-ra, ik roep u op

Zul'tekh Azor Vol-thoth

Machtige Xuk'ul sta op

Kur'oc Gul-Kor, kom naar voren

Ik houd de pulserende bol, astrale sferen omhoog, bekrachtig de mystieke sleutel

Ring van oudere stenen verstrengeld in profetie, de Rite of Invocation boeit

Uw kracht.

Vol van het drinken van diepe duisternis, dansende zwarte vormen

'Tussen de stenen, stralende stralen van Lucent die voortkomen uit de glimmende, cepheïde'

Sterren, een sluipende mist ensorcelleert mijn tong...

Een grote stilte bindt de met maan gehulde bergtop in het duister

Ketenen... (Hoog boven schitteren de ontelbare sterren helder tegen de nachtelijke hemel

Drie schitterender dan de anderen, hun siderische aura's

De stenen verzwelgen...) En de centrale steen van de oude ebonen ring begint

Om te pulseren met een duistere energie ... Een donderende maalstroom in vuur en vlam met

Kronkelende hemels voortgebrachte kracht verscheurt vervolgens de stygische nacht ... (Een enorme

Glinsterende opening, een draaikolk van spiraalvuur... het pad naar verder

wenkt!)

De Astrale Poort staat open...

De Wachters zijn ontwaakt...

Xuk'ul: Onbeschaamde sterveling!

Durf jij ons op te roepen?

Als 't je verduidelijking is

Zoek, je zult het hebben!

Zo'n verschrikkelijke stellaire majesteit ... mijn gezond verstand is gegeseld als een

Schip op een door storm geteisterde zee.

Welke prijs deze aanroep?

Zal het zingen?

Sterren claimen mijn geest?

Deel 2: De reis

Naar talloze werelden reizen we, rijdend over de eindeloze zwarte zeeën 'tussen de'

Sterren... de ebbenhouten oceanen van oneindigheid... vliegend door duizend zonnen, dus

Kijken hoe hun licht vervaagt, alsof het slechts een flikkerende kaarsvlam is die wordt gedoofd

Door de wind.

Als wezens van pure energie worden we één met de uitgestrektheid

De etherische muren van de tijd overstijgen, deze hemel in één keer omspannen

Eeuwigheid, en toch bestaand als niet meer dan een stofje in het vergezicht van

Zijn oneindigheid... Verder reizen...

De drempel doemt op, (de sterweg tussen dimensies strekt zich eerder uit)

Ik...) De poort naar dat wat verder ligt gaapt wijd... Onuitsprekelijke krachten

Gibber en pulseer in de Outer Darkness... Elder gruwelen wonen hier, dingen

Die oeroud waren en genoot van sublieme galactische boosaardigheid, zelfs als...

Xuk'ul was niets anders dan een opgeblazen kosmische made, kronkelend en zuigend aan de

Borst van zijn amorfe moeder... Zij-die-op de loer liggen-en-rassen-in-limbo... de

Squamous soevereinen van de oudere leegte!

Oerverschrikking sleept mijn essentie schreeuwend terug van de drempel.

De

Ichor van pestilente tongen klampt zich vast aan mij, ranken sonderen, de woede van duivels!

De vraatzuchtige zwarte wormen van waanzin verslinden de versnipperde overblijfselen

Van gezond verstand als ik terugkeer naar mijn sluimerende, met staal beklede lichaam ... maar als de

Droomsluier gaat omhoog, ik voel mijn ledematen transformeren, vlees wordt koude steen...

Omhuld door een donkere mantel van obsidiaan.

En het gelach van de Guardians

Echo's, voert op de winden van deze spookachtige vooravond.

Zo is de prijs van

Verlichting.

En dus voegt een nieuwe broeierige schildwacht van steen zich bij de anderen

De nachtelijke bergtop... Stil staan ​​in de oude cirkel van waarheid

Staand... wachtend, Onder de sterren

(Muziek: Johnny Maudling)