Return to Hatheg-Kla - Bal-Sagoth

Some would call it epiphany,

others would deem it the final descent into madness…

whatever the case, the last vestiges of those tenuous

palisades which had previously,

and blessedly, safeguarded my reason and prevented

my mind from accepting the full and staggering magnitude

of the naked truth then crumbled,

fading into nothingness like the dissolution of a night-mist.

At length, one oppressively miasmic night,

with such malefically portentous lore preying pitilessly

upon my sanity, I began to descend through a myriad

veils of sombre and swirling shades,

finally surrendering my grip on wakefulness.

And on that fitful, fateful eve, the last of the dreams came…

A waking dream?

I dare not speculate.

The vision was mine, the soul too.

.

but the time, the place,

the very flesh, all this and more was unknown to me.

I stood upon a nighted vista.

.

unfeasibly alien, and yet at once wholly, unnervingly familiar.

In my hand I grasped a glimmering crystal which although

beautiful in its shimmering radiance,

was as black as the impenetrable depths of the most stygian midnight sea.

As I gazed into the obsidian heart of the gem,

a needle of black light lanced forth from its multi-faceted

surface and filled my eyes with a panoply of fantastic

hues, revealing to me in between its pulses of massing

darkness certain fleeting glimpses of places and things

so fantastically terrifying that I could not faithfully

begin to recount their hideous and yet grimly compelling nature.

A terrible sound filled my ears.

.

an insidious resonance which sent waves of excruciating

pain coursing through my mind.

.

a sound which inexorably coalesced into a recognizable

but entirely inhuman voice,

a voice which slowly, inevitably,

formed approximations of words which I could discern…

Hearken, o' manling of the Tellurian orb… the Circle closes.

Perpare to embrace the agony of enlightenment.

Know you of the Six Cataclysms?

I do.

Six times has the world perished and been reborn!

You have discovered the true meaning of the six coruscating

rings of arcane power?

Praise Klatrymadon and Zuranthus!

The Six Keys!

Know you of the blackened orb which burned bright o’er ancient Lemuria?

Know you of the sidereal flame which engulfed the high

seat of power in Ultima Thule?

Know you of that martial sorcery woven in the pitiless

throng of epic battle?

Know you of the astral power permeating the multiverse

and the might of the cosmic codex?

Know you of the rise and fall of glorious Atlantis?

Know you the blasphemies contained within the Chthonic Chronicles?

I know all this, and more!

Have you, o' hybrid child of the cosmos,

gazed into the Great Eye of the Universe?

I have.

And what did you see there, young Xerxes?

I saw oblivion and damnation.

I saw truth, and enlightenment.

I saw the closure of the Great Circle Without End.

I saw the Sixth Great Cataclysm.

I saw the alpha and the omega, I saw the beginning… and I saw the end.

The end of all there is!

Sommigen zouden het openbaring noemen,

anderen zouden het beschouwen als de laatste afdaling naar waanzin...

hoe dan ook, de laatste overblijfselen van die ijle

palissaden die vroeger,

en gelukkig, mijn rede veiliggesteld en voorkomen

mijn gedachten van het accepteren van de volledige en duizelingwekkende omvang

van de naakte waarheid brokkelde toen af,

verdwijnen in het niets als het oplossen van een nachtmist.

Eindelijk, een drukkend miasmische nacht,

met zo'n onheilspellende overlevering die meedogenloos jaagt

op mijn gezond verstand begon ik af te dalen door een groot aantal

sluiers van sombere en wervelende tinten,

eindelijk mijn greep op het wakker zijn overgeven.

En op die grillige, noodlottige avond kwamen de laatste dromen...

Een wakkere droom?

Ik durf niet te speculeren.

Het visioen was van mij, de ziel ook.

.

maar de tijd, de plaats,

het vlees zelf, dit alles en meer was mij onbekend.

Ik stond op een nachtelijk uitzicht.

.

onhaalbaar buitenaards, en toch tegelijk volkomen, zenuwslopend vertrouwd.

In mijn hand greep ik een glinsterend kristal dat, hoewel:

mooi in zijn glinsterende uitstraling,

was zo zwart als de ondoordringbare diepten van de meest stygische middernachtzee.

Terwijl ik in het obsidiaan hart van de edelsteen staarde,

een naald van zwart licht lanceerde voort uit zijn veelzijdige

naar de oppervlakte en vulde mijn ogen met een arsenaal aan fantastische

tinten, onthullend voor mij tussen zijn pulsen van masseren

duisternis bepaalde vluchtige glimpen van plaatsen en dingen

zo fantastisch angstaanjagend dat ik niet trouw kon

beginnen te vertellen over hun afschuwelijke en toch grimmig meeslepende karakter.

Een verschrikkelijk geluid vulde mijn oren.

.

een verraderlijke resonantie die golven van ondraaglijke

pijn die door mijn hoofd gaat.

.

een geluid dat onverbiddelijk samenvloeide tot een herkenbare

maar volkomen onmenselijke stem,

een stem die langzaam, onvermijdelijk,

vormde benaderingen van woorden die ik kon onderscheiden...

Luister, manling van de Tellurische bol... de Cirkel sluit.

Bereid je voor om de kwelling van de verlichting te omarmen.

Kent u de Six Cataclysms?

Ik doe.

Zes keer is de wereld vergaan en herboren!

Je hebt de ware betekenis van de zes coruscating ontdekt

ringen van mysterieuze kracht?

Prijs Klatrymadon en Zuranthus!

De zes sleutels!

Kent u de zwartgeblakerde bol die helder brandde over het oude Lemurië?

Ken je van de siderische vlam die de high overspoelde

machtspositie in Ultima Thule?

Ken je van die krijgshaftige tovenarij verweven in de meedogenloze?

menigte van epische strijd?

Ken je van de astrale kracht die het multiversum doordringt

en de macht van de kosmische codex?

Kent u de opkomst en ondergang van het glorieuze Atlantis?

Kent u de godslasteringen in de Chthonic Chronicles?

Ik weet dit allemaal, en meer!

Heb je, o hybride kind van de kosmos,

in het Grote Oog van het heelal staarde?

Ik heb.

En wat zag je daar, jonge Xerxes?

Ik zag vergetelheid en verdoemenis.

Ik zag waarheid en verlichting.

Ik zag de sluiting van de Grote Cirkel zonder Einde.

Ik zag de zesde grote ramp.

Ik zag de alfa en de omega, ik zag het begin... en ik zag het einde.

Het einde van alles wat er is!