In The Raven-Haunted Forests Of Darkenhold - Bal-Sagoth

I am the immortal King of the Deep Woods

Servitor of the Old Gods of the Forest…

I hear the whispered words of the trees…

Such ancient secrets they sing…

Swaying serpents ring my oak-hewn throne

Night and shadow are my hunting dogs…

Ravenous, they howl to be unshackled

That their maws may be glutted with the blood of my foes

Raven’s claw… tooth of the wolf

Ancient trees my brooding sentinels

Gnarled branches clawing the nighted heavens

Spirits who dwell in shadow, unfurl thy darkling wings…

Awaken, o' elder creatures of this sylvan realm

Stalk once more this ebon-cloaked eve

I hear the whispered words of the trees

Such ancient secrets they sing…

I stand now at the anvil

Adamantine hammer in my hand

In thunder-song the steel I smite

A clarion heard throughout this land

(Yawning wide beneath me…) the jaws of the worm…

(hearken, the spell is woven…) the call of the worm…

Raven’s claw… tooth of the wolf

Ablaze upon the Altar of Stone

The Sigil of An-rayuth, the summoning!

Folk of the Mist, Dwellers in Shadow

The thrice-blessed wand of the Wood-Gods is beckoning!

At the aeon-swathed Shrine of the Oak I kneel

O' Oracle of the Great Forest, hear me this night…

The Sylvan Oracle Speaks:

The gods of the earth and sky are watching, the circle is nigh on

Complete… the nexus is at hand.

But hearken… for a new enemy approaches

From the east… an enemy who hide their poisoned blades behind words of

Falsehood sweetened with the ichors of carrion, to bind men’s minds with

Fetters of deceit.

Speak now, o' Liege of the Deep Woods, Master of

Darkenhold, and the enemy shall hear you…

The Forest-King:

Yes… I behold now the face of the encroaching foe… Hear my oath!

You

Clad in gleaming robes of sparkling saffron, engorged with the mindless

Adoration of countless thralls who bend the knee in flaccid obeisance…

'neath thine vestments hides the ra nk stench of leprous corruption!

Bring not

Thine cursed icons into my ancient realm… your words of untruth shall not be

Heard here!

My steel is honed and thirsting for your life-ichors… aye, and

With my dying breath I’ll spit defiance in your face!

Upon my great throne hewn of ancient oak I brood…

My mantle, the leaves stirred by the whispering of the winds

The elder gods of the Deep Woods gaze grimly down upon me…

My blood courses through the trees and the earth…

And I watch in silence, ebon-eyed and raven-winged

From every bough of my kingdom…

The Lament of the Trees:

Can you not remember?

Have you forgotten the magic?

Sing to us your spells once more, and the ancient forest shall dance to your

Words…

The Forest-King:

I stand now at the anvil

Adamantine hammer in my hand

In thunder-song the steel I smite

A clarion heard throughout this land

Can you not see the coils of the worm all about you?

Can you not hear the writhing of the worm beneath you?

Can you not scent the breath of the worm riding the wind?

Can you not touch the skin of the worm in all that surrounds you?

Can you not taste the ichors of the worm upon your tongue?

Do dreams of the worm not haunt your slumber?

The Forest-King:

I hear the whispered words of the trees

Such ancient secrets they sing…

Ik ben de onsterfelijke koning van de diepe bossen

Dienaar van de oude goden van het bos...

Ik hoor de gefluisterde woorden van de bomen...

Zulke oude geheimen zingen ze...

Wuivende slangen omringen mijn uit eiken gehouwen troon

Nacht en schaduw zijn mijn jachthonden...

Verhongerd, ze huilen om ontketend te worden

Dat hun muilen worden overspoeld met het bloed van mijn vijanden

Raven's klauw... tand van de wolf

Eeuwenoude bomen mijn peinzende schildwachten

Knoestige takken klauwen in de nachtelijke hemel

Geesten die in de schaduw wonen, ontvouw uw duistere vleugels...

Ontwaak, o' oudere wezens van dit sylvan rijk

Stalk nog een keer deze ebon-gehulde vooravond

Ik hoor de gefluisterde woorden van de bomen

Zulke oude geheimen zingen ze...

Ik sta nu bij het aambeeld

Adamantine hamer in mijn hand

In donderlied sla ik het staal

Een klaroen gehoord in dit hele land

(Geeuwen wijd onder me...) de kaken van de worm...

(luister, de betovering is geweven...) de roep van de worm...

Raven's klauw... tand van de wolf

In vuur en vlam op het altaar van steen

De Sigil van An-rayuth, de oproeping!

Folk of the Mist, Dwellers in Shadow

De driemaal gezegende toverstok van de Wood-Gods wenkt!

Bij het eeuwenoude heiligdom van de eik kniel ik

O' Orakel van het Grote Woud, hoor me deze nacht...

Het Sylvan Orakel spreekt:

De goden van de aarde en de lucht kijken toe, de cirkel is nabij

Voltooid... de nexus is binnen handbereik.

Maar luister... voor een nieuwe vijand nadert

Uit het oosten... een vijand die zijn vergiftigde zwaarden verbergt achter woorden van:

Valsheid gezoet met de koren van aas, om de geest van mannen mee te binden

Boeien van bedrog.

Spreek nu, o' Luik van de Deep Woods, Meester van

Verduister, en de vijand zal je horen...

De Boskoning:

Ja... ik zie nu het gezicht van de oprukkende vijand... Hoor mijn eed!

Jij

Gekleed in glanzende gewaden van sprankelende saffraan, volgezogen met de hersenloze

Aanbidding van talloze slaven die de knie buigen in slappe eerbetuiging...

onder uw gewaden verbergt zich de stank van melaatse corruptie!

Niet meebrengen

Uw vervloekte iconen in mijn oude rijk ... uw woorden van onwaarheid zullen niet zijn

Hier gehoord!

Mijn staal is geslepen en dorst naar je levensliederen... ja, en

Met mijn laatste adem spuug ik uitdagendheid in je gezicht!

Op mijn grote troon gehouwen uit oude eik broed ik ...

Mijn mantel, de bladeren bewogen door het gefluister van de wind

De oudere goden van de Deep Woods kijken grimmig op me neer...

Mijn bloed stroomt door de bomen en de aarde...

En ik kijk in stilte, met donkere ogen en ravenvleugels

Van elke tak van mijn koninkrijk...

De klaagzang van de bomen:

Kun je het je niet herinneren?

Ben je de magie vergeten?

Zing je spreuken nog een keer voor ons, en het oeroude bos zal dansen op je

Woorden…

De Boskoning:

Ik sta nu bij het aambeeld

Adamantine hamer in mijn hand

In donderlied sla ik het staal

Een klaroen gehoord in dit hele land

Kun je de spoelen van de worm niet overal om je heen zien?

Kun je het kronkelen van de worm onder je niet horen?

Kun je de adem van de worm die op de wind rijdt niet ruiken?

Kun je de huid van de worm in alles om je heen niet aanraken?

Kun je de ichors van de worm niet op je tong proeven?

Worden dromen van de worm niet in je slaap achtervolgd?

De Boskoning:

Ik hoor de gefluisterde woorden van de bomen

Zulke oude geheimen zingen ze...