Enthroned In The Temple Of The Serpent Kings - Bal-Sagoth

Ancient cromlech carved of ice,

Etched against a glimmering sky,

Beneath the pale moonlight, the witch enthralling,

(like the sublime) scent of black lotus,

Ahiling a black sun with ebon rays,

Hailing a black moon as onyx agleam,

The dark horn sounds 'cross the nighted vale,

Shadows call in this bleak winter’s dream.

I seize the throne round dagon’s stone,

Dark hordes arise 'neath winter skies,

Forged 'neath the moon, by skulthur’s tomb,

Blood-oath sealed, by frost-veiled steel.

White flames dancing on the snow,

The witch-fire gleams through northern skies,

The frost of heather upon her tongue,

Whispering dreams of atlantean spires,

Ruby lipped, midnight tressed, eyes as black as raven’s wing,

Flesh so pale as dawn-frost gleaming,

Kisses sweet like moon-dew's tears.

Deep within the glacial ice-veiled temple,

Ancient enchantments

Summon the shades of the dreaming serpent kings…

And the ophidian throne once again draws

Power from the moon-shrouded crystal…

Mystic steel is anointed by the crimson wine of battle,

And blood reddens the gleaming snow.

Storm-borne bride of winter’s fire,

Serpent-witch of the whispering fens,

Veils of scarlet and sable,

Blood spilled in the vault of night,

Frost-garlanded, the mind-binding glimmer

Of tear-filled ophidian eyes,

The gleam of winter moonlight upon black waters,

Nighted spells of the enchantress.

Scourge of angsaar, wielder of the black sword,

Immortal lord of darkmere, serpent-witch ensorcle me.

Black sun… black moon!

Oude cromlech uit ijs gesneden,

Geëtst tegen een glinsterende hemel,

Onder het bleke maanlicht, de betoverende heks,

(zoals de sublieme) geur van zwarte lotus,

Ahiling een zwarte zon met ebon stralen,

Een zwarte maan begroetend als onyx stralend,

De donkere hoorn klinkt 'cross the nighted valley,

Schaduwen roepen de sombere winterdroom op.

Ik grijp de troon rond de steen van dagon,

Donkere hordes verrijzen onder de winterhemel,

Gesmeed 'neath the moon, door Skulthur's tombe,

Bloedeed verzegeld, door vorst gesluierd staal.

Witte vlammen dansen op de sneeuw,

Het heksenvuur straalt door de noordelijke hemel,

De vorst van heide op haar tong,

Fluisterende dromen van Atlantische torenspitsen,

Ruby lippen, middernacht lokken, ogen zo zwart als de vleugel van een raaf,

Vlees zo bleek als de ochtendvorst glanzend,

Kussen zoet als de tranen van de maandauw.

Diep in de met ijs bedekte tempel,

Oude betoveringen

Roep de schimmen van de dromende slangenkoningen op...

En de ophidische troon trekt opnieuw

Kracht van het in de maan gehulde kristal...

Mystiek staal wordt gezalfd door de karmozijnrode wijn van de strijd,

En bloed kleurt de glanzende sneeuw.

Door de storm gedragen bruid van het wintervuur,

Slang-heks van de fluisterende vennen,

Sluiers van scharlaken en sabelmarter,

Bloed vergoten in het gewelf van de nacht,

Frost-garlanded, de geest-bindende glans

Van met tranen gevulde ophidische ogen,

De glans van wintermaanlicht op zwarte wateren,

Nachtelijke spreuken van de tovenares.

Gesel van angsaar, drager van het zwarte zwaard,

Onsterfelijke heer van darkmere, slangenheks ensorcle mij.

Zwarte zon... zwarte maan!