Blood Slakes The Sand At Circus Maximus - Bal-Sagoth

Iceni Messenger: Hearken!

The Ninth Legion has been put to the sword!

The war-Chief of Queen Boudicca: Onwards to Camulodunum…

wet your swords!

Redden the earth with Roman blood!

I remember the carnage at Camulodunum…

The glorious clash of Celtic sword against Roman gladius,

The pride in the eyes of our war-queen

As we hacked down the Imperial Eagle,

And the severed heads of centurions gaping atop our spears.

Bloodshed and Battle: 61 AD (C.

They had gone too far, these invaders from the east, with their imperial eagle

which they dared to drive into our sacred soil…

pompously claiming our island as their own.

They who marched across the world expanding their empire all for the greater

glory of their succession of debauched emperors, reclining upon their ivory

thrones in the heart of sweltering Rome.

Aye, they had gone too far…

After their brutal annexation of our sovereign Iceni lands and the vile rape of

our Queen Boudicca’s royal daughters, the Romans had the sown the fields of

carnage and they would reap a grim harvest of slaughter, without doubt!

They had enraged the Red Queen, and by the gods, they would pay!

We certainly taught the arrogant invading dogs a lesson, at any rate.

The omens and portents spoke of vast bloodshed and great carnage,

and after our slaughterous victories at Camulodunum (the Temple of Claudius

burned wonderfully!), Londinium and Verulanium, the cursed Romans finally dared

to meet us honourably upon the field of war at Mandeussedum.

They sent fifteen thousand legionaires, their armour gleaming like gold in the

sun…

but it would still yield to our swords and spears, no matter how it sparkled.

The Roman scoundrel, Governor Suetonius Paullinus, battle-scarred from his

campaigns against the Druids, was able to choose the ground upon which to make

his stand, and so it was that he selected as the battlefield a narrow valley,

fronted by a flat plain, with dense woodland at its rear.

Aye…

Mandeussedum.

Iceni Boodschapper: Luister!

Het Negende Legioen is ten strijde getrokken!

Het oorlogshoofd van koningin Boudicca: verder naar Camulodunum...

maak je zwaarden nat!

Maak de aarde rood met Romeins bloed!

Ik herinner me het bloedbad in Camulodunum...

De glorieuze botsing van het Keltische zwaard tegen de Romeinse gladius,

De trots in de ogen van onze oorlogskoningin

Terwijl we de keizerarend hebben gehackt,

En de afgehakte hoofden van centurio's die boven op onze speren gapen.

Bloedvergieten en strijd: 61 na Christus (ca.

Ze waren te ver gegaan, deze indringers uit het oosten, met hun keizerlijke adelaar

die ze op onze heilige grond durfden te rijden...

hoogdravend ons eiland als hun eigendom claimen.

Zij die over de hele wereld marcheerden en hun rijk uitbreidden voor het grotere

glorie van hun opeenvolging van liederlijke keizers, leunend op hun ivoor

tronen in het hart van het zinderende Rome.

Ja, ze waren te ver gegaan...

Na hun brute annexatie van onze soevereine Iceni-landen en de afschuwelijke verkrachting van

de koninklijke dochters van onze koningin Boudicca, de Romeinen hadden de velden gezaaid van

bloedbad en ze zouden zonder twijfel een grimmige slachtoogst binnenhalen!

Ze hadden de Rode Koningin woedend gemaakt, en bij de goden, ze zouden boeten!

We hebben de arrogante binnenvallende honden in ieder geval zeker een lesje geleerd.

De voortekenen en voortekenen spraken van een enorm bloedvergieten en een groot bloedbad,

en na onze bloedige overwinningen in Camulodunum (de tempel van Claudius)

brandde heerlijk!), Londinium en Verulanium, durfden de vervloekte Romeinen eindelijk

om ons eervol te ontmoeten op het slagveld van Mandeussedum.

Ze stuurden vijftienduizend legionairs, hun wapenrusting glanzend als goud in de...

zon…

maar het zou nog steeds toegeven aan onze zwaarden en speren, hoe het ook fonkelde.

De Romeinse schurk, gouverneur Suetonius Paullinus, door de strijd getekend door zijn

campagnes tegen de druïden, was in staat om de grond te kiezen waarop

zijn stand, en zo kwam het dat hij als het slagveld een smalle vallei koos,

met aan de voorkant een vlakke vlakte, met aan de achterkant dicht bos.

ja…

Mandeussedum.