Supposed To Be - Bad Books, Manchester Orchestra, Kevin Devine

I’m waiting for a word to feel different from the others I’ve heard

I’m tired of my voice but I’m bound to it, these are my choices

It’s endless, this debate

The misapplied philosophy, the shadows in the cave

The two dogs at my feet

And I decide which one will die, who starves and who eats

The more I sit and stare they look the same to me

They offer up a bleeding question in their teeth

And I’m surprised when it’s my voice that speaks

What am I supposed to be?

What am I supposed to be now?

And it’s quiet, and I’m alone

And indifferent to the things I can know

I’ve exhausted my interest

In the contradicting plates in me, the struggling shift

And I’m sorry for the mess

To you for sure, or even more, myself, most, I guess

See the once the bells that rang throughout my hanger head

They caution me awake we thought that you were dead

Go testify your fundamental need

What am I supposed to be?

What am I supposed to be now?

What am I supposed to be?

What am I supposed to be now?

Pirouette the waltz across the tight

We’ll tie a dream that pulls that asked to colonize your mind

The life you want, the life you likely need

What am I supposed to be?

What am I supposed to be now?

What am I supposed to be?

What am I supposed to be now?

Now that I can see what I’m supposed to be now

Ik wacht tot een woord anders voelt dan de andere die ik heb gehoord

Ik ben moe van mijn stem, maar ik ben eraan gebonden, dit zijn mijn keuzes

Het is eindeloos, dit debat

De verkeerd toegepaste filosofie, de schaduwen in de grot

De twee honden aan mijn voeten

En ik beslis wie er sterft, wie verhongert en wie eet

Hoe meer ik zit en staar, ze zien er hetzelfde uit voor mij

Ze bieden een bloedende vraag in hun tanden aan

En ik ben verbaasd als het mijn stem is die spreekt

Wat moet ik zijn?

Wat moet ik nu zijn?

En het is stil, en ik ben alleen

En onverschillig voor de dingen die ik kan weten

Ik heb mijn interesse uitgeput

In de tegenstrijdige platen in mij, de worstelende verschuiving

En het spijt me voor de rommel

Voor jou zeker, of zelfs meer, mezelf, de meeste, denk ik

Zie de eens de klokken die door mijn hanger hoofd gingen

Ze waarschuwen me wakker, we dachten dat je dood was

Ga getuigen van uw fundamentele behoefte

Wat moet ik zijn?

Wat moet ik nu zijn?

Wat moet ik zijn?

Wat moet ik nu zijn?

Pirouette de wals over de tight

We binden een droom die trekt die vroeg om je geest te koloniseren

Het leven dat je wilt, het leven dat je waarschijnlijk nodig hebt

Wat moet ik zijn?

Wat moet ik nu zijn?

Wat moet ik zijn?

Wat moet ik nu zijn?

Nu ik kan zien wat ik nu zou moeten zijn