Севастополь - Азиза

Белокаменный город встречает меня,

Я ему свое сердце открыла!

Разбиваясь о скалы, напомнит волна,

Как мечтала, страдала, любила.

Я искала судьбу посреди суеты,

Поменяв тишину на загранку.

Только мне надоело скитаться вдали,

Свою жизнь повернув наизнанку!

А я иду под парусами и завидую себе.

Сколько раз я уезжала, но душа рвалась к тебе!

Севастопольское небо, Севастопольский причал!

Этот город — мой корабль, Севастополь!

Этот город мой корабль…

Брошу якорь надолго я в этих краях,

Мне пристанища лучше не надо.

Буду часто бродить по заветным местам,

Провожая на море закаты.

Сколько в жизни видела я разных дорог,

Если скажут, там лучше — не верьте!

Я любовью твоею и терпким вином,

Успокою уставшее сердце.

Witte stenen stad ontmoet mij

Ik opende mijn hart voor hem!

Brekend op de rotsen, zal de golf eraan herinneren

Hoe ik heb gedroomd, geleden, heb liefgehad.

Ik was op zoek naar het lot te midden van de drukte,

De stilte veranderen in de grens.

Alleen ben ik het beu om weg te dwalen,

Keer je leven binnenstebuiten!

En ik ga zeilen en ben jaloers op mezelf.

Hoe vaak ben ik niet vertrokken, maar mijn ziel verlangde naar jou!

Sebastopol lucht, Sebastopol pier!

Deze stad is mijn schip, Sebastopol!

Deze stad is mijn schip...

Ik zal voor een lange tijd in deze delen ankeren,

Ik heb geen beter onderdak nodig.

Ik zal vaak door geliefde plaatsen dwalen,

Het zien van de zonsondergangen op de zee.

Hoeveel verschillende wegen heb ik in mijn leven gezien,

Als ze zeggen dat het daar beter is, geloof het dan niet!

Ik ben je liefde en zure wijn,

Ik zal een vermoeid hart kalmeren.