Магаданский мужчина - Азиза

Ты гитару возьмёшь и заденешь слегка

За минорные сутруны аккорда

Наиграешь в тиши свою грусть затая

Всё, о чём наболело за годы.

После выпьем до дна, будешь молча стоять

Свои мысли скрывая за дымом,

Но давай же не будем сегодня скучать

Мой родной магаданский мужчина.

Припев:

А на Севере ночи как годы

Обнажённые сопки дрожат

И ветра обжигая до боли

Засыпая в ущельях гудят.

А на Севере ночи как годы

Обнажённые сопки дрожат

И ветра обжигая до боли

В ущельях гудят.

Может ты мне расскажешь о том как бродил

По пустынным заброшенным весям

И о том как хранил в уголочке души

Для любви своё нежное сердце.

Ветер, вьюга и снег изваяли твой дух,

А твой взгляд обжигает мне спину

Так давай-же согреем друг друга теплом

Мой родной, магаданский мужчина.

Припев.

Je neemt de gitaar en raakt hem een ​​beetje aan

Voor mineur akkoord sutrons

Je speelt je verdriet in stilte

Alles wat pijn heeft gedaan door de jaren heen.

Nadat we tot op de bodem hebben gedronken, sta je stil

Je gedachten verbergen achter de rook,

Maar laten we ons niet vervelen vandaag

Mijn inheemse Magadan-man.

Refrein:

En in het noorden zijn de nachten als jaren

Naakte heuvels trillen

En de wind brandt van de pijn

In slaap vallen in de kloven bruist.

En in het noorden zijn de nachten als jaren

Naakte heuvels trillen

En de wind brandt van de pijn

Ze zoemen in de kloven.

Kun je me vertellen hoe je ronddwaalde?

Door verlaten verlaten dorpen

En over hoe hij in de hoek van zijn ziel bleef

Om van je tedere hart te houden.

Wind, sneeuwstorm en sneeuw sneden je geest,

En je blik brandt mijn rug

Dus laten we elkaar warm houden

Mijn geboorteland, Magadan man.

Refrein.