The Scavenger - Astpai

Hands tied we’re ready to, ready to force

Hands-off we’re ready for, ready for more

Hands tied we’re ready to force our fucking

-selves

Once more to become quite every shit

We’re feeling sorry for

At least in this scene

All different ideals correspond

To settle down and take their seats

To petrify paralysed as one

As one silent attender

Thousands of reflections make it so easy for

You to surrender

Numbness' footprints are even too big to be

Filled as you realise this voice

Unknow still somehow leaves you

Thrilled telling you: «the

Trend’s set, you’re free to call

It yours»

Hands tied ready to

Force — ourselves

Hands tied

Ready for more

Analysis

Paralysis — breaking, rebuilding

Over and over again

As smaller parts get lost

In this process of making believe that you still

Got in hands what’s already

Gone, that you still feel all the

Things turned already numb

Hands tied we’re ready to, ready

To force

Hands-off we’re ready

For, ready for more

Hands tied

We’re ready to force ourselves

Feel free to call it yours:

Your child — still bearing all

It’s dignity

Your mother — able

To give birth to you so

Desperately

And perform your

Abortion at the same time

Your

Father — releasing a pulse and

Leaving you and everything behind

My fingers went through hard

Times

As servants for a fake

Solution

It took 'em years to

Convince the rest

That the act

Of watching has never been the problem

It always went way beyond this

Way beyond a shallow

Rendez vous — shallow but

Colourful

Eyes up the pylon

With every second flags are waving

More and more in shiny red

Yellow and blue

Handen vastgebonden, we zijn er klaar voor, klaar om te forceren

Hands-off waar we klaar voor zijn, klaar voor meer

Handen vastgebonden, we zijn klaar om ons neuken te forceren

-zelfs

Nog een keer om het helemaal te worden

We hebben medelijden met

Tenminste in deze scène

Alle verschillende idealen komen overeen

Om te gaan zitten en plaats te nemen

Om verlamd als één te verstenen

Als een stille deelnemer

Duizenden reflecties maken het zo gemakkelijk voor

Jij moet je overgeven

De voetafdrukken van gevoelloosheid zijn zelfs te groot om te zijn

Gevuld als je deze stem realiseert

Onbekend verlaat je nog steeds op de een of andere manier

Blij je te vertellen: «de»

Trend's set, je bent vrij om te bellen

Het is van jou»

Handen vastgebonden klaar om

Forceren — onszelf

handen gebonden

Klaar voor meer

Analyse

Verlamming — breken, herbouwen

Opnieuw en opnieuw

Naarmate kleinere onderdelen verloren gaan

In dit proces om te geloven dat je nog steeds

Heb in handen wat er al is

Weg, dat voel je nog steeds alle

Dingen waren al verdoofd

Handen gebonden, we zijn er klaar voor, klaar

forceren

Hands-off we zijn er klaar voor

Voor, klaar voor meer

handen gebonden

We zijn klaar om onszelf te forceren

Noem het gerust de jouwe:

Je kind — draagt ​​nog alles

Het is waardigheid

Je moeder — in staat

Om zo te bevallen

wanhopig

en voer je . uit

Abortus op hetzelfde moment

Uw

Vader — laat een hartslag los en

Jou en alles achterlatend

Mijn vingers gingen er hard doorheen

Keer

Als dienaren voor een nep

Oplossing

Het heeft ze jaren gekost om

Overtuig de rest

dat de daad

Kijken is nooit het probleem geweest

Het ging altijd veel verder dan dit

Veel verder dan een ondiepe

Rendez vous — ondiep maar

Kleurrijk

Ogen omhoog de pyloon

Met elke seconde zwaaien vlaggen

Steeds meer in glanzend rood

Geel en blauw