Careers - Astpai

«i didn’t dare to imagine,

how this distant choice of mine

could be total satisfaction

and insanity combined.

all this energy within me —

it’s everything i’ve got.

its capacity is not optional

and what’s left is not a lot.

maybe redefine my limits,

maybe take a few steps back.

try to focus on priorities,

change course and stay on track.

because how long would you think

these dynamics work out fine,

if i keep on disrespecting,

my resources all the time?

Feels like I’m on my own

Amongst mass compensation

Didn’t we once agree on so many things,

Or was it just naive to think that we are soulmates by nature,

not soulmates by choice?

That we share the same content,

not just produce the same noise.

That we care for another

when we face our deepest fears.

are we the difference that we’re praising,

or just stuck in shitty careers?

i lost touch with everything

as my limits cheer me on.

it’s just hard being dependend

on the colliding rhythms of everyone

that i’m sharing all this passion

and these obituaries with,

these days i question everything

and find myself asking if we are soulmates by nature,

or soulmates by choice?

do we share the same content,

or just produce the same noise?

do we care for another

when we face our deepest fears?

are we the difference that we’re praising,

or just stuck in shitty careers?"

«ik durfde het me niet voor te stellen,

hoe deze verre keuze van mij

zou totale tevredenheid kunnen zijn

en waanzin gecombineerd.

al deze energie in mij —

het is alles wat ik heb.

de capaciteit is niet optioneel

en wat overblijft is niet veel.

misschien mijn limieten opnieuw definiëren,

misschien een paar stappen terug.

probeer je te concentreren op prioriteiten,

van koers veranderen en op koers blijven.

want hoe lang zou je denken?

deze dynamiek komt goed uit,

als ik respectloos blijf,

altijd mijn bronnen?

Het voelt alsof ik er alleen voor sta

Onder massacompensatie

Waren we het niet eens over zoveel dingen eens,

Of was het gewoon naïef om te denken dat we van nature soulmates zijn,

geen soulmates naar keuze?

Dat we dezelfde inhoud delen,

niet alleen hetzelfde geluid produceren.

Dat we voor een ander zorgen

wanneer we onze diepste angsten onder ogen zien.

zijn we het verschil dat we prijzen,

of zit je gewoon vast in een slechte carrière?

ik heb het contact met alles verloren

terwijl mijn grenzen me aanmoedigen.

het is gewoon moeilijk om afhankelijk te zijn

op de botsende ritmes van iedereen

dat ik al deze passie deel

en deze overlijdensberichten met,

tegenwoordig stel ik alles in vraag

en merk dat ik me afvraag of we van nature soulmates zijn,

of zielsverwanten naar keuze?

delen we dezelfde inhoud,

of gewoon hetzelfde geluid produceren?

geven we om een ​​ander?

wanneer we onze diepste angsten onder ogen zien?

zijn we het verschil dat we prijzen,

of zit je gewoon vast in een slechte carrière?"